persblog.be – Verhalen uit en over Gent – naar hoofdpagina
Deel I: De verborgen ‘ROA’ en ‘Het Rode Meisje’
Hierna behandelen we het beeld van de piesende kinders. Daarna zullen we het hebben over de kerk aan de Muide en het Geo Henderick-gebouw.
CURSIEF/ BLOG – 31 mei 2022 – Onze stadsblog ‘persblog.be‘ is door zijn natuur niet gericht op de snelle verslaggeving. Dit neemt niet weg dat de Blogman veel toert. En dan komt hij heel soms een primeurke tegen!
Primeurkes zijn seizoenseerstelingen in groenten en fruit. In de pers zijn dit: scoops, eerstelingen… We schrijven de primeurkes in verkleinvorm, omdat die van ons, ook weer niet aardverschuivend van aard waren. Niettemin waren ze ook weer niet van het genre ‘man valt in ondiep putje’. Ze waren beter dan dat.
Onze stadsblog persblog.be is door zijn natuur niet gericht op de snelle verslaggeving. persblog.be heeft een ernstige kant (erfgoed, geschiedenis, heemkunde, maatschappelijk…), edoch ook een lichtvoetiger kant, waar de actualiteit aan bod komt, zij het zonder urgentie (‘Gentse Zomer’, Event).
Dit maakt dat de Blogman soms ook argeloos nieuwsjes sprokkelt.
En soms zit daar al iets tussen dat nog nergens werd getoond of beschreven: een primeurke of een scoop.
Enkele scoops
EEN VERBORGEN ROA
Het zwerk was al wat zwanger van de nazomer, toen we in 2017 de oude fabriek van de ‘Malmar’ – eerder Baertsoen-Buysse. Aan de Nijverheidsstraat bij het Bijgaardepark in Sint-Amandsberg volgden we gedwee de passen van een buurtbewoner die ons voor de gelegenheid rond gidste in de bouwvallige fabriek. In sommige delen… want andere delen waren afgesloten omdat er instortingsgevaar dreigde. Het heette die dag ‘Open Monumentendag’ te zijn, maar what’s in a word?
Toen de rondleiding zowat afgelopen was, desintegreerde het kleine gidsgevolg en ging wat naar de plantenbakken staren – een tijdelijke invulling! Wij, met onze vragen, bleven hangen.
De zelfverklaarde gids gebood ons onverwacht, en met een knipoog, om op de knieën te gaan zitten bij een blinde muur. Helemaal bij de grond ontbrak een baksteen of twee in de muur. Hij fluisterde ons toe dat door het “kijkgat” een echte ‘ROA’ te zien was tegen de overliggende, voor ons onzichtbar, muur.
Na een camera in het gat te hebben gestoken, en een druk op het knopje later, hadden we een kunstwerk in de cameralens gevangen: een muurschildering van ROA tegen een muur van Malmar, op een onbereikbare plek!
Omdat we dit wel bijzonder vonden, maakten we thuis gekomen meteen een stukje hierover voor de stadsblog. De muurschildering moet al heel lang aan het zicht onttrokken zijn geweest, en moet al vervaald zijn geweest in de geesten van de weinigen die het mochten geweten hebben dat die er hing.
We noemden het geen ‘primeurke‘ maar dachten stiekem dat ons verslag wel enig opzien zou baren.
En ja hoor. Tegen de avond kregen we een bericht van een gazet. Of we konden vertellen hoe we die ROA te zien hebben gekregen. Er stond een fotograaf rond te trappelen in de ruïnes van de Malmar, maar die kon het gat in de muur niet vinden…!
HET RODE MEISJE VERMIST
Het was volle zomer en de ‘Gentse Feesten 2019’ zaten er aan te komen. Op dergelijk moment is het soms luw in Gent, ook nieuwsluw.
Tot we van facebookvriend, Didier Ysebaert, opvingen dat er een beeld verdwenen was van zijn sokkel! En welk soort beeld! En welk soort sokkel!
Het betrof het mysterieuze ‘Rode Meisje’ dat – helemaal officieus, want er was nooit een inhuldiging geweest, volgens sommigen ook geen toelating om het te plaatsen – gezeten op een houten staketsel bij de Slachthuisbrug. Dit is ter hoogte van het zwembad Van Eyck.
‘Het Rode Meisje’ was de roepnaam van het beeld. Omdat het rood geverfde naakte Meisje langs de kant van het water ons deed denken aan de Duitse ‘Lorelei’ bij de Rijn, doopten het beeld ‘Loreleie’ en kopten aldus in ons blogartikel: ‘De “Loreleie” is weg!‘ “De nimf aan Portus Ganda is verdwenen van haar staketsel op het water. Niemand weet waarheen.”
We waren onwetend dat onze naam later opgepikt werd door gazetten, en vervolgens de officiële naam van het beeld zou worden.
Tegen de avond werd ons verhaal opgepikt door gazetten. Onze bron werd in het gazettenstuk genoemd, terwijl wij – die het nieuws hadden uitgebracht – gepasseerd werden … Ook meldde een gazet dat de kunstenaar onbekend was. Dit was onjuist.
De kunstenaar is Johan Meirlaen, dat had zelfs al ooit in ulder gazet gestaan! Dit was gemakkelijk na te trekken via google.
Dus besloten we de kunstenaar’s gegevens op te snorren en hem te bellen. Inmiddels waren we een dagje later.
De kunstenaar vertelde ons dat hij – samen met een bootjesman van de Stad – het beeld van haar sokkel had genomen, omdat het beschadigd was, en hij het wilde herstellen. Vandalen of misplaatste grappenmakers hadden geprobeerd om het beeld van haar sokkel te trekken.
Niemand had deze reparatiebeurt publiekelijk aangekondigd. Vandaar de verwondering van onze facebookvriend toen hij zag dat het ‘Rode Meisje’ niet op haar plek zat.
Een paar uren later werd het beeld teruggeplaatst.
En wij kopten in onze stadsblog: ‘MYSTERIE “LORELEIE” OPGELOST‘.
De gazetten konden niet anders dan, in ons zog, hetzelfde vertellen. Zonder ons te noemen…
Na een verblijf in de dakgoot van het zwembad Van Eyck aan Portus Ganda kreeg het beeld – thans gehuld in een laag brons – in september 2020 een definitieve plek op een uitsprong/ steunbeer van de brug.
Deze officiële voorstelling, welke het beeld voorheen had ontbeerd, werd ondersteund door toespraken van Stadhuismannen, aangevoerd in De Barge van Walter De Buck.
De Blogman
Lees in Deel III over de kerk aan de Muide en het gebouw van Geo Henderick
Lees ook op deze blog:
CURSIEF – Wat in Gent met de kerselaar, notelaar, perelaar, appelaar?
CURSIEF – Hoe het jaareinde tegelijk hartverwarmend en troublerend werd
Lees ook op deze blog:
