Grote vriendschap tussen jongen en hond


header copie - aangepast persblog.be - kopie (2)persblog.be – Verhalen uit en over Gent – naar hoofdpagina

Katrien Van Hecke schreef ‘Markies’

VOLK – 30 augustus 2023 – Gents boekenauteur Katrien Van Hecke schreef weer eens een roman die zich afspeelt in een correct weergegeven historisch kader. Als historica is ze goed geplaatst om dit te doen. Het werd voorts een schitterend en meeslepend verhaal dat zeker ook voor de jeugdige lezer geschikt is.

Katrien Van Hecke

Eerder maakte ze o.m. romans die zich in de 18de eeuw situeren (‘Oostende is niet ver meer’ en ‘Soldaat Marie’).

Kouter – ‘Feest van het boek’ in de Standaard Boekhandel. ‘Oostende is niet ver meer‘.
Marie Schellinckstraat, Gentbrugge –  Marie Schellinck was de enige vrouw in het leger van Napoleon. Er werd een straat naar haar vernoemd. Katrien Van Hecke schreef een boek over haar: ‘Soldaat Marie‘.

Met de roman ‘Markies’ schetst ze dit keer het jaar 1913. Het verhaal speelt zich af in Gent, met de Eerste Wereldoorlog in het verschiet.

Op haar website stelt ze haar roman, uitgegeven bij ‘Clavis uitgeverij‘ voor. Er staan ook recensies bij.

“Een jonge hond spoelt aan in de Konijnenpijp, een Gents arbeidersbeluik bij de vaart. Gelukkig ontfermt de elfjarige Rémi zich over hem. De twee worden meteen goede maatjes. Maar Rémi mag van zijn ma vondeling Markies niet houden…”

‘Markies’, Katrien Van Hecke op Linkedin

Hijvannederlands, leraar en jeugdboekenrecensent, Hebban, 13 augustus 2023 – “Bij de Gentse Standaard Boekhandel neemt ‘Markies’ van de lokale auteur Katrien van Hecke momenteel een prominente plaats in. En daar kan ik me helemaal in vinden. De auteur neemt je mee op reis door het Gent van 1913. Samen met hoofdpersoon Rémi en de Laekense herdershond Markies wandel je langs schilderachtige plekken, zoals de Konijnenpijp (Goudensterstraat), de Botermarkt en de Kortrijksepoortstraat en zie je het verhaal als een film aan je voorbijtrekken.
Ze laat je deze historische roman beleven vanuit het perspectief van zowel Rémi als dat van Markies. Dat laatste is op zich best bijzonder en een uitstekende toevoeging, doordat een aantal belangrijke gebeurtenissen in het verhaal door Markies’ gedachten beter kunnen worden gevolgd. Dat zorgt er mede voor dat er een flinke dosis sympathie voor deze trouwe viervoeter, die welhaast menselijke eigenschappen krijgt, wordt opgebouwd. Dat verschil in perspectief wordt trouwens prima duidelijk gemaakt door de wisseling van lettertype.
Rémi groeit volgens zijn strenge schoolmeester op om later op de spinnerij te gaan werken. Dat is echter niet wat hij wil. Na zijn ontmoeting met Markies denkt hij met hem de kost te kunnen verdienen, maar die mag van zijn moeder niet blijven, waardoor Rémi hem naar de hondenbrigade moet brengen. Toch slaagt hij erin Markies te blijven volgen, waardoor er een ontroerende vriendschap ontstaat. Lees verder onder het kaderstuk

 

Katrien Van Hecke: “De politiehondenbrigade was in het eerste decennium van de 20ste eeuw iets waarvoor men van heinde en verre (VS, China, Perzië, …) naar Gent afzakte. Hier alvast een voorsmaakje. Onderste foto: een tiental nachtwakers met de hond waarmee ze ’s nachts op patrouille gingen. In het midden zit mevrouw De Meyer, uiterst rechts staat brigadier De Meyer. Dit stel zorgde voor de honden (een kennel van 30 dieren!!). Bovenste foto links: de keuken van mevrouw De Meyer waar ze het eten voor de honden klaarmaakte. Bovenste foto rechts: brigadier De Meyer met 3 brigadehonden, op de binnenplaats, links en rechts de hondenhokken (in toenmalig politiekantoor Ursulinenstraat).”

De avontuurlijke belevenissen van Rémi en Markies worden realistisch beschreven. Wat verder opvalt is dat Van Hecke laat nadenken middels een mooie dubbele bodem in het verhaal. Ze laat letterlijk brand uitbreken in het Duitse gebouw van de Wereldtentoonstelling, maar ook Europa staat in brand vanwege de door Duitsland veroorzaakte internationale spanningen, waardoor de Eerste Wereldoorlog op uitbreken staat.
Het taalgebruik van de auteur is van poëtische aard: ‘… wil ik het liefst in de gevels verdwijnen’, ‘en zie oranje dansertjes over mijn rug rollen’ en ‘De hemel past precies in ons bovenraam.’ De Vlaamse termen die door de auteur zijn gebruikt zijn trouwens prima te volgen voor de Nederlandse lezer, waarbij de auteur ook nog eens een mooie lijst met toelichtende elementen heeft toegevoegd.
‘Markies’ is ook weer zo’n Van Hecke-pareltje, waarin haar voorliefde voor historische gebeurtenissen blijkt en ze die in een correct tijdsbeeld weergeeft. Uiteraard is dit verhaal door haar geromantiseerd, waardoor ze de harde werkelijkheid van die tijd een mooie kleur geeft. Ook de illustraties van Michaël Olbrechts voegen in dat opzicht veel aan de sfeerbeleving van het verhaal toe en nemen je mee in het juiste tijdsbeeld.
Dit makkelijk leesbare verhaal wordt geadviseerd vanaf 11 jaar, maar het is al best door 10-jarigen te lezen, want ondanks dat er wat heftige gebeurtenissen plaatsvinden, worden die relatief mild beschreven.”

Terug naar hoofdpagina

 

Naar Facebook

Lees ook op deze blog:

VOLK – ARTIKELOVERZICHT 2022-2023-2024