persblog.be – Verhalen uit en over Gent – naar hoofdpagina
Marcel, de coiffeur die kunstenaar werd
VOLK/ STAD – 18 januari 2022 – Marcel Demuyter is een kunstig tekenaar. Hij tekent al zijn hele leven als hobby, maar bereikt een professioneel niveau. Het liefste tekent hij taferelen uit het 19de eeuwse Patershol. We treffen hem in het Grand Café op Drongenplein. Hij woont wat verderop.
Hij is vlak na de oorlog geboren. “Gepoept van contentement” grapt hij.
Of hij wel wil dat ik dit zo opschrijf? Hij ziet daar geen graten in. Hij lacht.
Marcel wilde van jongsaf aan in de Academie tekenles gaan volgen, maar werd tegengehouden door zijn vader. Vader was coiffeur aan de Bevrijdingslaan en eiste dat zijn zoon hem opvolgde in de kapperszaak.
Nochtans had hij het tekentalent geërfd van zijn grootvader aan moeders’ kant.
Marcel was gepokt en gemazeld in het zelfstandigenstatuut. Niet alleen was zijn vader coiffeur, zijn moeder had een zaak in parfumerieprodukten. Wat moest, zou dan gebeuren. Nadat Marcel wat stage had gelopen bij zijn vader, opende hij – met een diploma op zak van de coiffeursschool aan de Kongostraat – een zaak aan de Drongensesteenweg.
Dat duurde zijn tijd. Daarna volgde, tussen de jaren 1970 en 1980, een onaangename periode in het privéleven van Marcel. Uiteindelijk belandde hij als arbeider bij Sidmar en werd daar ziek.
Later herpakte hij zich en werd nog veiligheidsagent bij Sabena en vervolgens medewerker op de facturatiedienst bij het Jan Palfijnziekenhuis.
Ondanks zijn tegenslagen is hij een goed geluimd mens. Nu is hij al geruime tijd met pensioen. En het bloed kruipt waar het niet gaan kan.
Elke dag werkt hij aan een tekening. “Ik weet ook niet meer voor wie of voor wa” merkt hij schamper op. “Tekenen is een eenzame hobby.”
Hij zou graag eens een expositie houden, maar weet niet hoe daaraan te beginnen.
Ooit stond hij in Schellebelle op de jaarlijkse ‘Potjesmarkt‘, op uitnodiging van de burgemeester van ginds. Hij had daar ter plekke 24 tekeningen gemaakt. 20 er van werden direct verkocht. Intussen is dit ook al twintig jaar geleden.
In de jaren 1990 heeft hij op vraag van de vorige Gentse burgemeester nog een tentoonstelling gehouden in Mariakerke. “Ik heb toen tegen de burgemeester gezegd dat ik van kleinsaf een potlood in mijne mond had, in de plaats van een tuute” lacht hij. Alles wat hij daar toen geëxposeerd heeft, is meteen verkocht.
Anton Pieck
“Sommigen vergelijken mijn tekenstijl met Anton Pieck” merkt hij op. We kunnen hem niet tegenspreken. Er is een treffende gelijkenis tussen beider oeuvres.
Ook Marcel brengt in zijn tekeningen taferelen uit de 19de of vroeg-20ste eeuw en belicht daarin de sociale kant.
Het Patershol is zijn geliefde omgeving. Een ideale “setting” voor zijn taferelen.
Of de straten die hij tekent, ook authentiek bestaan, willen we weten… Hij knikt bevestigend. Hij tekent naar foto’s die hij van het Internet haalt. De mensen en hun taferelen verzint hij er zelf bij. “Het is er mij niet louter om te doen om oude huisjes mooi te tekenen, maar om een levendig tableau te maken” zo vat hij samen.
Maar hij tekent niet enkel Het Patershol. Het kunnen om het even welke straten zijn of om het even welke taferelen. Ooit tekende hij zelfs de affiche voor het ‘Wereldkampioenschap Bellemannen’ dat in Gent, in het jaar 2000, plaats vond. Die affiche heeft hij niet meer in zijn bezit. Zou ze in het Stadsarchief liggen? We beloven hem dat we het daar zullen navragen.
In juni vorig jaar vermeldde persblog.be dit wereldkampioenschap nog in haar rubriek ‘Gentse Zomer’.
Marcel schat dat hij in zijn leven om en bij de 500 tekeningen gemaakt moet hebben. Twintig daarvan zijn nog in zijn bezit. Hij heeft er heel veel cadeau gegeven, en evenveel voor een appel en een ei verkocht.
In de meeste gevallen maakt hij tekeningen op een groot vel, een A3. Daar is hij in de regel 14 dagen zoet mee. De potloodlijn zet hij in de Chinese inkt.
Intussen is hij goed in de zeventig. Nadat hij een paar jaar geleden een beroerte heeft gehad, is hij van de Brugse Poort naar Drongendorp verhuist. Hij geniet er van de rust.
Hij mijmert over ‘d’ oude tijden‘…
Ja, de tijd gaat rap. Hij herinnert zich nog een grote foto die bij zijn grootvader tegen de muur hing. Een foto van Ernest Demuyter, de eerste Gentse ballonvaarder. Hij speelde een belangrijke rol in het leger tijdens WOI. Tot drie maal toe won Ernest daarna een prestigieuze prijs voor de ballonvaart.
Marcel’s grootvader heeft altijd beweerd dat Ernest familie was. F.D.
Lees ook op deze blog:
Jo Veldeman’s 200 reisschetsboeken
Frits Van den Berghe door John Flanders
Geen Oostakkerse gedichten, wel: tekeningen
Lees ook op deze blog:
