persblog.be – Verhalen uit en over Gent – naar hoofdpagina
Het ‘Nerojaar’: Nero 75, Sleen 100
VOLK/ EVENT – 08 april 2022 – In ‘Nero en Marc Sleen: twee handen op één buik’ namen we je een eerste keer mee in ons Nero-verhaal. Nu presenteren wij het tweede deel, met focus op Madam Pheip, het manwijf, maar toch ook méér dan dat.
Madam Pheip is het sterkste personage onder de stripfiguren in de Nero-reeks, naast Nero zelf. Haar karakter ontleed. Maar ook: ontkleed.
Dit verhaal startte eerder met focus op de relatie van Marc Sleen met Gent. En met focus op Nero: de antiheld, met vele gaven en gebreken in zijn karakter. Lees
EEN BLAUW OOG VOOR SLEEN
“Marc Sleen baseerde Madam Pheip op een vrouw voor wie hij als kind altijd bang was. Het betrof een vrouw met de broek aan, die werkte in Sint-Niklaas [waar Sleen opgroeide] in een wasserette. De vrouw stond daar altijd te stomen en te paffen om mannen uit te dagen.” Dixit wikiwand.
Het minste wat je van Madam Pheip kunt zeggen, is dat ze de broek draagt. Niet enkel letterlijk…
“In verschillende verhalen komt Madam Pheip in aanraking met de tekenaar zelf, zoals in het verhaal ‘De Gouden Patatten‘ (1983). Hier zoekt ze Marc Sleen op in zijn huis en slaat hem een blauw oog, omdat hij detective Van Zwam heeft laten sterven.” Dixit wikipedia.
SOMS VROUWELIJK
Hoe verhoudt Madam Pheip zich tot andere mannen? Steeds volgens wikiwand: “In Sleens Nero-bewerking van Adam en Eva, ‘De Ark van Nero‘ (1953), is het Madam Pheip die in de verboden appel bijt, waardoor het paradijs verloren gaat.” Hier wordt ze het oercliché van de vrouw.
In ‘De Hoed van Geeraard de Duivel‘ (1950), ” wil Pheip gaan trouwen met een rijke maharadja, maar ze ziet hier vanaf omdat ze erachter komt dat hij nog 83 andere vrouwen heeft in zijn harem.”
“In ‘Moea-Papoea‘ (1950) wil Papa Papoea met haar trouwen. In ‘De Pijpeplakkers‘ (1964-1965) worden zelfs alle mannen in Slobobavia verliefd op haar omdat ze nog nooit een vrouw hebben gezien. In ‘De Rosse Rupsen‘ (1972) brengt ze Papaver de gangster in vervoering. Sinds ‘De Gladde Figaro‘ (1991-1992) is Oscar Abraham Tuizentfloot ook verliefd op haar, al gaat ze niet in op zijn aanzoeken.”
“In het verhaal (…) ‘De Zwarte Voeten‘ (1950) komt Madam Pheip een dan nog naamloze man tegen. Hij is de liberale burgemeester van de gemeente Moerbeke-Waas en tevens de directeur van een suikerfabriek in die gemeente. Als hij Madam Pheip ontmoet valt hij gelijk voor haar kordaatheid, en Madam Pheip valt voor hem én zijn geld. Aan het einde van dit album huwen ze.” Die waslijst voorbeelden vanhaar vrouwelijke kant, is afkomstig uit wikipedia.
MEESTAL KORDAAT EN BAZIG
“In een reeks van ‘9 albums, De Premières‘, maakt telkens een van de hoofdfiguren van de stripreeks Nero zijn/haar opwachting. In ‘De hoed van Geeraard de Duivel’ ontmoet Nero voor het eerst de bazige Madam Pheip…”
Gelezen in bol.com
“In de verhalen die in de jaren vijftig verschenen was Madam Pheip een prominent hoofdpersonage. Later in de reeks verdween ze meer naar de achtergrond, meestal omdat ze met haar gezin op reis gaat naar de Azurenkust.”
“Madam Pheip draagt meestal strakke mantelpakjes, naaldhakken en kousen met naad. In de oudste verhalen draagt ze ook een hoed met een veer. Later draagt ze deze hoed niet meer.”
“Ze is breed gebouwd, sterk en vrij bazig, vooral tegen haar man. Meestal neemt zij de beslissingen in huis. In ‘De Dolle Dina’s‘ (1970) is zij de enige vrouw die feministisch blijft na afloop van het verhaal. Meneer Pheip draagt ook haar achternaam (…). Ze slaat Meneer Pheip regelmatig in elkaar als hij aandacht zoekt bij andere vrouwen of wanneer hij haar beledigt. (…).” Aldus wikipedia.
Maar niet enkel Meneer Pheip, ook Nero krijgt soms slaag van Madam Pheip, zoals we zien in het album ‘Het ei van october‘.
Meneer Pheip’s meest bekende karaktertrek is zijn, vaak slecht, Franse taalgebruik. Hij zegt bv. tijdens vele gelegenheden “je suis chemin” als hij weg gaat. Hij is ook opvliegend. Hij houdt van de Côte d’Azur, zoals het beeld uit het album ‘De sluikslapers‘ uit 1974 toont.
“Af en toe komt Meneer Pheip toch in opstand tegen de bazigheid van zijn vrouw. In ‘Mama Kali‘ (1969) vertrekt hij zonder haar op reis naar Tanzania. In ‘De Groene Chinees‘ (1955) is hij zelfs zo jaloers dat hij haar verbiedt nog met Nero op reis te gaan.” Aldus wikipedia.
WAS SLEEN, ONDANKS PHEIP, EEN ANTI-FEMINIST?
“Eén keer maakte Sleen een flinke uitschuiver door de bewering, nota bene in het vrouwenblad ‘Mimo’, dat hij de vrouw liever aan de haard zag. Dat was de jaren zeventig.” Zei hij daar op in zijn interview op zijn 90ste in de krant ‘De Morgen‘: “Sorry als ik mis ben, maar ik vind dat nog steeds.”
Dit gedachtengoed heeft hij in zijn albums omgezet in het personage van de vrouw van Nero, maar zeer zeker niet in Madam Pheip.
Zoals hierboven aangegeven, ontwierp Sleen de figuur Madam Pheip naar de beeltenis van een persoon waar hij als kind schrik van had… Allicht niet omdat hij haar bewonderde voor haar – zwaar in de verf gezette, op het karikaturale af – feministische kenmerken?
Zo lezen we in het weekblad ‘Knack‘ van 4 december 2018: “Niemand verslikt zich in zijn koffie wanneer Marc Sleen in 1962 in ‘De Volksmacht‘ [thans Visie], het blad van de christelijke vakbond, zegt ‘dat je zowel met vrouwen als met sigaren een probleem hebt als ze uitgaan’. Wanneer Sleen acht jaar later, in het befaamde album ‘De dolle Dina’s‘, de draak steekt met het oprukkende feminisme krijgt hij wél kritische vragen. Vragen waarop hij, onder andere in het voor die tijd progressieve vrouwenblad ‘Mimo’, antwoordt dat voor hem de vrouw ‘het liefst in bed en in de keuken‘ hoort. Het is moeilijk te bevatten dat deze woorden uit de mond komen van de man die het feministische strippersonage pur sang creëerde: de onovertroffen Madam Pheip.”
Misschien was Marc Sleen toch een beetje gelijkend op Nero: hij had een breed scala aan karaktertrekken die soms tegenstrijdig waren.
Madam Pheip kroop maar zelden uit haar cliché.
“Pas in het 202e verhaal ‘Windkracht 2000’ [uit 1999] wordt haar voornaam onthuld: Katrien.” Dixit wikipedia.
Marc Sleen toonde in een tekening Madam Pheip’s menselijke kant, als ze bij de kerstboom zit, en haar kerstgeschenken uit de verpakkingen haalt: alle pakjes bevatten pijpen! Voor één keer maakt de kordate, harde vrouw een moedeloze, triestige indruk. Hier breekt ze met haar imago als manwijf.
MADAM PHEIP, TWEE MAAL NAAKT
Een befaamde anekdote is dat Sleen zelf een naakte Madam Pheip heeft getekend. In de krant ‘De Standaard‘ stond 20 juni 2013: “Het Brusselse ‘Marc Sleen Museum’ toonde in de expo ‘Nerotica‘, een tentoonstelling over erotiek in de Nero-strip, een zeldzame tekening van een blote Madam Pheip, de wat bazige, pijp rokende echtgenote van Mijnheer Pheip.
Marc Sleen, de geestelijke vader van Nero, zit er verveeld mee. (…) ‘Ik heb ze in een dwaze bui gemaakt. Heel lang geleden. Het moet eind jaren 60, begin jaren 70 geweest zijn.
Ik zat met enkele collega-striptekenaars aan tafel toen ze besloten dat we elk een van onze stripfiguren naakt zouden tekenen. (…) Sleen was niet van plan iets met de naakttekening te doen, maar uiteindelijk kwam ze terecht op de cover van het striptijdschrift ‘Marginalia’ (…).”
Daarnaast vonden we nog een prent van een naakte Madam Pheip getekend door striptekenaar Jan Bosschaert. Hij tekende haar, voor de krant ‘De Morgen’ in 1996, in een pose zoals ze elders – gekleed – staat tijdens de befaamde ‘wafelenbak’, waarmee elk Nero-verhaal eindigt.
Maar als puntje bij paaltje komt, is Madam Pheip de moederkloek over haar geadopteerde kinderen Petoetje en Petatje en haar eigen kind Clo-Clo.
Over het ‘Nerojaar’: 100 jaar Marc Sleen, 70 jaar stripfiguur Nero
Gent trapte afgelopen zondag het ‘Nerojaar’ af met bloemenhulde, Nerolied en wafelenbak. Volkszanger Wim Claeys bracht een ‘Nerolied’. Er werd een wafelenbak gehouden in het Sint-Janscollege in Sint-Amandsberg.
Op de perscommunicatiesite van Stad Gent leren we verder over de festiviteiten: “Ook later in het jaar staan er nog tal van activiteiten gepland, zoals de voorstelling van de Gentse vertaling van de ‘De bom van Boema’, de lancering van een ‘stedenomnibus’ en de Nero-expo ‘De stad spreekt’ op het STAMplein. Nero krijgt bovendien een prominente plek tijdens de Week van het Gents en de jaarlijkse culinaire prijs ‘Geiwene Foersjet’ gaat dit jaar naar de maker van de beste Gentse wafel.”
Dit verhaal startte eerder met focus op de relatie van Marc Sleen met Gent. En met focus op Nero: de antiheld, met vele gaven en gebreken in zijn karakter. Lees
Lees ook op deze blog:
Lees ook op deze blog: