persblog.be – Verhalen uit en over Gent – naar hoofdpagina
STAD/ VOLK – 22 augustus 2019 – Leuke verhalen van Eddy D’Haenens over Studio Skoop aan het Sint-Annaplein, en over het Patershol in “de tijd van toen”. Lezer Erwin Storme brengt een interessante aanvulling op Studio Skoop. Lezer Jo Veldeman maakt een slotbemerking.
1. Het feit dat Studio Skoop te koop staat, ontlokte bij Eddy herinneringen uit de eerste dagen van zijn studententijd.
2. Toen zijn moeder als kind langsheen het Patershol liep, werd haar ingepeperd dat het er niet kosjer was.
student in studio skoop
Eddy D’Haenens: “Toen ik in 1980 als 18-jarige van het aardapppelveld Avelgem voor het eerst in de ‘grote’ stad Gent ging wonen als student, was het café van Studio Skoop het allereerste wat ik bezocht. Gent was me bekend daar mijn moeder er geboren werd en dus talrijke familiebezoekjes maakten me al vertrouwd met deze stad, maar er gaan wonen betekende voor het eerst van een onmetelijke vrijheid proeven, met alle gevolgen van dien. Na twee dagen zat mijn geldrantsoen er zowat op en ik stapte het café binnen, op zoek naar iets goedkoop om te eten. Ik zag een jong meisje achter de toog staan en vroeg of er in het café ook iets te eten viel. Een tijdje later verscheen ze terug, en plaatste twee yoghurtpotjes met een lepeltje erbij voor me neer. 🙂
Lees verder onder de foto
“Dit is het enige wat ik nog vind in de frigo” – sprak ze ietwat beteuterd en met een glimlachje en ikzelf wist me geen blijf met haar ongereptheid en knikte verlegen en dankbaar.
Zo is mijn liefde voor deze plek ‘met een vonk’ geboren en nooit meer uitgeblust. En toen ontdekte ik meteen ook het filmaanbod van deze cinema, tot op de dag van vandaag absolute klasse. Ik heb er gelachen en gehuild en alles daar tussen in.
Uitbater Walter Vander Cruysse blijft tot op de dag van vandaag zo nu en dan de ticketjes scheuren aan de ingang – wat ik uiterst charmant vind van deze van liefde voor het witte doek doordesemde man.
Ik vind dat dit werelderfgoed UNESCO moet worden – voor er opnieuw voor de stompzinnigheid van projectontwikkelaars wordt gekozen.
Misschien moeten we samen met alle filmliefhebbers actie ondernemen, in Gent en ook ver daarbuiten, om deze parel in de stad te kunnen behouden. “They may say I’m a dreamer, but I’m not the only one” – hoop ik althans.”
© Eddy D’Haenens
Erwin Storme over studio skoop
Lezer Erwin Storme brengt een interessante aanvulling op het cursiefverhaal hierboven over Studio Skoop. Over de oprichter, en over de sfeer in het Skoop-café.
Erwin Storme: “De oprichter was een Nederlander, Ben ter Elst, geloof ik was zijn naam. Halverwege de jaren 70 was hij daar actief.
Je kon in Studio Skoop naar de betere film gaan kijken (heb daar Kurosawa en Bergman, Bertolucci en Tarkovski leren zien, ondermeer). En: achteraf iets drinken in het vermaarde Studio Skoop café waar je dan enkele cinematografische beschouwingen kon uitwisselen die, na een paar drankjes – het café stond niet bekend om zijn goeie bier- of wijnkaart, dus dronken we daar maar porto – onvermijdelijk uitmondden in eindeloze culturele en filosofische gesprekken. Je kon die gesprekken daar voeren in het gezelschap van jonge cultureel geïnteresseerde en/of begaafde gasten.
Ben ter Elst heeft trouwens ook de eerste Gentse filmfestivals georganiseerd, wat later overgenomen is door de ‘Decascoop familie’, nu Kinepolis.
In de jaren tachtig is Ben ter Elst overgestapt naar de restaurantbusiness. Hij hield het eerste Japans restaurant open in Gent: Ugetsu Monagatari (de naam verwijst naar een vroege film van Kenji Mizoguchi). Het lag op de hoek van de Geldmunt en de Lange Steenstraat.”
© Erwin Storme
jo veldeman over studio skoop
Lezer Jo Veldeman: “Den Skoop! Gone with the wind? In de jaren ’70: Japanse films. Of urenlang staren naar de Empire Statebuilding. Of naar een film die alleen uit gekraste en gevlekte pelicule bestond. Tussen de palmiers en de enorme plaasteren afgietsels van Griekse beelden, die maffe Ben uit de Academie [kunst-, tekenschool] had gered…. Gaat dit Gents werelderfgoed dezelfde weg op als de Amazone? Halen de promotoren hun slag thuis? Come and see next week !”
© Jo Veldeman
Lees op op deze blog: De Gentse senioren en hun cinema’s van toen
eddy d’haenens over Het patershol: gevaarlijk
Eddy D’Haenens: “In 1980 woonde ik als student één jaar vlakbij “Het Pand”, een oud klooster in het Patershol. Toen was het een buurt in verval. Op een bepaald ogenblik dreigde het afgebroken te worden, en werd het ‘Pandinistisch verblijvingsfront‘ opgericht , Walter De Buck en Freek Neirynck waren de leidersfiguren . Toch moest de boel ontruimd worden.”
Lees verder onder de foto
“In die periode en ver daarvoor werd de wijk vaak scheef bekeken door buitenstaanders: als men er niet woonde, kwam men er beter niet. Toen mijn moeder eind jaren ’40 in Oudburg in het stikateljee ‘Depraet’ werkte – mocht ze van mijn grootvader, alsook peter Kamiel, absoluut niet door het Patershol om haar werkplek te bereiken. En al helemaal zeker niet mocht ze passeren bij café ‘De Hel’, omdat daar teveel ruig volk verzamelen blies.
In mijn tijd werd ‘De Hel’ een fijn restaurantje alsook een ‘Straf Café’. Jammer genoeg verdween de helse benaming en bevindt er zich nu een Thais restaurant. Ik wil dit mooie pand liever als ‘De Hel’ terug, maar nostalgische beweegredenen als de mijne zullen onvoldoende zijn vrees ik. Hoe dan ook keer ik altijd met veel plezier naar het Patershol terug.”
© Eddy D’Haenens
Over ‘nekkers’ en over Senegalezen in Gent
Lees op deze blog: Het Patershol. Straks de feesten, maar de historie?
Lees ook op deze blog: ‘De Blogman Cursief’ over Slot van Laarne en Prinsenhoffeesten
Lees ook op deze blog: Erwin ‘cursief’ over Gentse volksfiguren uit vergoane tijden (in een editie van ‘Gentse Zomer’)
Lees ook op deze blog: Geert ‘cursief’ over Tram 1; Werken en communicatie
Lees ook op deze blog:
