Vroeger op de Koornmarkt, was het allemaal…


header copie - aangepast persblog.be - kopie (2)persblog.be – Verhalen uit en over Gent – naar hoofdpagina

STAD/ VOLK – 08 oktober 2020 – Het is vijftien jaar geleden [update: intussen 19 jaar] dat deze beschouwing werd neergepend, maar de auteur nam zelf een flinke sprong in het verleden toen hij dit neerschreef…

Enkele wetenswaardigheden van de tijd van toens passeerden de revue in zijn overpeinzingen met betrekking tot de Korenmarkt (ofte Koornmarkt zoals vroeger werd gezegd en geschreven) en omliggende straten. Zoals bv.: het café van Gloria in de fik zien gaan… Het stond in Gentblogt.be in 2005, geschreven door Huug zaliger!

pic Alexis van den Abeele
Korenmarkt – pic Lucas Selfslagh
pic Archief Gent

“Vroeger, was het allemaal …

Pauze op de Korenmarkt. Terrasje.
En toen, en toen. Kreeg ik ineens last van weemoed.
Jaren geleden was dit mijn favoriete plekje.
Ik was toen ‘garçon’ in de ‘Forum’ en na mijn werktijd heb ik er uren, dagen, nachten versleten met kletsen en zeveren en lollen met klanten, vrienden, met patron ‘Bokseur’ Daniël, ‘Den Duuzjardin’, die meer op het terras zat dan achter zijn kassa.
Zaten we te lachen en ‘punten’ te geven aan de boerkens van den buiten die voorbijkwamen, draaide daar mijn eerste tong.

Korenmarkt – Het Damberd (2017)
Korenmarkt (1975) – pic Jan Sijmons vintag.es

Was daar voor de eerste keer strontzat. Dan gingen we met heel de bende onze kater wegeten in café-hotel Du Progrès. Tijdens de Gentse Feesten poen geschept, ohlala, op tien dagen had wel je 100-duust muken binnen. Na de feesten gingen we dan met al het horecapersoneel van de markt het zwijn uithangen in het (toen) nieuwe Novotel om de hoek. Allemaal met kleren en al het zwembad in en daarna verder feesten in één van de kamers, (“We pakken de suite!”) wakker worden met een wildvreemde in je armen.
Had daar voor de eerste keer een gebroken hart. Bolde daar mijn eerste frietzak en snoof mijn eerste lijn. Wist toen waar de beste toiletten waren om ze ‘deftig te kunne leggen’.

Gouden Leeuwplein (2018)
Klein Turkije – De Platte Beurs – thans Moris – pic Telenet (2016)

Kwam zatte Frans de schoon maagdekens verleiden en Tsjoeleboele een danske doen.
Walter De Buck kwam zijn beklag maken bij ons omdat hij niet binnen mocht in het ‘Vliegend Peerd’ op ‘t Klein Turkije. “En zhen hier alles aan mij te danken!”.
Toen nog de Chinees in vlammen zien opgaan, een razzia in het ‘Dambert’ meegemaakt, een stoelengevecht tussen de linksen van het Dambert en de rechtsen van ‘de Platte Beurs’.
(“Zouden we niet eens de flieken bellen, Daniël, het ziet er serieus uit!”
“Joengne, nie zoage, ge ziet toch wel dat die ulder oant amuseren zijn, woar ?”)

Klein Turkije – voorheen Vliegend Peerd – pic Op café gaan (2016)
Emile Braunplein (1975) – pic Jan Sijmons vintag.es

De café van Gloria in de fik zien gaan, iedereen wist dat het voor de verzekeringen was want het hele personeel, de kok en madame pippi stonden al een halfuur voordien bij ons aan de toog zich te bezatten.
Toen mocht je nog parkeren op de Korenmarkt. Ik had toen een Citroën DS. Dat was toen volledig ‘in’ en een ongeloofelijke ‘attout’ [sic] om gasten en wijven binnen te draaien.
Als ik kwam werken stond die altijd pal voor de Forum.
Ik was toen 19 jaar, ging gaan werken om mijn studies te betalen en had er de tijd van mijn leven.
King of the Korenmarkt. All seemed limitless.

Cataloniëstraat – Korenmarkt (1975) – pic Jan Sijmons
Korenmarkt – Borluutsteen (2018)

En nu ? En nu is alles weg, de Forum bestaat niet meer, den ‘Duuzje’ is na talloze faillisementen (volgens het laatse wat ik gehoord heb) taxichauffeur geworden. Franske is dood en Tsjoeleboele waarschijnlijk ook. Veel vrienden zijn niet meer. Tsja, ééntje heeft zich opgehangen, die snuif moet je niet blijven doen. In het Dambert ruikt het nu zelfs fris, daarbij: van die jointen viel ik toch altijd in slaap, no miss. Nu is er nog alleen maar een onpersoonlijke bediening op het terras (cola? verdien je niets aan) en gejaagde mensen die voorbijlopen, ik zou ze zelfs geen ‘punten’ meer willen geven.

Das het leven zeker ?”

Dit verhaal stond in het ter ziele gegane Gentblogt.be op 28 juni 2005 en is van de hand van toenmalig medewerker Huug, thans zaliger.

Lees ook op deze blog:

Mario: de dag dat de zanger van ‘De Werkmens’ binnenkwam…

 

 

Het was 1983, in Klein Turkije

 

 

De louche steegjes aan de Korenmarkt en Groentenmarkt

 

 

“Slosse”, een volksfiguur die tot de verbeelding sprak

 

 

Jo Veldeman over de jaren ’70 in Gent

 

 

Terug naar hoofdpagina

 

Naar Facebook

Lees ook op deze blog:

STAD – ARTIKELOVERZICHT 2019-2020
VOLK – ARTIKELOVERZICHT 2019-2020