persblog.be – Verhalen uit en over Gent – naar hoofdpagina
Meisjes van plezier aan de Zuid in 1983 versus 1955
VOLK/ STAD – 13 mei 2021 – Bijna 40 jaar geleden – in 1983 – strooiden Manu de Tremerie en Geert van Doorne hun wijsheden uit in een boekje, Het werd een soort reisgids voor de bon vivant die in een andere stad warm gezelschap en vertier opzoekt. Uiteraard past het nachtleven aan “de Zuid” daar perfect in.
Een kleine 30 jaar eerder – in 1955 – maakte een politieman een verslag – in soms krakkemikkige zinnen – over diezelfde wijk.
In hun boekje handelend over het Gentse uitgaansleven, ‘Gent binnenstebuiten‘, beschrijven de auteurs hoe ze van café ‘Scotch Inn’ aan de Brabantdam naar de rosse buurt wandelen. Daar mijmeren ze aan de “Glazen Straat” over een zekere Marcella. Let wel: het is 1983.
De auteurs: “(…) Ze zat altijd juist voor of juist achter het raampje van haar kleine bar zonder naam, de voorbijgangers te lokken, zij het met een stem die door vier of vijf pakjes sigaretten per dag bewierook scheen.
Marcella was een monument, letterlijk en figuurlijk. Een vrouw die zich voor geld uitleende, maar die vriendschap schonk. Zo raakte haar naam overal bekend.
Schippers of zeelui droegen haar faam uit naar een respectabel aantal uithoeken. Marcella werd dus een begrip. Helaas kun je haar nu niet meer in de “Glazen Straat” treffen. Toen de rosse buurt een ietwat commerciëler Erocentrum werd, was er immers geen plaats meer voor vrouwen als Marcella. (…)
Collega’s van Marcella (…) schakelden over naar het beroep van stripdanseres. Een omschakeling die weinig om het lijf heeft, ware het niet dat de mensen die naar de nieuwe stripteasetenten kwamen afgezakt, meer oog hadden voor schoonheden die vanuit Marokko, Algerië of Thailand werden ingevoerd.”
Bron:
Gent binnenstebuiten; Manu de Tremerie en Geert van Doorne; 1983; Uitgeverij Marc Van de Wiele, Brugge – m.m.v. de Koninklijke Gidsenbond van Gent en Oost-Vlaanderen
Een politierapport uit 1955 over dezelfde wijk bij de Zuid…
“[over de Zuid] (…) Van oudsher was dit kwartier gereserveerd aan de lichtekooien (men signaleert dit reeds circa ‘t jaar 1320) en men moet aannemen dat deze ‘commerce’ werkelijk goed gaat om te zien met welke vastheid dit nu nog betrokken wordt door kroegen die als meer spectaculaire titels deze dragen van ’taverne’, ‘club privé’ of ‘dancing’, maar die niettegenstaande steeds de uitbating en uitbuiting nastreven van de losbandige zeden van sommige personen.
(…) Alleen al in deze straten [in het Zuidkwartier] telt men 65 herbergen en men kan gerust zeggen dat er tussen deze, zeker 60 zijn waar aan min of meer bedekte ontucht wordt gedaan. Deze Zuidwijk is ook befaamd voor haar “Glazen straat”, de overdekte Van der Donckdoorgang, eertijds beroemder dan nu door het bestaan aldaar van de meeste bordelen.
Dikwijls gebeurde het dat er mannen werkelijk uitgeschud werden en bijna naakt de straat worden opgejaagd. Een oude specialiteit in deze wijk, die thans schijnt verdwenen te zijn, was de aanwezigheid van luxelingeriewinkels. Deze hadden hun bestaan te danken aan een speciale soort samenwerking tussen ontuchtvrouwen en deze winkeluitbaters.
De prostitués stuurden naar deze winkels hun klanten en de winkeluitbater wist wat nodig was. Hetzelfde ondergoed als geschenk aangeboden aan die ontuchtvrouwen werd telkenmale terug naar de winkel gedragen en de herhaalde winsten worden gedeeld.
De meest voortkomende inbreuken in die Zuidwijk zijn gebrek aan melding van woonstverandering, niet naleven van ‘t gemeentereglement op de diensters en niet of slecht houden van logement boek.
Al deze herbergen, buiten de 9 private clubs aldaar gevestigd, dienen te sluiten om 3 uur ‘s morgens. Het Zuidkwartier is ook de streek waar regelmatig de personen aanlanden die een of andere slag sloegen en waar ze het bekomen geld verbrassen. Het wordt dan ook zodra een aanslag gemeld wordt in de stad of in een zekere straal, door de B.O.B./ Rijkswacht Gent [thans Recherche en Federale Politie] eens afgekamd om na te gaan wie er dan in dit verderfelijk kwartier zijn centen laat rollen.”
Bron: Criminaliteit in Gent in de vorige eeuw: uit een politierapport (1955), verschenen in Ghendtsche Tydinghen/ 46e jaargang / 2017 / nr. 4
Lees ook op deze blog:
Wasgoed hoertjes was Ernest’s “gat in de markt”
’t Cameliaatje in de Rodekoningstraat
Kleine halve eeuw geleden was Gent onleefbaar
“Minouche” over haar bijzonder beroep
Lees ook op deze blog:
