persblog.be – Verhalen uit en over Gent – naar hoofdpagina
Wat maakte Gent toen zo uniek?
CURSIEF/ STAD – 02 januari 2024 – Ik heb me dikwijls afgevraagd waarom de Gentenaren in de facebookgroepen over Gent, zo aanhankelijk blijven aan het tijdsgewricht van een (kleine) halve eeuw geleden, zeg maar: de jaren ’60-70-80 ?
Die jaren, die hadden iets. Dat ‘iets’ was tegelijk de aantrekkingskracht van Gent voor de toenmalige inwijkelingen! Dat ‘iets’, dat was een mix van dingen.
De stadsscène, die bestond toen uit mooie maar vervallen monumenten… Het kon een filmdecor zijn voor Frederico Fellini – van welke ‘overdreven decors’ één typisch aspect vormen van zijn films.
Daar temidden in, had je de eigenzinnige Gentse volksmens die (toen nog in het stadscentrum woonde) en daar het buurtleven bepaalde, samen met de rebellerende studenten.
Dit gaf een mooie cocktail ter bestrijding van het saaie burgerleven.
Het was ook op zijn beurt de aantrekking voor de toenmalige inwijkelingen uit de (grotere) rand die gevoel hadden voor lichte (vreedzame) anarchie.
Anarchie, dat kon toen nog in Gent. Er was veel verdraagzaamheid, veel bont spektakel in de straten, en niet alleen op de Gentse Feesten…
Denk als voorbeeld aan de hele actie rond “Het Pand”. Denk als voorbeeld aan de talrijke studentenprotesten. Denk als voorbeeld aan de spontaneïteit in de gebeurtenissen tijdens de toenmalige ‘Gentse Feesten’. Wat buiten het programma gebeurde, was al zo interessant als het programma zelf.
En die beleving is geleidelijk weggeëbt. De stad werd mooi, clean en duur.
De volksmens verhuisde naar de rand en verder.
De inwijkeling was niet meer dezelfde. Hij had een andere portemonnee en een andere “mind-set”.
De student verstomde. Het uitgaansleven werd besloten in Overpoort.
Gent is netjes en ordelijk geworden. Waar men in de tijd van toen tégen regeltjes en voor anarchie was, geven regeltjes nu de toon aan.
Daarom mijmert de Gentenaar over “mijn Gent” dat lichtelijk chaotisch maar warm en betaalbaar was. De stinkende rivier van sepia, de beroete en afbrokkelende Balegemse steen (ook de Doornikse) der monumenten en de spaghettislierten geparkeerde auto’s op de leien, nam men voor lief.
Ook al was Gent in sommige aspecten onleefbaar, er werd in Gent geleefd!
En dat leven, dat zorgde voor buurtwinkels en buurtcafés, straatfeesten en kolderieke acties. Kortom: een bruisend Gent waar alle lagen van de bevolking aan deelnamen.
Een Gent, dat verdraagzaam was voor figuren van diverse pluimage…
Toast op dat bruisend Gent uit het verleden… een Gent, dat hopelijk ook in het heden en in de nabije toekomst bruisend wezen mag!
Een gelukkig nieuwjaar ! …of beter: “Eentje mee suiker”.
De Blogman
De uitvergrote foto bovenaan de pagina is van Johan Tielemans, gemaakt in 1979 aan de Sint-Michielshelling
Lees het vervolg: hoe de lezers van de facebookgroepen op dit verhaal reageerden.
Bekijk ook op deze blog:
CURSIEF – Waren de jaren tachtig prachtig, en die van zestig de beste?
Lees ook op deze blog:
