persblog.be – Verhalen uit en over Gent – naar hoofdpagina
VOLK/ STAD – 20 februari 2020 – ‘Cursief‘ verhaal over café Bombazijn dat aan het begin van de jaren 1970 was gelegen aan “den Blandijn”. Anarchie! – door Jo Veldeman.
Begin jaren 70. Het nachtleven van de studenten speelde zich nog niet af in de Overpoortstraat maar in kroegen als ’t Keetje’ en ‘De Hoeve’ in de Sint-Pieternieuwstraat en ook op de Kuiperskaai. Maar toch ook op “den Blandijn”…
Nouï, een Algerijn met een slabakkend cafeetje aan de Brugse Poort, had iets gehuurd van een oud madammeke op de Blandijnberg en vroeg me of ik een naam en een decor kon bedenken voor zijn nieuw café. Dat werd ‘Bombazijn’ naar een liedje over een dode, gehuld in dikke witte zijde van Hans Van Deventer, of was het Jaap Fisher. [n.v.d.r.: Het was Hans Van Deventer in 1962, met een afgrijselijk lied qua inhoud en melodie]
Ik koos voor blauwe muren met gele sterren en op de etalage ‘Bobby’ van ‘Kuifje’, met engelenvleugels en een opgeheven rode vuist. Want het waren de wilde jaren ’70, pop was in en we waren verbaal, kritisch en links.
De eerste dagen kwamen er alleen wat oude mannetjes uit de buurt langs, die de vroegere uitbaatster misten. De ligging, naast het Krawietelken en recht tegenover “den Blandijn” was ideaal en vrij snel zat de zaak vol studenten en mensen die in de buurt woonden of werkten.
De tijdsgeest… De abortusbeweging rond dr. Peers en Antoinette Van De Pitte en haar kroakemandels. [n.v.d.r.: gefrituurde erwten] De beginnende homobeweging rond Bob Carlier, Patrick Ravenschoot, Toon Schauwteet en Dirk Cantillon met zijn iets linksere “Rode Hond” [n.v.d.r.: voorloper van De Rooie Vlinder, publicatie voor de bevrijding van de homo’s] en veel ander schoon volk (m/v/x/…) aan de toog.
Er waren een paar politie-invallen… want er brandden kaarsen op tafel, dus zouden er wel andere drugs dan alcohol gebruikt worden. 🙂 En er stond ‘Wanita’ en ‘Pria’ op de wc-deuren: Indonesisch voor ‘Dames’ en ‘Heren’. Dat mocht toen niet, want dat zou de zedenverwildering in de hand werken.
Er kwamen ook al een paar Noord-Afrikaanse vrienden van Nouï. Gastarbeiders werden die toen genoemd. Kortom: een vrolijke bonte mengeling. Kortom: een kruispunt in de ontluikende multiculturele beweging. Op de juke-box: muziek uit ‘Dood in Venetië’ en ‘Jimmy’ van Boudewijn De Groot. [n.v.d.r.: Je weet wel: “Hoe sterk is de eenzame fietser die kromgebogen…”]
En het niet aflatende getetter van de tooghangers. Over de concrete vormgeving van de seksuele revolutie in het bijzonder. En meer algemeen: over theoretische onderbouw van de verbetering van de wereld en de bevrijding van de verdrukten der aarde. Eindeloos gebekvecht over het precieze verschil tussen links, linkser en linkst en wie het grootste gelijk had: Mao, Che, Lenin, Trotski, Simonne de Beauvoir , Jean-Paul Sartre of zijn nicht Françoise d’ Eaubonne.
Jaja, die hing daar ook aan de toog. Of ze echt de nicht van Jean-Paul Sartre was, was niet zo zeker. Wel zeker was dat de discussies en het promille hoog oplaaiden en dat een spaghetti in de late uurtjes op de Kuiperskaai een ritueel sluitstuk was van alweer een teut-nachtje in de Bombazijn.
Later brak Maud, de vriendin van Nouï, mijn hart door mijn blauw-geel ontwerp helemaal bruin te overschilderen.
Nog later bedacht ik voor Nouï nog een opvolger van de Bombazijn in de Lammerstraat, de ‘Kif-Kif’. Kroegbaas in de studentenbuurt is een uitputtend beroep en lang heeft de Kif-Kif niet bestaan.
Vele jaren later hoorde ik waaien dat Nouï zou omgekomen zijn in een verkeersongeval. Aan alles komt een eind. De 20ste eeuw is al 20 jaar voorbij en de ‘Bombazijn’ heette tot voor kort ‘Kraai-nest’, werd dan ‘Huis’…
© Jo Veldeman
Lees ook op deze blog:
Blandijn, 20 maart 1969: De langste nacht
Maart 1969: “Flikken, ge moogt ze buiten kloppen”
Over het ontstaan van de GF (De Gentse Feesten terug in de tijd: bier met emmers)
Erwin ‘cursief’ over Gentse volksfiguren uit vergoane tijden (in een editie van ‘Gentse Zomer’)
Jo Veldeman over de jaren ’70 in Gent
Lees ook op deze blog:
