persblog.be – Verhalen uit en over Gent – naar hoofdpagina
STRATEN/ STAD – 14 juni 2021– Allicht was de Prins Boudewijnstraat – samen met het plein voor het station en de Clementinalaan – van het meest bruisende dat de jaren ’70-’80 te bieden had in Gent. Het was daar zeker vergelijkbaar met ’t Zuid van vroeger. De cafeetjes konden er welig tieren.
Gelegen zo dicht bij het station, was het niet moeilijk om dag en nacht veel passage te hebben in de straat. Het gevolg: een veelvoud aan frituren, cafés en dancings. Bovenstaande foto is van Filip Verleye
Vaak waren de cafébezoekers een luidruchtige bende. Soms was de straat een ruige uitgaansstraat. Er werd al eens op de vuist gegaan. Maar van de Prins (Boudewijnstraat) geen kwaad… woord. Het mag dan wel een
stevige uitgaansstraat geweest zijn, met stoere mannen en vrouwen en alle uitspattingen die er bij horen, het was geen echt crimineel milieu. De peperkoeken hartjes sierden de ruwe bolsters. Mario Van de Vorst getuigt. Hij groeide er op, in het café van zijn moeder, zijn broer en zijn zuster.
We spreken Mario op het terras van café De Klok, op de hoek van de Koningin Fabiolalaan en de Koning Boudewijnstraat. Toen, in de tijd, was het nog Prins Boudewijnstraat. Het café van zijn ma was naast de deur.
Als boutade zou je kunnen zeggen dat met de naamsverandering van Prins Boudewijnstraat naar Koning Boudewijnstraat ook alle cafeetjes verdwenen zijn.
Met uitzondering van de twee hoekcafés, waarvan er één thans een restaurant is. Van de vele frituren is er slechts nog één open.
DE CAFES
Van de vele cafés in de straat zijn enkel de twee hoekcafés overgebleven. Eén ervan is een restaurant geworden: de Laila. Aan de overzijde staat nog café De Klok. Voor het overige is de straat volledig “gezuiverd” van cafés. Alles is verdwenen, met uitzondering van frituur Tenderly.
Aan de oostzijde van de straat, vertrekkende van op de hoek met het Koningin Maria Hendrikaplein, in de richting van de Patijntjesstraat vonden we:
De Hacienda, later de Splendid, thans Laila.
Toen het de Hacienda heette was het een volkscafé, bij Arlette en bij Brigitte… Later werd het café overgenomen door “Leo den Hollander” die het van naam veranderde in de Splendid. (N.B.: die cafénaam was eerder al gebruikt aan de overkant van de straat. Dit zie je op de foto op de top van de pagina.)
De Boudewijn, uitgebaat door een facteur. Noteer dat toen bij het station een (intussen afgebroken) groot postsorteercentrum stond dat zich uitstrekte langsheen de Koningin Fabiolalaan.
De Mendocino, dancing en bar, bij Mia. Mendocino is de naam van een plaats in Californië, maar – allicht werd de zaak er eerder naar genoemd – ook de naam van een populair liedje van een Amerikaanse groep.
Frituur bij Roger. Volgens Mario Van de Vorst had Roger de beste frieten (met stoverijsaus) van de straat. Nochtans was het de kleinste frituur van de hele straat. De man had enkel een venstertje om de klanten, die op straat stonden, te bedienen.
Frituur Tenderley. Hier kon je in de zaak aan een tafeltje plaats nemen, ongelijk bij Roger.
De Vibrato, bij Walter. Dit café trok samen met de Barbarella veel jong volk op de middag. Het was een hardrock en blues café. Ongelijk sommige andere cafés in de straat, ging dit café ’s nachts dicht.
De Zatopek was een dancing. En ook een frituur. De zaak werd genoemd naar Emil Zátopek, een vedette als langeafstandsloper uit Tsjecho-Slowakije. Hij verbrak ettelijke wereldrecords. Waarom de zaak zo genoemd werd, is onbekend.
De Barbarella. Dit café trok samen met de Vibrato veel jong volk op de middag. Het ging open om 17u en bleef de hele nacht open. Het was ook een dancing. Deze zaak heeft een opeenvolging van uitbaters gekend.
Aan de westzijde van de straat, vertrekkende van het midden van de straat, in de richting van het station, vonden we:
De Snoopy, bij John. Het was een dancing. Aan deze kant van de straat is er geen enkele oorspronkelijk pand overeind gebleven. Er is geen enkel herkenningspunt naar vroeger.
De Bounty, een hardrock café. Het café trok vooral motorrijders aan.
D’ Oude Mande, bij Léon. Het was een “uitvijzerskot”, d.w.z.: een plek waar je op kosten gejaagd wordt tijdens het versieren van (on)mogelijke liefdes. Ook: een plek waar je als 50-plusser op zoek kon gaan naar een partner, ook al was het maar een partner voor één nacht. Een pick-up café. Het ging om 13u open en sloot om 1 u ’s nachts. Het cliëntèle dat er tegen sluitingstijd nog zin in had, verkaste naar café The Cup – het café van Mario’s ma – dat open bleef tot 5u ’s ochtends.
De Splendid, later café de San Francisco, met ernaast café den Barcelona. Het waren hardrock cafés. Ze hadden hetzelfde cliënteel als den Bounty.
Thans is daar één grote gevel waarachter de zaak van Leonardo’s Pizza.
Daar was toen ook Droophy’s frituur, bij Marc.
The Cup, bij “ma”. Het café werd geopend in 1976. Het cliëntèle, dat uit allerlei pluimage bestond – ook qua nationaliteiten – noemden de cafébazin “ma”. Het was ook, en vooral, de ma van Mario Van de Vorst. Hij hielp haar vanaf zijn vijftiende vaak in het café. Ook zijn broer deed dat. Het café was quasi dag en nacht open.
Het café was niet groot, zes tafels, zes barstoelen. Een jukebox die soms twee maal per maand moest geleegd worden, want die stond quasi niet stil. Voorts: een flipperkast, een bingo en een pac-man.
“Ma” was bevriend met Georgette, de mama van Marina van café Folklore in de Lange Steenstraat.
Bijzonder aan de zaak: op de gevel, die gedeeltelijk overschilderd is, zijn nog de restanten van het reclameopschrift ‘Embo‘, een Gents melkbedrijf, en ‘Boter Dixmuide’ te lezen.
“Ma” is gestorven in 2016. Ze was alleenstaande met zes kinderen. Toen ze het café begon, woonden er nog drie kinderen thuis.
Ze kwam uit Nederland naar Gent. Ze had eerst aan de Vlaanderenstraat ‘Café des Alliés’ gehad.
Het Krügershof, op de hoek. Het café werd opengehouden door de vrouw van de postmeester. Noteer dat toen bij het station een (intussen afgebroken) groot postsorteercentrum was. Thans heet het café De Klok.
Tussen De Klok en The Cup was er een aparte ingang naar te huurkamers die bij het Krügershof hoorden.
Een buitenbeentje in de straat was café Ganzendries dat dichter bij de Patijntjesstraat, op de hoek met de Aaigemstraat, gelegen was.
In de jaren ’70-’80 kwam daar chiquer volk dan in de overige cafés die dichter bij het station gelegen waren.
Het karakter van dit café veranderde naar ‘volks’, eens de overige cafés verdwenen waren. Zelfs tijdens de jaren 2000 was het er nog. Nu is het huis vervangen door nieuwbouw appartementen.
NOOT
We leerden bij uit de lezersreacties op deze bijdrage. Over ‘The Sharks‘ bijvoorbeeld. Dit café lag naast ‘den Bounty‘ aldus Bob “van den Bounty” van de Velde. En we hebben geen enkele reden om aan zijn woorden te twijfelen. Uit verder opzoekingswerk bleek dat een rockband uit Vlissingen – die in onze contreien furore maakte in de jaren ’60 – beweert haar naam aan het café gegeven te hebben…
We wezen er onze lezers op dat ons overzicht een momentopname betreft tussen ’70-’80. Vele cafénamen passeerden immers de revue sinds de jaren ’50. Sommige cafénamen zijn daarom niet vermeld. F.D.
Bekijk ook op deze blog:
Vroeger [op de Korenmarkt], was het allemaal …
Een fantastische eerste werkervaring op de Graslei
“Ter Keien”, waar de cafeetjes talrijk zijn
1970s-’80s. Er waren toen nog zekerheden in het leven
De gedaanten van de Patijntjestraat
Lees ook op deze blog:
