persblog.be – Verhalen uit en over Gent – naar hoofdpagina
VOLK – 11 oktober 2019 – Kent de jeugd John Massis nog? Doet Wilfried Morbée bij de ouderen nog een belletje rinkelen? John Massis was zijn artiestennaam en zijn specialiteit was krachtpatserij van een speciaal soort.
Facebooklezers vertellen over alle aspecten van zijn leven: zijn prestaties, zijn karakter, zijn liefdesleven, zijn eenzaamheid… LEES HET VORIGE ARTIKEL: John Massis: “openbaar kunstbezit” middels zijn gebit
Hij plooide ijzeren staven met zijn tanden. Hij hield trams en treinen middels een stalen kabel in zijn mond in bedwang: of trok ze met zijn tanden voort. En zo veel meer. Tot de eerste jaren van 1970 leidde hij het leven van een volbloed stuntman. Later richtte hij ook een radiozender en een politieke partij op. Hij zette ook liedjes op plaat. Maar ‘privé’ was hij niet gelukkig…
Muziek en politiek
In 1980 richtte John Massis ‘Radio Superstar’ op. Hij deed dit samen met radio-DJ Gerard Valkhof, die eerder bij ‘Radio Atlantis’ had gewerkt. Het kanaal bestaat nu nog als internetzender. Dixit de website van ‘Radio Super star’ over Massis: “Het motief voor het opstarten van een radiostation was, dat volgens hen [Massis en Valkhof], in Gent geen enkele radio te beluisteren was die kwaliteit bracht. John Massis had reeds enkele keren gemeld, via de BRT, dat het volk meer recht zou moeten hebben op vrije meningsuiting & populaire muziek . In een café ergens in West-Vlaanderen kon het tweetal voor 50.000 BF twee platendraaiers, een cassettedeck, een mengpaneeltje, en een 5 Watt-zender op de kop tikken.” Zo was het begonnen.
In dat jaar nam hij ook een eerste single op: ‘John Massis de krachtpatser’. Een lied met een teveel aan refrein en een te weinig aan inhoud.
Een aantal jaren later nam hij nog een single op, maar dan samen met charmezanger Willy Sommers: ‘Zet er je tanden in’. Een heel erg zwak lied eigenlijk – op alle vlakken. En Willy Sommers staat er bij als een soort Vlaamse Claude François, maar dan eentje met een nog flauwere tekst.
In die tijd richtte Massis ook een politieke partij op. Zijn maat André De Boever alias “Joe Alcatraz” in de gazet naar aanleiding van een retrospectieve over John in het Huis van Alijn in 2003: “Vergeet niet dat Massis heel zijn carrière fel van leer heeft getrokken om het artiestenlot te verbeteren. Eigenlijk was hij er met zijn programmapunten van [zijn politieke partij] ‘De Positief Radicalen’ niet eens zo ver af. Alleen daarom zou hij moeten blijvend herinnerd worden.”
Liefdesleven en depressie
Judith V. S. deelt mee dat John nooit getrouwd geweest is. En zij kan het weten: ze zegt er bij dat ze met hem “op trouwe gestaan” heeft. Zijzelf is ook nooit getrouwd geweest en heeft er spijt van “dat ze niet naar hem heeft geluisterd.” Vier jaar geleden schreef ze in een facebookgroep de ontroerende zinnen: “Mijn Beerke, zo noemde ik hem. We gingen trouwen, maar ik moest kiezen tussen hem of mijn moeder. Ik was jong en dom. Die woorden hoor ik hem nog altijd zeggen… daar zult ge nog spijt van hebben. Maar ik heb er spijt van, want ik heb alleen van hem gehouden, en ben alleen gebleven. Ik zal u altijd missen, mijn Beerke.”
Maar John heeft wel nog een relatie gehad, die die al in een vrij vroeg stadium is afgesprongen. Christine C. weet veel: “Ei had op ’t einde toch weer een lief, een franseize“.
Sommige pers had haar aandeel in zijn neergang. Toegegeven, John Massis nodigde zelf graag den teevee uit om hem tijdens stunts te komen filmen. Hij had graag die aandacht. Jan Van Rompaey, televisieverslaggever van lichtvoetig nieuws, kwam dikwijls langs. Maar die zette de eenzame krachtpatser ook eens ferm in zijn blootje. Toen hem ter ore kwam dat John in alle discretie een contactadvertentie had geplaatst in de krant, werd dit publiek gemaakt tijdens een tv-uitzending. Zielig van de tv-makers eigenlijk. Zo gaat dit dikwijls met bekende Vlamingen. Eerst worden ze door de pers de hemel in geprezen en daarna gewoon neergehaald.
Monique C.: “…op het laatst zag ik hem veel aan zijn voor deur zitten als ik naar de bakker ging in Sint-Amandsberg. Ik denk dat hij er door zat, en niets meer kon.”
Iemand beweert dat hij vroegtijdig dementeerde. Hans D.: “‘k Heb hem nog zien vissen in de riool. Was droevig.” John’s maat, André De Boever alias “Joe Alcatraz”: “Dit kwam door de suikerziekte in de hoogste graad. Toen leefde zijn moeder nog en als de dokter kwam vroeg ik hem om zichzelf ook te laten onderzoeken maar dat weigerde hij.”
Aurele V. herinnert ons aan zijn “triest eind.” Patricia V. dacht dat John gestorven is in het P.C. Dr. Guislain. Dit is echter maar half waar. Hij is er opgenomen geweest. Van iemand uit onze kennissenkring [van persblog.be; los van de bron facebook] die in die tijd in het PC Dr. Guislain werkte, weten we dat John Massis een psychose had. Onze kennis: “Hij was ook fysiek fel veranderd tijdens zijn verblijf bij Dr. Guislain. Hij was graatmager geworden: slechts nog een schim van zichzelf. Hij ging vaak op een bankje slapen in de binnentuin. Hij wou verse lucht…” Johan V. vult aan dat de krachtpatser zelfmoord heeft gepleegd. Hij heeft nog zijn begrafenis bijgewoond. “Den John” is weggelopen uit het Guislain en heeft thuis zelfmoord gepleegd, in zijn garage. Of was zijn garage zijn thuis? Chris C.: “Weundige in een garage, in de Lijmeulestroite, kem em doir altijd gezien, e em doir ophangen tzefs.” Dit laatste wordt tegengesproken door Chris en Eric Bauwens. Zij zijn ervan overtuigd dat Massis aan zijn einde kwam in de Moestuinstraat.
Johan A.: “ ‘k ê nog zijn duuzjantse”. Philippe V.G.: “Heb nog een ijzeren hart liggen van den John. Geplooid mee zijn tanden!” Tot slot leren we nog dat John Massis sigaren rookte.
Eigenlijk is “tot slot” helemaal niet correct, want de commentaren op facebook over John Massis zijn eindeloos. Hij was een groot artiest, en één die zeer geliefd was bij het volk. Hij werd helaas maar 48 jaar. F.D.
aandacht schrijvers, toneel- & filmmakers
De grote liefde van het volk voor John Massis is ook veel literaire en filmkunstenaars niet ontgaan. Massis werd gevraagd voor de rol van beul in de film ‘De leeuw van Vlaanderen’ uit 1984, een verfilming door Hugo Claus van de gelijknamige roman van Hendrik Conscience. Theater- en filmartiest Johan Heldenberg bracht een ode aan John Massis in een theaterstuk uit 2004: ‘Massis, the musical’.
Er verscheen ook een boek over John Massis/ Wilfried Morbée: ‘Stalen kaken’ van Bavo Dhooge. Voorts: ‘Literair Gent‘ publiceerde een extracten uit het werk ‘Olivetti 82’ uit 1993 van auteur Eriek Verpale onder de titel ‘De sterkste man van Gent’.
Een passage uit het boek van Eriek Verpale, ‘Olivetti 82’: “De BRT doet niets voor zijn eigen artiesten,” zo belde hij mij eens op. Vooral de televisie had alles kapotgemaakt. Het echte variété, het circus, de dierentuin. Hij drong er op aan dat ik nog wat méér moppen moest vertellen, en zekerst mocht ik bij de programmering de circusmuziek niet vergeten, dat hoorden veel mensen graag, en híj, vertelde hij, hij had een hele verzameling platen met derzulke muziek dropstane. Want Massis hield er niet van “bekakt” te spreken, en “bekakt” was in zijn ogen: Hollands.” F.D.
LEES HET VORIGE ARTIKEL: John Massis: “openbaar kunstbezit” middels zijn gebit
Foto’s: aangezien lezers van facebookgroepen haast nooit de bron vermelden van de door hen geposte foto’s, nemen we hier het risico om die zo maar over te nemen. Wie een foto herkent als auteur, gelieve dit te melden.
Lees ook op deze blog:
De patser in de Cadillac. Excentriek, toch haast vergeten
Wasgoed hoertjes was Ernest’s “gat in de markt”
Lezers over de verdwenen ‘100.000 broeken’
Wat leeft er in de facebook community’s van Gentse wijken en randgemeenten?
Facebookpraat over ’t Hospieske!
Lees op deze blog:
