persblog.be – Verhalen uit en over Gent – naar hoofdpagina

Deze eeuw gaat het verhaal wél als volgt: Als je in de toekomst een overnemer voor je zaak mocht vinden die royaal betaalt voor je aandelen, ga je toch eerst veilig stellen dat jij het leeuwendeel vangt, zonder die kleine crowdfundertjes erbij. Dan richt je toch eerst zelf een fake overnemer op?
In afwachting van een overnemer wil je af van vele kleintjes onder je aandeleneigenaars – die zouden toch maar de potentiële meerwaardekoek van een aandelenverkoop kleiner maken voor jezelf.
Je hebt het fantastische idee dat je als stichter maar beter ook je eigen overnemer wordt. Dan is het zaakje snel geklaard. Met de bedoeling om een hefboom te creëren om de kleintjes eruit te krijgen. Dat doe je verhuld, uiteraard.
En als gevolg vindt er geen onafhankelijke waardebepaling van de aandelen, of een echt marktbod plaats, want jij, de vermomde overnemer bepaalt die zelf.
En je bepaalt dat die aandelen een peulschil méér waard zijn dan de inlegwaarde. Echter, niet eens, als je de transactiekosten aftrekt.
Je hefboom: je maakt misbruik van een goed bedoelde statutaire clausule – met name: ‘volgplicht’, d.w.z. dat de kleintjes verplicht zijn om hun aandelen bij een overname te verkopen aan de overnemer. In normale omstandigheden: in hun eigen voordeel. Want ze blijven daardoor niet onbeschermd achter. Je dwingt de crowdfundertjes in je keurslijf. OMG!
Je bent zelfs zo nonchalant dat je het overnamevehikel niet eens een rechtspersoon geeft. Je vennootschap bestaat niet voor het Belgisch Staatsblad.
“Wat doet vermoeden dat er een buitenlandse constructie achter schuil gaat” schrijft Toon Vanagt in zijn blog (zie onder). En Toon Vanagt is niet van de minste.
Elders wordt je broer-boekhouder genoemd. Je vehikel komt toevallig uit de familiale sfeer. Je broer heeft geholpen met de oprichting en werkt nu voor een Californische venture capitalist. Aheum!
Naar verluidt leest de overheid, de fiscus, misschien ook de Bankcommissie, hoe langer hoe meer mee op het Internet. Dit zal hen interesseren.
Het duurt slechts een paar dagen of je wordt ontmaskerd als een stichter die zijn eigen overnemer aan het spelen is.
Je gaat zand strooien in de ogen van de mensen, de kleintjes onder je aandeelhouders, die in jou geloofden in het eerste uur. Dankzij wie je een salaris hebt, en wier toekomstige winst je van hen wilt afpakken.
Omdat het ijs te glad wordt, ga je over miscommunicatie spreken. Je bent al het hele parcours amper transparant geweest over je bedrijfsgegevens. Je hebt integendeel hoera- verhalen gelanceerd en nu ineens klinkt het anders.
En dat het de schuld is van die hoge transactiekosten. En maar de Calimero spelen: ik kan het ook niet verhelpen. “Ik ben ook maar een kleine aandeelhouder.”
Fout. Je hebt zelf het kaartenhuisje gebouwd, incluis fake overnemer, fake waardebepaling, transactiekosten jou weldegelijk gekend.
En over een kapitaalverhoging in 2015, waar je €20 over had voor een aandeel, werd er flink gezwegen.
Het lijkt er op dat jij je Believers belazert. WTF!
Bij de introductie, de prospectus: hoera-verhalen – zelfs het VRT Journaal gaf je een podium. Ik zie het nog zo voor mijn ogen, want ik kon ze niet geloven, mijn ogen. Ik dacht: hoe is dit mogelijk?
Ik stond aan beide kanten van de communicatiebalie en weet hoe en waarom iemand in dergelijk geval, met dergelijk nieuws, het journaal haalt. En ik vond de VRT-journalist(e) van dienst al niet kritisch. Ze stelde niet de juiste vragen. Ik had het gevoel dat ze meeliep met de meelopers van het opgefokte hoera. Dat de stichters vriendjes uit de pers waren, daar lag voor mij de verklaring. Als stropers goede boswachters zijn, dan geldt dit ook andersom.
Overigens is er na het vertrek van Paultje Poen bij het VRT-Journaal, geen hond die iets van het bedrijfsleven snapt.
Een link naar je online prospectus bleef wekenlang op mijn bureaublad staan. Ik volgde jullie stijgende succes bij de geldomhaling. Er was die teller op je site, meen ik mij te herinneren. Toch bleef ik aarzelen. Je was erg vaag over de kernpunten van je venture.
Je leek vooral geïnteresseerd in snel geld en in de Facebookcontacten van je investeerders. Een echt ‘ondernemersplan’ met scenario’s en opties zag ik niet.
Ik noem je naam niet. Die is al duizendwerf in de kranten, op blogs en in de sociale media geweest de afgelopen dagen. Wie meer wil lezen over man en paard kan dit op onderstaande links. Aanbevelenswaardig op het vlak van hun benadering en fijndradige analyse van de aandelenkwestie, zijn de twee laatste.

En wat blijkt nu, een dikke twee jaar later? Je jat de aandelen van de kleintjes. Of meer precies: je geeft er hen een prikje voor. En ze worden gedwongen, want dat ze volgens de statuten niet anders kunnen, want er is een overnemer. (heimlijk: haha, jijzelf & kompanen).
Je bent zo nonchalant, of je bent zo hoogvaardig, ten aanzien van de kleintjes dat je niet eens een wettelijk pak aantrekt als fake overnemer. Geen rechtspersoon. Als een wolf die maar half de schaapsvacht over zich heen trekt, want, zo denk je in je overmoed, de schapen zijn toch maar bijziend. En dat ze dit wel nooit zullen merken, dat je heimlijk zelf achter de constructie zit. Daar zijn ze naar je opinie, te dom voor, je lezers, je investeerders, je crowdfunders van het eerste uur?

Nu, eind vorige week, verstomde het nieuwe hoera over een overnemer al na luttele uren. Ja, want het bleek snel dat jij zelf & kompanen die overnemer bent. Zo dom zijn ze uiteindelijk toch niet. Reken dat maar onder je ‘miscommunicatie(plan)’.
En dat de overname – later toegegeven, jezelf – nodig was voor het veilig stellen van, dixit “een duurzame toekomst”… Verder maak je je pointe niet.
Wat is de werkelijke kern: je prikt de aandeeltjes voor een bedragje dat jij zelf bepaalt. Als later de échte grote overnemer komt, pak jij de échte poen en de crowdfundertjes dus niet. Nu al wordt er gewag gemaakt van ontgriefde potentiële honderdduizenden. OMG!

Ik denk niet dat er van jouw kant veel ongelukkige miscommunicatie was. Wel was er: bewust, zand in de ogen strooien van de mensen.
Hopelijk heb je je lezers/investeerders niet te veel geshaked. Je zo geliefde ‘Generation Y’, die het schijnbaar al zo moeilijk heeft in deze maatschappij… Want, anders hou je er straks ook nog weinig lezers over.
Ik vermoed echter dat er vele niet-lezers in je e-magazine geïnvesteerd hebben. Want daar had je nog zoiets. Bij de start leek het wel of je zou een nieuwe Apache.be worden. Daarop investeerde een groot aantal Believers van dat soort journalistiek, maar ook daar draaide het helemaal anders uit. Het werden de “OMG- and WTF-verhalen”.

Overigens las ik in je prospectus over participerende journalistiek. Men zou als kleine garnaal mee eigenaar worden, en men zou mee journalist worden. Nooit iets meer over gehoord na de start. Het was jullie zeker enkel om de Facebookcontacten van de inleggers te doen? Gratis promotie voor je e-magazine. Je verdient alvast de titel ‘Meester in de Miscommunicatie’ en dat voor een oud-hoofdredacteur van een krant. Het kan tellen.
Nee, je hebt hiermee ‘crowdfunding’ niet ten grave gedragen in ons land. Je hebt gewoon het odium op je geladen dat je een oplichter bent. Je verdienste is wél dat toekomstige crowdfunders aandachtiger en kritischer zullen zijn alvorens in te stappen in een nieuw initiatief. Je zou hiervoor ook een vermelding in de voetnoten van de economiegeschiedenisboeken kunnen krijgen. Ondanks de manier waarop…

Iedereen is onschuldig tot het tegendeel (voor de Rechtbank) bewezen is. Maar net nu moet het onderzocht worden. Want de goegemeente is verbolgen en schreeuwt, ik citeer: “in de aap gelogeerd”, “onbeschoft”, “gebrek aan ethiek”…
Het lijkt er sterk op dat er een juridisch staartje volgt.
Ik voeg daaraan toe: “Niet toevallig in het Jaar van de Aap”. Over Het Jaar van de Aap zegt een expert “Al in het begin van het jaar van de Aap kunnen er verrassende wendingen plaatsvinden die niemand aan zag komen.” Ik voeg er aan toe: “verraad, bijvoorbeeld”. OMG!
F.D.
Lees ook op deze blog:
