persblog.be – Verhalen uit en over Gent – naar hoofdpagina
VOLK – 09 september 2020 – Aan de Heuvelpoort startte in 1893 de overgrootmoeder van Tim – die in de vierde generatie de zaak leidt. “Tot de jaren zeventig waren er in Gent meer dan dertig mannenhoedenwinkels; nu nog slechts tien in België” zegt Tim ter illustratie.
De winkels die voortgaan op de oude traditie worden in Gent alsmaar schaarser. Tabakswinkel ‘Caron’ in de Veldstraat verdween negen jaar geleden, na drie halve eeuwen commerce door zes generaties.
In 1899 opende patisserie ‘Bloch’ in de Veldstraat. Acht twaalf geleden sloot de winkel de deuren. Eind 2019 heropende de zaak aan de Sint-PIetersnieuwstraat, terwijl er eerder al een food truck van hen de ronde deed. Het zijn het gekende voorbeelden van teloorgegane oude chic.
Gelukkig zijn deze authentieke Gentse handelszaken niet allemaal verdwenen. Sinds de vroeg 19e eeuw blijft het etablissement ‘Tierenteyn-Verlent’ op de Groentenmarkt mosterd maken en verkopen – ook al is de zaak overgegaan in vreemde handen. In de Donkersteeg vindt men nog steeds – en dat sinds 1937 – de koffie van ‘Mokabon’.
Veel minder bekend bij het grote publiek is ‘Chapellerie Gelaude’ met een hoeden- en pettenwinkel aan de Hoogpoort, en een aan de Normaalschoolstraat. In de laatst genoemde straat bij de Heuvelpoort startte in 1893 de overgrootmoeder van Tim – die dus in de vierde generatie de zaak leidt. Zolang zijn overgrootvader in een houtzagerij werkte aan Palinghuizen, stond zijn overgrootmoeder alleen in de winkel. Dit was tot na de Tweede Wereldoorlog.
Daarna runde grootvader Frans Gelaude de winkel en hij beleefde de hoogdagen van de hoedenverkoop. De Heuvelpoort was toen nog een bruisende winkelstraat, en ook elk jaar het centrum van ‘De bevrijdingsfeesten’, een evenement die de verkoop deed pieken. Hij ging door met verkopen tot op zijn vijfentachtigste.
Toen Frans in 1999 stopte, nam kleinzoon Tim de winkel over. “De derde generatie is er nooit aan te pas gekomen, omdat mijn grootvader het zo lang heeft volgehouden” verklaart Tim. Het was niet bepaald een vrolijk moment om een hoedenzaak over te nemen. De sector kampte al drie decennia met een crisis. “Tot de jaren zeventig waren er in Gent meer dan dertig mannenhoedenwinkels; nu nog slechts tien in België” zegt Tim ter illustratie. “Een hoeden- en pettenwinkel was toen net zo evident in het straatbeeld als een schoenenwinkel.”Voor alle duidelijkheid: Tim heeft het over de klassieke Chapellerie, niet over de modisten, die de hoed als een bijkomstig artikel beschouwen. En er was nog een andere reden waarom het erg moeilijk starten was voor Tim: In een kranteninterview werd verkeerdelijk opgetekend dat de winkel gesloten zou worden. “Toen ik begon, kwam er dus geen kat meer”.
In de eerste plaats was het belangrijk voor Tim om op zoek te gaan naar de producenten die kwaliteit in huis hebben, zodat hij de winkelcollectie kon verrijken – want die was, samen met grootvader’s dynamiek, doorheen de jaren aan het tanen gegaan. Er waren ook veel hoedenfabrikanten failliet gegaan, zoals bv. ‘Panizza’. Vandaag koopt Tim in bij ‘Barbisio’ en ‘Borsalino’ in Italië en ‘Stetson’ in de VS. Kwaliteit betekent voor Gelaude: de ‘haarvilthoed’, gemaakt volgens de traditie op basis van konijnenhaar. Goede vilthoeden worden nauwelijks nog gemaakt, tenzij op enkele adressen in Italië. Men vindt bij Gelaude ook de ‘Panamahoed’: een zomerhoed gemaakt uit vezel van de palmboom. In het assortiment vindt men verder de ‘wolvilthoed’ en de ‘tissuehoed’. Tim heeft ze in alle kleuren, vormen, maten, en in mannen- en vrouwenmodellen.
Er valt allicht nog een lange weg af te leggen alvorens de hoed weer net zo populair is als in Tim’s grootvader’s tijd, maar het tij is langzaam aan het keren. Hoeden zijn weer modieus aan het worden. Echter zal de consument gaandeweg opnieuw ontdekken dat er grote kwaliteitsverschillen zijn tussen een hoed uit een warenhuis en eentje van Gelaude. Tim gaat persoonlijk naar de gereputeerde buitenlandse fabrieken om er met een kennersoog zelf in te kopen.
Dit verhaal verscheen eerst in het Archief van persblog.be in 2016, onder de titel: Modieuze ‘oude chic’: Chapellerie Gelaude
Lees ook op deze blog:
Tierenteyn, de kwestie is zeer ingewikkeld
1970s-’80s. Er waren toen nog zekerheden in het leven
Lees ook op deze blog:
