persblog.be – Verhalen uit en over Gent – naar hoofdpagina
VOLK – 11 oktober 2019 – Kent de jeugd John Massis nog? Doet Wilfried Morbée bij de ouderen nog een belletje rinkelen? John Massis was zijn artiestennaam en zijn specialiteit was krachtpatserij van een speciaal soort.
Lees verder over john massis: Muziek en politiek, Liefdesleven en depressie…
Facebooklezers vertellen over alle aspecten van zijn leven: zijn prestaties, zijn karakter, zijn liefdesleven, zijn eenzaamheid…
Hij plooide ijzeren staven met zijn tanden. Hij hield trams en treinen middels een stalen kabel in zijn mond in bedwang: of trok ze met zijn tanden voort. En zo veel meer. Tot de eerste jaren van 1970 leidde hij het leven van een volbloed stuntman. Later combineerde hij dat stunten met jobs als portier aan de Kuiperskaai en controleur bij Vinçotte, een technisch keuringsorganisme. Niettemin bleef hij stunten. Het volk hield van hem. Hij was zo’n beetje “openbaar kunstbezit”.
Mocht hij nog leven – hij stierf in 1988 en ligt begraven in Gentbrugge – zou hij volgend jaar [intussen is dit: dit jaar, in 2020] 80 jaar geworden zijn. Hij was een oorlogskind, had niet zo veel geluk in zijn privéleven en kwam tragisch aan zijn einde.
Willy D. M. heeft John Massis nog aan het werk gezien aan de Dampoort. Zo verklaarde hij in facebookgroep ‘Dat és mijn Gent‘ hoe hij hem een ijzeren staaf zag plooien, toen jonge gasten hem aan het uitjoelen waren. Massis zou de staaf verwarmd hebben, beweerden ze. Willy: “Den John had het gehoord, plooide de staaf in een tweede lus, stapte van de tribune recht naar die gasten, gaf de twee keer geplooide staaf aan een van die gasten en zij laconiek : ‘hawel pleui gij da rechte!” Consternatie en hilariteit alom.
Vijf jaar geleden, postte Robert W. op facebookgroep ‘Ge Zijt van Gent als ge…’: “Als kinders gingen we goan kijke noar zijne sjow, ente jij woas verklied als romeins soldoat. Toens moaktgehij ons scheu mé te roepe: kgoa ulder opete!! én wij mé een ei in ons broek gingen goan luupe.”
Vincent V.: “Als een klein jongetje was ik nog deel geweest in een van zijn optredens op de Drongense kermis. Ik voelde mij zo trots.”
Patrick V.: “In 1957 trad hij voor het eerst op onder het pseudoniem “Mocules de sterke man“. “In 1960 trok hij voor het eerst een auto met vier passagiers honderd meter verder. Drie jaar later werd hij professioneel circusartiest en toerde tot 1972 met diverse circussen heel Europa rond. In 1963 nam hij voor het eerst de naam “John Massis” aan, gebaseerd op de voornaam van de Amerikaanse bokser John Cosmeyer en krachtpatser John Donk in de Italiaanse filmreeks Maciste.”
Etienne F. heeft hem op school gekend in Gentbrugge. Etienne: “John” – toen nog Wilfried eigenlijk – was er bevriend met iemand die zich “Joe Alcatraz” liet noemen en die bij mij in de klas zat. Etienne: “Wilfried was ne goeie gast.” Ook Carlo F. omschrijft hem als “een toffe gast”.
Esmeralda D., die facteur geweest is, kende hem van zijn adres aan Cecile Cautermansstraat in Sint-Amandsberg. Een andere facteur die ook bij hem langs kwam, Dirk C., bevestigt dit woonadres in facebookgroep ‘Ge zijt van Gent als…’.
Dit is dezelfde buurt als de Vijfhoek. Net als de Gentbruggestraat komt die uit op de Dendermondsesteenweg. “Joe Alcatraz” zou daar later gaan wonen zijn. Suzanna D.C. denkt dat hij ook nog naast het vliegveld van Sint-Denijs-Westrem gewoond heeft. Kristien D. herinnert zich nog dat ze als kind bij zijn thuis in Oostakker is geweest, bij zijn ma… Rudy G. weet dat het in “Lourdes” was. Christine C. preciseert, in een andere facebookdiscussie van vijf jaar geleden, dat het in de Goedlevenstraat was, “in Uustakker bij zijn euwers ...”
Die “Alcatraz” was Massis’ maat: André De Boever, ook een stuntman. Hij werd ook “de boeienkoning” genoemd. Hoe hij ook vastgebonden werd, hij kon zich altijd los worstelen.
Gaby D. B. heeft net als Etienne ook met Wilfried op school gezeten, maar dan in Don Bosco in Sint-Denijs- Westrem. Tijdens de jaarlijkse fancy fair trad hij er al op als krachtpatser. Erik V. weet dat Wilfried “intern” was, want dat was hij zelf ook, en hij heeft daar op school nog het eerste optreden meegemaakt.
Daniël N.: “Wilfried hėe noar Don Bosco noar tschole geweest, ên ké uure zegge van de miesters da tjei doar uuk al een ijzerke dierfst te pleujen. Doarachter é tjei nog een tijdse in de Sidac gewirkt, en doar dee tjei uuk al truken méér zein bieters.“
Als buitenwipper aan de Kuiperskaai – toen nog een uitgaansstraat met karakter – mocht hij wel de stoere bink uithangen, Carine V.d.V. weet dat dit maar pose was… dat hij eigenlijk een zacht karakter had… Etienne F. bevestigt wat Carine beweert: “Goed mens, nog bij hem en zijn ma geweest toen hij aan de Vijfhoek woonde.” De Vijfhoek is een kruispunt op de Gentbruggestraat in Sint-Amandsberg. Tine D. weet dat hij ook nog heeft gewoond in de Jakob Van Caeneghemstraat. Dit is tussen de Sleepstraat en Nieuwland. Alle genoemde woonlocaties worden bevestigd door zijn maat “Joe Alcatraz”.
In een facebookgroep weet Chris C. te vertellen dat John ofte Wilfried ook nog in de Lijnmolenstraat heeft gewoond. Op Sint-Amandsberg. Dit is aan het Heiveld. Uit verdere lectuur in vele discussies in facebookgroepen blijkt dit zijn laatste adres geweest te zijn. Maar dit is zonder Eric en Chris Bauwens gerekend. Beide zijn er stellig van overtuigd dat John Massis aan zijn einde kwam in de Moestuinstraat.
Portier, inspecteur, metaalbewerker…
“Den John” was o.m. portier in ‘de King’ op de Kuiperskaai. Jeanine de V. heeft hem daar nog gekend en beaamt wat Carine en Etienne over zijn karakter zegden. Aurele V. vat zijn persoonlijkheid als volgt samen: “Gouden hart, ijzeren kracht”.
Dorine V.: “Als portier was hij toch een strenge hoor!” Patricia T.: “Inderdaad, we moesten onze pas tonen in ‘de King’ op de Kuiperskaai.” Jeanine B.: “…Hij wou altijd 20 frank drinkgeld… Om binnen te mogen… ‘k Was toen 17 joar.”
Zijn maat André De Boever vult aan: “Daar zal ik ook nog een klein verhaal bij vertellen. John was ooit bij de Marine (Zeemacht) en die hadden zo korte vesten, maar dik. Wel, die droeg hij, plus nog een vest onder zijn mantel. Dat deed hij voor als hij een klop kreeg, dat hij er met weinig schade vanaf kwam. Nota bene: Hij had steeds een matrak liggen voor noodgevallen. En ooit heeft hij iemand – indentiteit ga ik niet verklappen – gewoon in het water gegooid. Ze waren met drie personen, en de twee andere zijn gaan lopen.” Vera G. herinnert zich Massis ook als buitenwipper op de Kuiperskaai: “Ik zie hem nog staan mee zijne pardesu in de winter”.
Mark D. K. heeft John over de vloer gehad in de hoedanigheid van technisch inspecteur bij Vinçotte. Zijn commentaar: “ ’t Was wel “nen specialen“.
Maar Massis heeft blijkbaar ook nog ander werk gedaan. Georges F. : “Ik werkte vroeger als elektricien in een grote rubberfabriek in Ledeberg aan de Pynaertkaai – Laroche Lechat – en hij kwam daar tijdens de wintermaanden werken in het atelier als metaalbewerker…”
Klant, cliënt, verenigingsleven, café…
Mireille V. W. kende hem als klant: “Ik werkte bij Pante & Masquelier, ging daar zijn ijzer kopen.” Voor zijn publieksvoorstellingen natuurlijk.
Mensen die hem ontmoet hebben, weten dat John Massis geen groot prater was. Bij Lila V. L. kwam hij ook regelmatig in de winkel. Zij bevestigt dat hij moeilijk te verstaan was, dat hij altijd binnensmonds sprak. Ook Marc D.B. kende hem als klant: “Aa kwam vroeger vele baa maa in maane winkel in dhuugstroate , kaaken veur postkoarten.“
Marc D.C. ontving John op zijn werk, als cliënt van de mutualiteit. Ook hij weet nog dat John helemaal niet “het publieksbeest” was als hij niet werkte. “Hij was eerder een schuchter, introvert mens…”, “als hij aan het winket kwam, was hij heel stil, de stoere pose was voor op het podium!” Rudy G.: “Een grote muile, maar klein hartje”.
Ydes H.: “Sympathieke man. Op vraag van de plaatselijke ‘chiro’ deed hij kosteloos een stunt om reclame te maken voor hun jaarfeest.”
John was zelf bij de scouts. En daar weet Luc D. iets heel bijzonder over: “John (Wilfried) en zijn broer Herman waren ook bij scoutsgroep ‘VVKS Klauwaards’. Slechts weinigen weten dat. Ook in biografieën en documentaires wordt daar met geen woord over gerept. Onwetendheid? Zijn broer Herman heeft nog gewerkt als trapezist.”
Sommigen kenden hem van op café. Hij ging al graag eens een pintje drinken in Destelbergen. Maar werd op vele locaties gezien… Rosita D.: “Mee oens bende nog mee aan de tuug gezete in café den Dixie in de Lammestroate“.
Of ze kenden Massis van de sportclub. Florke D.: “Es’nog onze veurzitter geweest bij de bodybuilders lang gelejen. 1976, in Mariakerke.“
De vedette
Hildegard M. kende hem dan weer als vedette, toen zij hem als scholier mocht gaan interviewen als schooltaak. “Heel indrukwekkend” vond ze dat.
Meerdere facebooklezers hebben John Massis zien optreden tijdens de Gentse Feesten, en op het Edmond Van Beverenplein, de Brugsepoort, de Dampoort, de Brusselsesteenweg, de Kouter, op de Kuuremoart… Christine C.: “En in Uustakker stoase, nen trein, man, doar was volk, en den televieze woas doar uuk.“
Hij haalde het Guinness Book of Records. Freek Neirynck heeft John Massis vaak geïnterviewd… Freek: “Hij noemde mij steevast “Freet“, maar ik was toen ook zwaarwichtiger…”
Massis deed echt de gekste dingen met zijn gebit. Hij hield opstijgende vliegtuigjes aan de grond, die via een kabel verbonden waren met een “beet” in zijn mond. Vanuit een helicopter trok hij een auto omhoog. Ook treinen en trams versleepte hij. En dit alles met zijn gebit. Dit vraagt een serieus tandenonderhoud. Zijn tandarts was de vader van Jan Hoet.
Niet alle stunts lukten. Anne-Marie V.H.: “Op een gebuurte fieste in Gent lang geleeje …ij ield nen moto of brommer mee een kuurde vast die volle gazze gaf moar de kuurde schot van tussche zijn tande en ’tspel vloog tussche ’t volk …gelukkig dan der troalde stonde …” F.D.
Lees verder over john massis: Muziek en politiek, Liefdesleven en depressie…
Foto’s: aangezien lezers van facebookgroepen haast nooit de bron vermelden van de door hen geposte foto’s, nemen we hier het risico om die zo maar over te nemen. Wie een foto herkent als auteur, gelieve dit te melden.
Lees ook op deze blog:
Volksfiguur ‘Guust de Wortelschreper’
De patser in de Cadillac. Excentriek, toch haast vergeten
Wasgoed hoertjes was Ernest’s “gat in de markt”
Lezers over de verdwenen ‘100.000 broeken’
Wat leeft er in de facebook community’s van Gentse wijken en randgemeenten?
Facebookpraat over ’t Hospieske!
Lees op deze blog:
