persblog.be – Verhalen uit en over Gent – naar hoofdpagina
Het ‘Nerojaar’: Nero 75, Sleen 100
VOLK/ EVENT – 07 april 2022 – Wij nemen je graag mee in ons Nero-verhaal met belangrijke focussen. Focus op Gent: de relatie van Marc Sleen met Gent, incluis de albums die zich afspelen in Gent, of die duidelijke verwijzingen naar Gent hebben. Focus op Nero: de antiheld, met vele gaven en gebreken in zijn karakter. Ook: cosmopoliet en toch de modale Vlaming.
Dit verhaal vervolgt met Focus op Madam Pheip. Het sterkste personage onder de stripfiguren in de Nero-reeks, naast Nero zelf. Haar karakter ontleed. Maar ook: ontkleed. Lees
MARC SLEEN WAS EEN ‘NEROPEAAN’
Yves Kerremans, verzamelaar en kenner van het werk van Marc Sleen en bestuurslid van de stichting over ‘Marc Sleen’ – benoemde deze stripauteur in een quote in de site van het Willemsfonds – als: “…geen Vlaming maar een Neropeaan’. Sleen is vooral bekend als geestelijke vader van stripheld Nero maar zijn artistieke verwezenlijkingen reiken veel verder dan het stripmilieu. Met de gefilmde reportages van zijn safari’s verwierf hij bovendien bekendheid als autoriteit op gebied van het Afrikaanse dierenrijk.”
De krant ‘De Morgen‘ interviewde Sleen op zijn 90ste verjaardag, in december 2012. Een dag na zijn overlijden verwees ze daarnaar in haar editie van 7 november 2016: “Sinds zijn debuut in 1947 groeide Nero uit tot een populair dagbladverschijnsel dat 55 jaar lang de krantenkolommen zou domineren. Zegt geestelijke vader Marc Sleen nu, bij zijn negentigste verjaardag, over zijn populairste personage: “Mocht ik nu nog verhalen kunnen schrijven, zou ik strenger zijn voor de mens.”
“Sleen liet zich ooit ontvallen dat hij Nero was. Dat wil hij anno 2012 relativeren.”
“Nero zag het daglicht in 1947 als nevenpersonage in ‘De avonturen van detectief Van Zwam’, maar eiste al snel de hoofdrol op (…)” “Ik ben zoals Nero: heel koppig en egoïstisch”. Aldus Sleen in ‘De Morgen’.
NERO’S MOEDER BRUSSELSE, VADER EEN POOL?
In de site wikiwand valt ook e.e.a. te leren over Nero: “In het allereerste verhaal, ‘Het Geheim van Matsuoka’, maakte Nero zijn debuut. Van Zwam komt hem tegen als hij een zaak probeert op te lossen.” “Verschillende lezers van de Van Zwam-strip schreven Marc Sleen dat ze Nero een veel sympathieker personage vonden dan Van Zwam. Vanaf het negende album ‘De Hoed van Geeraard de Duivel’ (1950) werd Nero dan ook de centrale figuur van de reeks.”
Het getekende figuurtje dective Van Zwam lijkt twee druppels water op Nero, maar heeft een ander vestimentair uiterlijk.
En verder staat in wikiwand: “Nero is een antiheld. Hij is een complexe figuur met veel goede kanten, maar evenzeer talrijke menselijke gebreken. Hij is soms dom, lui, naïef, egoïstisch en ijdel, maar toont zich in sommige situaties dan weer erg intelligent, goedhartig, actief en melancholisch.” “(…) zijn favoriete bezigheid is doorgaans luieren op de bank en zijn krant lezen.”
En toch heeft hij in zijn avonturen zo goed als de ganse wereld rondgereisd.
“In strook 29 van ‘De Zwarte Voeten’ (1951) beweert Nero dat zijn moeder een Brusselse is en zijn vader een Pool. Gezien hij dronken is het onzeker in hoeverre deze verklaring serieus te nemen is.” Dit, nog steeds volgens wikiwand.
In vele gevallen reageert Nero in commentaren op de gebeurtenissen rondom hem – de nationale en de internationale actualiteit – met commentaren die van de modale Vlaming/ Belg afkomstig konden zijn. Schrijver Walter Van den Broeck merkte dit op toen Sleen in 2002 bekend maakte dat hij de fakkel zou doorgeven.
De kosmopoliet Nero is dan ineens weer de gewone man in de straat.
SLEEN VERGAT GENT NOOIT, EN ANDERSOM
Interessant om te weten in dit ‘Nerojaar‘ is uiteraard dat Marcel Neels – auteursnaam Marc Sleen – in Gentbrugge geboren is – op 30 december 1922 – maar hoofdzakelijk in het Vlaams-Brabantse Hoeilaart heeft gewoond.
Niettemin staat zijn grafzerk op ‘Campo Santo’. Je zou kunnen stellen dat hij nu “eeuwig resident” van Sint-Amandsberg is geworden. Belangrijk om te weten, is dat Marc Sleen nooit werd vergeten in Gent, ook al woonde hij er niet meer.
Zo herinnerde Ghendtsche Tydinghen in haar editie januari-februari 2015 ons daaraan. “Bijvoorbeeld: 1972: presentatie in de Gentse opera van zijn safarifilm Tiva. Marc Sleen doet dat in het Nederlands, nota bene een primeur voor het Franstalige bastion dat de opera toen nog was! 1983: de ‘Gentsche Sosseteit‘ kent hem het ‘Gentse Handje’ toe. 1984: opvoering in het Nieuwpoorttheater van ‘Het Rattenkasteel’, opera van Arne Sierens en Johan De Smedt (naar het 4de Neroverhaal, uit 1948). 2002: grootse overzichtstentoonstelling en huldiging in de Sint-Pietersabdij. 2012: luxe-uitgave van ‘De Hoed van Geeraard de Duivel’, een geschenk van stad Gent voor de 90ste verjaardag van zijn ere-inboorling.”
“Daarnaast ook publieke optredens tijdens de Gentse Feesten, o.a. in de praatstoel met Freek Neirynck (die samen met Luc De Bruyker en ‘Theater Taptoe’, in 1988 ‘De Avonturen van Nero & co’ op de planken bracht).”
Het was wederzijds. Marc Sleen was in zijn hart Gent nooit vergeten. Een paar van de Nero-verhalen spelen zich geheel of gedeeltelijk in Gent af.
Ghendtsche Tydinghen vervolgt: “Het Gentse element – Zoals we hierboven al aangaven zijn het vooral de Nero-afleveringen uit de jaren ’50 die een uitgesproken Gents cachet vertonen. Dit zien we mooi geïllustreerd (…) met een verwijzing naar de Gentse stadswijk ‘Seleskest’. Bij ontvangstcomité: toenmalig burgemeester Emile Claeys – niet toevallig promotor van het kanaal Gent-Terneuzen (uit: ‘Beo de verschrikkelijke‘, 215)”
En verder: “Zo betrekt Marc Sleen in die verhalen meermaals Gent: ‘Het kwade oog‘, 1974-75, speelt zich grotendeels aan de Coupure af, in een huis rechts van de Colpaertsteeg; ‘De straal van Oemtata‘, 1975, voor een deel in en rond villa De Groote en het Astridpark aan de Lousbergskaai; ‘De bom van Boema‘, 1983: integraal in Gent, met talrijke stadszichten en dialectzinnetjes. Maar waar het Gentse element in de oude reeks wezenskenmerkend is voor de hele psychologie ervan, blijft het in die latere periode beperkt tot occasionele anekdotische opfleuringen.”
Sleen’s eerste strip – ook al heette hij toen niet Nero – was er een over ‘De Avonturen van Van Zwam‘ met als titel ‘Het Geheim van Matsuoka‘, waarin hij op de loop is voor deze laatste maar hem, na Brussel, in Gent weer tegen het lijf loopt. Matsuoka brouwt een geheim bier dat iedereen die het drinkt gek maakt. Hij woont in het huis waar Jacob van Artevelde vermoord werd, bij de Kalandeberg. Het bier wordt verkocht in café ‘De Hel’ aan de Kraanlei… Het stripverhaal verscheen vooreerst kort na WOII in de krant. Net zoals het daarop volgende stripverhaal.
In het laatste ‘Van Zwam‘-stripverhaal – ‘De hoed van Geeraard de Duivel‘ – is Nero, eerst een bijfiguur, maar krijgt daarna een hoofdrol. Nero holt een hele nacht achter een wegwaaiende hoed aan, die hij van een tovenaar had gekocht. Hij komt tenslotte in Gent aan bij het Duivelsteen, waar de hoed is binnengewaaid. Via een raam kruipt hij naar binnen en daar zit in een zetel Geeraard de Duivel met de hoed op zijn hoofd. Uiteindelijk belandt Nero in het water van de Reep en neemt aan het standbeeld van Lieven Bauwens een taxi naar Brussel…
In 1983 brengt wordt het verhaal ‘De Bom van Boema‘ in de krant uitgebracht. Nero en zijn zoon Adhemar gaan naar Gent. Ze moeten bij Boema zijn, een dame van wie ze zullen erven. Adhemar moet ook een sjeik ontmoeten, die hem wil belonen als hij de draak op het Belfort kan laten vliegen. Ook Tuizentfloot is in de buurt van het Groot Kanon… In cameo’s worden ook ‘Bekende Gentenaars‘ opgevoerd.
Eind 2002 verscheen het laatste Nero-verhaal in de krant, en werd een jaar later een album: ‘Zilveren tranen‘. Op de eerste plaat zitten in het Geeraard de Duivelsteen de aartsvijanden van Nero bijeen. Geeraard leidt de vergadering. Alle klassieke antagonisten uit de Nero-verhalen (Geeraard de Duivel, Matsuoka, Ricardo, Ratsjenko, Hela de Heks …) beramen een grote samenzwering om Nero uit de weg te ruimen.” Dixit wikipedia
“Vanaf het verhaal ‘Barbarijse Vijgen‘ (1992) nam Dirk Stallaert het tekenwerk voor Nero over van Sleen, die wel verantwoordelijk bleef voor de scenario’s. Eind 2002 ten slotte besloot de tachtigjarige Sleen met Nero te stoppen.
Een jaar na de dood van Marc Sleen in 2016 werd ‘Sleenovia‘ als volwaardig album uitgegeven. Het is het enige Nero-verhaal dat niet geschreven is door Marc Sleen en ook niet getekend is door Sleen of Dirk Stallaert. Het werd geschreven door Gaston Durnez en getekend door Studio Vandersteen onder het pseudoniem ‘Wirel’. Aldus wikipedia.
Het verhaal houdt de lezer een spiegel voor van de internationale politiek, bekeken vanuit het land waar Nero en de zijnen baas zijn: Sleenovia.
Eveneens in 2017 verscheen een hommagealbum van Kim Duchateau, getiteld ‘De zeven vloeken‘. Bekijk het hele album online
Over het ‘Nerojaar’: 100 jaar Marc Sleen, 70 jaar stripfiguur Nero
Gent trapte afgelopen zondag het ‘Nerojaar’ af met bloemenhulde, Nerolied en wafelenbak. Volkszanger Wim Claeys bracht een ‘Nerolied’. Er werd een wafelenbak gehouden in het Sint-Janscollege in Sint-Amandsberg.
Op de perscommunicatiesite van Stad Gent leren we verder over de festiviteiten: “Ook later in het jaar staan er nog tal van activiteiten gepland, zoals de voorstelling van de Gentse vertaling van de ‘De bom van Boema’, de lancering van een ‘stedenomnibus’ en de Nero-expo ‘De stad spreekt’ op het STAMplein. Nero krijgt bovendien een prominente plek tijdens de Week van het Gents en de jaarlijkse culinaire prijs ‘Geiwene Foersjet’ gaat dit jaar naar de maker van de beste Gentse wafel.”
Dit verhaal vervolgt met Focus op Madam Pheip. Het sterkste personage onder de stripfiguren in de Nero-reeks, naast Nero zelf. Haar karakter ontleed. Maar ook: ontkleed. Lees
Lees ook op deze blog:
Lees ook op deze blog:
