persblog.be – Verhalen uit en over Gent – naar hoofdpagina
VOLK/ CURSIEF – 08 januari 2024 – We hadden het hier al eerder over het Gent van een halve eeuw geleden. Voor Hilda begon het al vroeger: in de jaren ’50, haar kindertijd. Een tiener was ze in de jaren 1960…en in 1968 is ze getrouwd… Ze beschrijft hoe het er vroeger in Gent aan toe ging, in het volkse leven.
Even kennismaken met het gezin… Haar echtgenoot, en vader van haar kinderen, was François Vens (ook op de foto hierboven). Hij werd geboren in 1946 in de Brugse Poort en hij stierf in 2001. François werkte bij een reclamebureau en was reclameschilder. Hij deed ook standenbouw in handelsbeurzen, ook in het buitenland. Met de eindejaarsfeesten versierde hij de etalages van café’s. Hilda: “Zijn zonen hebben talent van hem geërfd, vooral hun kijk op de dingen in ’t leven. Ook humor.” Jan is haar oudste zoon, geboren in 1971. Peter is het iweede en laatste kind, geboren eind 1973.
Hilda De Meyer over het veranderende Gent:
“Ik ben geboren in 1947. De jaren ’60 waren mijn wilde jaren en ging ik uit. In Gent is zoveel verdwenen sindsdien. Als kind herinner ik mij de Bloemencorso. Daarvoor ging een publiciteitscaravanne. Men smeet van alles naar de mensen als publiciteit : snoep en bic’s en prullen. Iemand die later niet goed met de wagen kon rijden, zeiden we dat hij zijn rijbewijs gekregen had, uitgesmeten in de Bloemenstoet.
Er bestonden danscafé’s die zondagnamiddag open waren en veel volk trokken, voorbeeld in de Vooruit. Ik ging dansen in café’s aan de Kuiperskaai en in de Boudewijnstraat (station).
Ik stapte mee met mijn bende verkleed in de Carnavalstoet.
Ik deed mee aan de kelnerwedlopen, jaren ’90, georganiseerd door William van Café ’t Kuipke op de Koornmarkt. Mijn eerste rugnummer was 69.
Wij deden mee aan de Kerstmannen/vrouwen kroegentocht, ook met William. Erg leuk en gezellig gans verkleed en met de zanger met bakfiets: Wiewieneke (Hij werkte toen bij De Lijn).
Iedere maand op vrijdagavond gingen we naar ’t café Chantant in Café Tartuffe, rechtover het stadhuis, met Willy Bart en zijne kluts.
En de Gentse Feesten niet vergeten…
De Gentse Feestenstoet, daar was ik ook van de partij. Dat was de eerste ontmoetingsplek voor alle Gentenaars, zonder afspraak. Iedereen ontmoette daar iedereen. Daar werden onze feesten georganiseerd met de foldertjes die we kregen. Allemaal volks amusement. … in ’t Gents…. De horeca was maar wat blij die dag. De stoeltjes aan de rand van de stoep stonden al lang klaar.
Toen was alles nog Gents.
Moeten we nu West Vlaams leren en naar de Student Kickoff gaan of naar de Overpoort ?” 😉
“(…) op een dag werd ze gevraagd door Henri Maeren om de popjes van zijn poppentheater ‘MAGIE’ te kleden. Toen Henri begin jaren ‘90 stierf, zat de zoon Jean Pierre met een probleem. Het poppentheater moest op zijn minst met 2 gespeeld worden. De stemmen werden door Jean Pierre gedaan, maar elke 3de of 4de pop welke opkwam, moest door een tweede speler opgevangen worden. Dus speelt Liliane ondertussen al meer dan 20 jaar mee achter de schermen.
Enkele jaren geleden had men ‘Pierkes‘ nodig om in de Gentse Feestenstoeten mee te lopen. We voelden ons geroepen.. en wij en de kinderen verkleedden ons in Pierkes. De Bijval was enorm, en nu nog dragen we plezier de outfit van Pier. (…) We liepen samen met een grote bende Pierkes in de Carnavalstoeten van Gent en Ledeberg. (…)
Ook voor Radio2 hebben we opdrachten vervuld in de Gentse Feesten. Om enkele voorbeelden te noemen: op glas lopen, achter de vuilkar lopen, Reggie interviewen enz…” – pic Jan Vens
Hilda’s verhaal is eerst verschenen in facebookgroep ‘Mijn Gent vroeger en nu‘
Lees ook op deze blog:
CURSIEF – Ze hadden ‘iets’… die jaren van een (kleine) halve eeuw geleden…
CURSIEF – Waren de jaren tachtig prachtig, en die van zestig de beste?
STAD – 1970s-’80s. Er waren toen nog zekerheden in het leven
Lees ook op deze blog:
