persblog.be – Verhalen uit en over Gent – naar hoofdpagina
Sint-Pietersnieuwstraat in de revue
STRATEN – 16 mei 2018 – Als de Overpoortstraat de studentenstraat-bij-uitstek is voor het ontspannende gedeelte, dan is de Sint-Pietersnieuwstraat dit voor het lerende gedeelte. Tal van kleine en grote weetjes passeerden de revue in onze stadsblog over deze straat, gelegen op de helling van de Blandinusheuvel. Het meest grappige wat we er zagen was een student die tijdens de zomer van 2016 op wandel was met een skelet.
Wat we schreven in het najaar 2015
Hij is heel erg zeldzaam, de Citroën Ami 6, uit de jaren ’60, ’70. Hij kwam met foeterende motor vanuit de Bagattenstraat en spurtte naar de Lammerstraat.
Wat we schreven tijdens de zomer 2016
Naast de student die op wandel was met een skelet, merkten we een nieuwe snackbar op: Pizza Express.
Tussen Walpoort en Sint-Pietersplein spotten we regisseur Felix Van Groeningen op een plooifietsje.
Aan de Blandijn was het druk-druk-druk bij de geïmproviseerde ingang tot het Sint-Pietersplein voor de student-kick-off. Met de aanslagen in het land nog vers in het geheugen, werd de toegang streng gecontroleerd.
Wat we schreven tijdens de winter 2016-2017
Zakman bivakkeert al sinds de Gentse Feesten in het hart van de stad. Vorig jaar rond dezelfde tijd, lag hij op de trappen van de UFO aan de Sint-Pietersnieuwstraat. Daarna werd hij door onbekenden in ‘verzekerde bewaring’ genomen tijdens de winter. Zijn plunje werd achtergelaten op de trappen… incluis zijn schoenen… Werd hij verrast in zijn slaap?
Op VTM liep een boeiende serie onder de titel Amigo’s. Daarin was te zien hoe een ex-gedetineerde een bankbiljettentapper afperste aan de geldautomaat bij de Vooruit, en vervolgens per velo de plaat poetste.
Gent Schakelt Slim. De grootscheepse bewustzijnscampagne aangaande het nieuwe Mobiliteitsplan vertaalt zich ook in het straatbeeld. De boodschap wordt hier overgebracht via een muurschildering.
Op het Romain Deconinckplein – een uitsparing op de Walpoortstraat op de grens met de Sint-Pietersnieuwstraat – staat het standbeeld van Romain Deconinck. Een compasieuze voorbijganger heeft het standbeeld van Romain tijdens een winternacht ingeduffeld met een dikke trui. Het ware een moderne Sint-Maarten.
Rond een tentje waar soep werd geschonken bij het rectoraat van Ugent ofte UFO, hielden vrouwen en mannen een prikactie in het kader van de Internationale Vrouwendag – onder andere tegen seksuele intimidatie. Dit thema lijkt nogal gevoelig te liggen bij de universitaire medewerkers.
Wat we schreven tijdens de zomer 2017
Het hele jaar door waren er festiviteiten naar aanleiding van ‘200 jaar Ugent‘.
Tussen rectoraat/UFO en studentenrestaurant De Brug ligt het Bataviaplein. Op een bepaald moment was het straatnaambord vakkundig uitgewist. We hadden gezworen dat er vorig jaar bij de introductie van de borden ‘Batavenplein‘ op had gestaan? Hallucinatie of niet? Bataven waren een Gallisch volk bij Maas en Waal. Batavia verwijst naar Nederlands-Indië. De Batavia-cité ontstond onder het bewind van Willem I, oprichter van Ugent.
Pikte Ugent een graantje mee van de Braderie Publique, de koopjesweek tussen Walpoortstraat en Hoogpoort? Haar uitermate beglaasde gebouw leent zich uitstekend als vitrine voor… de promotie van haar hooded sweaters die ter gelegenheid van 200 jaar Ugent aan de vrouw en aan de man werden gebracht.
Sinds B&B Backstay verkocht is aan promotor Upgrade Estate worden grote werken verricht aan het belendende gebouw, dat eveneens eigendom werd van dezelfde groep. Het gebouw krijgt een opknapbeurt en er worden studentenflats in gemaakt. persblog.be vermoedt dat dit het gebouw was waar eind de zeventiger jaren op de gevel in graffiti het schaamteloze opschrift “Hoho, ik heb wormen” werd aangebracht, toen zanger Louis Neefs pas was overleden. Studenten uit die tijd zullen dit zich ongetwijfeld herinneren. By the way: de B&B is nu enkel nog bar.
Eind augustus [2017], 20 jaar geleden, verscheen in De Standaard een paginagroot artikel over Jos Willems, oprichter en bezieler van een hogeschool aan de Sint-Pietersnieuwstraat, die hij uit de grond stampte vanuit een repetitorenkantoor. Hij stond mee aan de wieg van de opleidingen bedrijfsbeheer, communicatie en journalistiek. Hij was daarmee een pionier in Vlaanderen en Europa. De school heette achtereenvolgens: Ihnus, Hibo, Egon, en werd uiteindelijk deel van de Arteveldeschool.
Wat we toen meldden: De Meibloem was, naast een verzamelplek voor socialistisch activisme, ook een oord waar de volksmens gezelligheid opzocht. Het had net dezelfde functies als het gebouw van de Vooruit, thans ook pleisterplaats voor studenten.
Those were the days
Het is bijna 40 jaar geleden dat er onder de studenten onlusten uitbraken! Het motto: “Tegen de 10.000”. Een paar snapshots uit het blote geheugen waar scribent ooggetuige van was. Waar de Sint-Amandsstraat naar beneden helt, om de Sint-Kwintensberg te worden, sloopten studenten een groot reclamepaneel dat op massieve houten voeten stond. Met dit materiaal wierpen ze een blokkade op tegen de aanstormende politie en staken vervolgens het hout in brand. Aan de overzijde stond de politiemacht met getrokken matrakken. Het universiteitsgebouw aan de Blandijn werd kort bezet, alwaar uit de vensters alles wat niet te zwaar was op de daken van de politiecombi’s terecht kwam. En dan was er nog de korte bezetting van het Rectoraat, thans UFO, waar studenten uit de vensters van de hoogste verdiepingen dossiers naar beneden gooiden…
Wijlen reporter en onderzoeksjournalist Walter De Bock reed in zijn Volvo doorheen het politiekordon in de richting van zijn redactie, toen nog in de Sint-Pietersnieuwstraat. De Bock werd daar door de flikken uit zijn auto gesleurd en kreeg op zijn muile!
Samen met de verschuiving de hoofdgebouwen van de RUG/Ugent van de binnenstad naar de Sint-Pietersnieuwstraat, de Plateaustraat, Rozier en Blandijn, Sint-Hubertusstraat… verschoof ook het epicentrum van het studentikoze uitgangsleven van het hart van de stad naar de meer zuidelijk gelegen straten. Dit is inmiddels zowat anderhalve eeuw geleden. (Lees ook op deze blog: Heerkens van goed leven)
Ugent is 200 jaar oud. In 1920 – dit is nog niet eens honderd jaar geleden – werd aan de Sint-Jansvest door de universiteit het eerste studentenrestaurant ofte Alma Mater geopend, “waar je een ‘studentensigaar‘ kon roken” volgens een publiciteit van toen. Studentenblad Schamper, die dit nieuwtje bracht, vraagt zich tegelijk af waar je dat kan kopen, een ‘studentensigaar’?
In ons uitgebreid artikel ‘Het Sint-Pietersplein: Van Graaf tot Prince‘ nemen we een kijkje in de in’s & out’s van het Sint-Pietersplein en de omliggende straten. Haar huidige aanblik en belevingswereld, die van decennia terug en die van eeuwen geleden. Achtereenvolgens onder de subtitels hieronder: Prince, “Eerste kan. Overpoort”, sekscinema Leopold & ander vertier, Bij Yucca & Jan Cremer, Batavia & De Vreese, Tweekerken en Pieterlingen.
Een hoekhuis aan de Sint-Pietersnieuwstraat en de Bagattenstraat speelde een cruciale rol in het leven van scribent. Dit huis deed namelijk dienst als zijn tijdelijk verblijf tijdens de Gentse Feesten in juli 1981. Toen hij na enkele nachten zwerven, op een ochtend met de eerste tram en in gezelschap van een demoiselle niet naar dit huis terugkeerde, maar naar haar appartement, was zijn huwelijk al in de kiem. Maar dit wist hij toen nog niet.
Het krieken van de dag tijdens de Gentse Feesten 2017. In de vroegte. Een meiske, volledig in het zwart gekleed, ziet er vanop een afstand oké uit. Ik fiets – zonder vitessen – puffend en heel langzaam de helling van de Sint-Pietersnieuwstraat op. Naarmate ik zwoegend nader – die helling is mijn Mont Ventoux – zie ik dat het meiske nu en dan evenwichtsproblemen heeft… Nu en dan lijkt ze te denken dat het nodig is om een gevel te ondersteunen. Op het Sint-Pietersplein – ter hoogte van de Bristol Club schiet het zwartgeklede meiske bijna door haar knie. Tenslotte kiest ze voor de trappen naar het Sint-Amandsplein en verdwijnt. Ik verdwijn ook, in de richting van de Overpoort.
Wat we vorige winter schreven
Nicolaï Kossikoff was een echte fotograaf-kunstenaar. Hij was actief tijdens het Interbellum en had zijn atelier, of woonde, in de Sint-Pietersnieuwstraat, naast studentenrestaurant ‘De Brug’. Hij kreeg een straatnaam in een zijstraat van de Wiedauwkaai. Dat zijn straatnaam in de haven staat, is niet toevallig. Hij legde zijn fotografiekunsten toe op de havenactiviteiten.
Eind februari was de feestzaal van de Vooruit het toneel van de nieuwjaarsreceptie van Team Gent, zeg maar: het kartel rood-groen.
De Seniorenweek deed ons vooral terugdenken aan de tijd dat in de feestzaal Vooruit nog op zondagnamiddag volop werd gedanst tijdens het wekelijkse seniorenbal. Dit bal vond plaats tot ergens in de jaren ’80. Een come back, die ooit in de geesten opborrelde – en enkele keren plaats vond in een gemoderniseerde versie – heeft nooit dezelfde uitstraling gehad als toen … en is alweer verdwenen.
Beluiken. De arbeiderswijk ‘de Cirk’ stond in schril contrast met de negentiende eeuwse sloppenwijken aan de overkant van de Muinkschelde op de bergrug van Blandinus: ‘Batavia‘ (Sint-Pietersnieuwstraat, Jozef Plateaustraat) en het De Vreese Beluik (Blandijnberg en Rozier) die respectievelijk driekwart eeuw en een halve eeuw eerder waren ontstaan. Tot in de jaren ’90 stonden op laatstgenoemde plek nog enkele arbeidershuisjes. Ze hoorden bij het De Vreese Beluik.
Wat we recent schreven
UGent opende bij de Boekentoren, aan de Rozier, een centrum voor architectuur en kunst. De architectuur én de kunst is een schenking van de Luikse architect Charles Vandenhove. De nieuwbouw staat op de plek waar het laatste restant van het De Vreese beluik stond.
Wat we recent schreven
Strandstoelen op het Bataviaplein. Genietend van een schraal zonnetje verzamelden Ugent-studenten bij een podium. De inzet van het feestje: studentenvertegenwoordigersverkiezingen. Er bestaat haast geen langer woord…
Ijskelders. De brouwerij in het Emmaüskasteeltje kocht grote partijen ijs in voor eigen gebruik in de brouwerij en voor voortverkoop. Voor de opslag van het ijs maakte ze gebruik van twee gigantische ijskelders, die overigens tot op vandaag bewaard zijn gebleven. Ze liggen goed verscholen op de flank van, wat in de oudheid bekend stond als, de “Blandinusheuvel” aan de Hoveniersberg bij de Muinkschelde.
Sinds september is de studentenbuurt Au Pain-Marie rijker. Even verderop is er al lang het ontbijtrestaurant Le Pain Total. In recente tijden hebben we in de stad te maken met een rage aan ontbijtrestaurants die naar ‘pain’ verwijzen: Pain Perdu aan de Walpoortstraat, Le Pain Quotidien aan de Korenmarkt en de Kalandeberg… En er is ook bakkerij Le Pain de Sébastien aan de Nederkouter…
Nieuwe Zakman zonder zakken. We merkten een nieuwe ‘Zakman zonder zakken’ op bij de fietsenparking van Ugent. De man koos zowaar de nis naast de geldautomaat om er zich op zijn matras neer te vleien en bleef er meerdere weken bivakkeren.
Het Wintercircus had oorspronkelijk zijn hoofdingang aan de Sint-Pietersnieuwstraat aan de kant van de Walpoorstraat. Daar is nog een toegangspoort van overgebleven, namelijk die onder café De Ploeg. Na de brand in 1923 en na de heropbouw, verplaatste men de ingang naar de Lammerstraat. F.D.
