persblog.be – Verhalen uit en over Gent – naar hoofdpagina
UZ Brussel (Jette), 1 oktober 2019 – Symposium ‘Patiënt & zorgverlener: piloot & co-piloot?’
Boek van Edgard Eeckman: ‘De goden lossen het op’
‘Patient empowerment’, wat is dit? Leer het in een korte video
VOLK – 24 november 2016 – Allicht zag je hem al op het journaal, hoorde je hem op de radio of las je quotes van hem in de krant. De ene keer als woordvoerder voor het UZ Brussel, de andere keer als creatief expert op het gebied van patiëntcommunicatie. Het kan ook dat je al naar een van zijn kortfilms keek, of naar een van zijn cabarets.
Deze geboren Westremnaar, nu Merelbekenaar, is een bévlogen créatieve éxpert. Elke denominatie in deze kwalificatie van Edgard Eeckman telt.
Expert & creatieveling. Hij is eind vijftig. Na zijn opleiding aan wat nu de Arteveldeschool heet, werd hij gaandeweg erg beslagen in het communicatievak. Eerst even als journalist, maar vooral als communicatiestrateeg voor organisaties – mediatrainer ook. Nu is hij al meerdere jaren communicatiemanager en woordvoerder voor UZ Brussel, waar hij zich tegelijk verdiepte in, wat hij graag omschrijft als, patient empowerment. Vrij vertaald, op straffe van onvolledigheid: de mondigheid van de patiënt en de communicatieve arts en verpleegkundige. Voor een beter begrip, voor een geruststelling en voor het bevorderen van de therapie. “Want” zegt Edgard, “het is aangetoond dat een goed begrip van de aandoening door de patiënt, de therapie bevordert.”
Edgard is iemand die naast zijn drukke baan ook nog cabaret en kortfilms bedenkt, regisseert en er ook nog in acteert, en gezelschappen verblijdt met zijn redenaarstalent. Hem creatief noemen, is een understatement.
Bevlogen. Edgard’s rederijkers- en redenaarstalent is niet enkel rijk aan vorm, maar ook aan visie.
Hij merkt, onder de middag over een spaghetti in de Vooruit, op dat patiëntcommunicatie wel een maatschappelijke thema is geworden, maar dat bewustwordingcampagnes – brochures, tv- en radiospots, academische zittingen, rapporten – beter kunnen.
Zelf staat hij ook op podia van congressen en seminars, en doet daar zijn best om zijn boodschap plaatsvervangend vanuit de buik van de patiënt te brengen… Het gaat overigens ook niet enkel over het mondiger maken van de patiënt of hoe hij/zij zich voelt, maar ook het aanscherpen van de empathie bij de arts en het bewustmaken van de goegemeente.
Hij weet ook hoé het kan werken. Hij verraste collega’s door tijdens een presentatie over een aandoening, onverwacht een patiënt ten tonele te voeren die uit eigen ervaring kwam spreken. Dorre rapporten kregen gestalte. Niets is meer beklijvend. “De probleemstelling wordt plotseling tastbaar, de noden zichtbaar, de leefwereld voelbaar” stelt hij. →
‘OUT!’, Edgard’s kortfim, gedraaid in Zwijnaarde
www.edgard.be
www.eilandster.be
Wie zijn/haar mening kwijt wil over de patiënt-(huis)artsrelatie kan dit hier
Gedreven. Edgard ziet een groot speelveld in het vertolken van de patiëntnoden door middel van ‘drama’ bovenop de klassieke communicatiemiddelen. ‘Drama’ lees je hier uiteraard als verzamelterm van performing op een podium, op de theatervloer en voor de filmcamera. Gewapend met de combinatie van expertise en creativiteit is niemand beter dan hijzelf geplaatst om dit speelveld te bezetten.
Het kiezen voor de juiste communicatievorm versterkt de impact van de boodschap. Zo is de klassieke patiëntbrochure bij een ziekenhuisopname noodzakelijk, maar als acteur op de planken vertolken hoe een patiënt zich voelt, met welke vragen hij of zij zit op dat moment, is inhoudelijk heel sterk. Het zit hem in de gehanteerde communicatievormen. Edgard zet de thematiek om in gedaantes, gestaltes, gezichten, verhalen. Artsen, verpleegkundigen en patiënten openen de ogen.
Edgard’s lied: Eilandster
Edgard is hierbij niet te beroerd om ook zijn persoonlijke leefwereld deel te laten uitmaken van bewustwordingscampagnes. Hij heeft een moeder die lijdt aan Alzheimer. Hij ging met muziekartiesten in de studio zitten en componeerde en zong vorig jaar een liedje over haar toestand. “Mijn mama verhuist naar een eiland” zong hij. Zijn project is opgedragen aan de Alzheimerliga. Hij werd hierover onder meer uitgenodigd bij ‘De Bende van Annemie’ op Radio 1.
Zijn gedrevenheid brengt hem in gedachten al in een volgende carrièrestap, of beter: een complement aan zijn loopbaan. Die zit hem evengoed in de combinatie; de combinatie van zijn kennis met zijn creatieve vaardigheden.
Hij wil ‘producties’ brengen bij het grote publiek over patiëntaangelegenheden. Iedereen is per slot van rekening een potentieel betrokken partij. Iedereen kan mogelijk in opname gaan en/of een familielid hebben dat in het ziekenhuis belandt. Maar andere maatschappelijke thematiek behoort ook tot de mogelijkheden.
Hij geeft zich niet erg veel tijd om dit project in de steigers te zetten. Hij zoekt iemand die vele praktische neventaken op zich wil nemen, want in de komende periode is zijn tijd een schaars goed. Hij combineert zijn baan nu met studeren. Hij is nu Master in de Communicatie en doctoreert ook nog aan de VUB. F.D.
Lees ook op deze blog:
