persblog.be – Verhalen uit en over Gent – naar hoofdpagina
Zijn buurt, dat was ’t Heilig-Hart in Sint-Amandsberg
Die tijd, dat was in de vroege jaren 1960
De uitvergrote foto hierboven is louter illustratief, werd gemaakt in de Engelstraat, en werd gepost door Bart Pannemans in facebookgroep ‘De Engelstraat‘
‘CURSIEF’/ STRATEN – 16 december 2022 – “Mijn eerst kennismaking met bakker Polfliet uit de huidige Doornakkerstraat – voorheen Koning Leopold II-straat – en met de parochie het ‘Heilig-Hart’, gebeurde toen we in een huurwoning in de Engelstraat nr. 77 gingen wonen.
Mijn ouders huurden van een vrouwke dat naast ons op de hoek woonde. Het was een oud besje nog gekleed in een lang zwart kleed met daarover een gestreepte grijze voorschoot en op het hoofd een gehaakt netje waaronder een rond brilletje naar voren schoot. Het was het jaar 1964 en ik dacht, puber van dertien, in een andere eeuw te zijn beland. De huur werd maandelijks cash voldaan en waarschijnlijk in een blikken doos opgepot tot de laatste levensadem zou worden uitgeblazen.
Naast ons woonde de barbier Claeys, waar ik al spoedig kon langsgaan om een broske te laten snijden. Rechtover het huis was een Sparwinkel die werd uitgebaat door een zwartharig klein maar deftig madammeke dat plots de benen zou nemen met een chauffeur van internationale bloementransporten.
Daar tegenover, de andere hoek aan de Leopold II-straat, was een schoenmaker gevestigd. Het kleine raam lag altijd vol met schoenen-in-de-maak. De schoenmaker heb ik nooit gezien, zijn vrouwmens des te meer, die kommeerde meerdere uren op de stoep, het grijze haar hoog opgestoken.
Daar tegenover, de andere hoek met de Leopold II-straat, kwam een kruidenier-in-spe wonen. ’t Betrof een koppel uit Lotenhulle dat werkelijk van niets op de hoogte was, en er dikwijls werd ingeluisd door de voyageurs. Zo kochten ze eens een enorme voorraad ‘seven-up’, een drankje dat toen nieuw op de markt kwam. Ze konden de naam van de drank moeilijk onthouden en spraken dus van “Zupke“, met als meervoud, “Zupkes“. De winkel heeft het maar een paar jaar uitgehouden.
In de winter werden de zenders [sintels] van de kolenkachels op de stoep rondgestrooid. Zout werd maar sporadisch gestrooid, want dat kostte geld. Ik herinner de vuilniskar met oudere mannen in zwarte broeken en met een pet op, die de vuilbakken kwamen ledigen. Alle soorten vuilnis lag dooreen – er was toen geen sprake van sorteren of recycleren. De inhoud van de camion werd op het stort gedumpt aan de Rozebroeken waar men nu Olympisch kan zwemmen.
Lees op deze blog: Een kwalijke herinnering in Sint-Amandsberg…
Er kwamen ook dagelijks een paar bakkers en een melkventer rond. Periodiek verscheen er ook een broodkar, een triporteur, van de firma Roscam, met als enig aanbod een soort hard volkorenbrood.
Een paar keer in ‘t jaar verscheen er een klein versneukeld ventje met rode aardbeineus, met op de schouders een juk met aan elk uiteinde een vaatje gevuld met mosterd. Dat manneke liep op één of twee keer per jaar een flink stuk van Vlaanderenland af. Ik weet niet of zijn mosterd straf of slap was, want moeder moest daar niet van hebben.
Onze bakker woonde een eindje verder, Polfliet, met op maandag broodpudding als geliefkoosde specialiteit. De vele kinderen Polfliet werden een gekend “handelsmerk” van de parochie.
Van tijds liep er door de straat een onderpaster. Er waren er toen zeker drie, en nog een pastoor. Die mannen liepen nog in soutane gekleed. Daarbij hoorde een typisch hooddeksel dat al eens van vorm kon verschillen: een halve omgekeerde bol met rondom een grote rand en daarop wat draadjes die van de rand naar boven die halve bol liepen.
Ofwel: een soort zeshoekig zwart gebakje met daarop een kwast.
‘k Heb nooit geweten waar het verschil hem juist zat. ’t Was misschien de zondagse en de weekse klederdracht?
Die onderpasters moeiden zich blijkbaar nog met alles waar ze nog vat op hadden. Maar met het verglijden der zestiger jaren was hun zeggenschap sterk aan het afkalven.
Zo kwam het dat ik in een parochiaal jongerenclub, jeugdgemeenschap ‘Sjaloom’, te maken kreeg met zo’n onderpaster.
“De Wiefte” – bijnaam voor Wilfried Lammens – was proost voor een bende jongeren uit de parochie ‘Heilig-Hart’. Hij was een kalende doch nog flinke man met lichtroze rond gezicht en een hese stem. Hij was filmliefhebber en werd door de pubers en aankomende volwassenen graag gezien. Niet zo bij sommige vastgeroeste families die hem te buitensporig vonden, en er naderhand voor zorgden dat “de Wiefte” midden in de nacht als een geslagen hond uit de parochie moest verhuizen. Aanleiding was een debatavond in het ‘Hof van Heirlegem’ waar hij een vijftal homo’s had uitgenodigd om deze problematiek bespreekbaar te maken. Het was de tijd dat Will Ferdy uit de kast was gekomen en dat zich een grote mentaliteitsverandering bij de jeugd afspeelde, zoals: hippies, flower power, drugs, en een toevloed van nieuwe moderne muziek.”
Uit de facebookgroep ‘De Engelstraat‘: “(…) Waar de huidige straat geen enkele winkel kent, bleek het vroeger een echte winkelwandelstraat te zijn, met winkels, cafés, sportclubs, zelfstandigen en vooral veel feesten. Een hele verrassing voor de meeste jongere buren, die hun straat eerder kennen als een slaperige saaie straat. (…)”
Straatnaamwijzigingen in 1942. De Koning Leopold II-straat werd vervangen door Doornakkerstraat, d.w.z.: van het Heilig-Hartplein tot Engelstraat.
Anderzijds werd de Leopold II straat vervangen door Koning Leopold I-straat, d.w.z.: van Engelstraat tot Prins Albertstraat.
De Prins Albertstraat werd op zijn beurt vervangen door Kroonprinsstraat. (met dank aan Werner Bockstaele)
Lees ook op deze blog:
CURSIEF – Hoe het jaareinde tegelijk hartverwarmend en troublerend werd
Lees ook op deze blog:
