persblog.be – Verhalen uit en over Gent – naar hoofdpagina
Zonovergoten straten en een sterrenhemel bij klaarlichte dag
STAD/ EVENT – 02 april 2019 – Je blik op een cafétafeltje laten vallen vanaf de hoogte van de Stadshal. Flaneren langs de verlaagde kaaien. Struinen over de Kouter. Je vergapen aan een mural. Dit was een mooie zaterdag. En de zondag moest nog komen met boys & their toys.
Wandelen tijdens een mooie zonovergoten zaterdag
Letterlijk je nek uitsteken over de balustrade die het platform van de Stadshal scheidt van de diepte van The Green aan het Emile Braunplein. Je blik laten vallen temidden van een cafétafeltje op het terras van het Stadscafe Belfort. Natuurlijk, figuurlijk. Bij wijze van spreken. Geen cola-blik welteverstaan.
Flaneren langs de Graslei met zijn bootjes en zijn mensen die zich, onder de lentezonnestralen, neervleien op de verlaagde kaaien.
Slenteren over de Groentenmarkt, met een oog voor de soortement obelisk, die er in de Franse Tijd is gekomen.
Op de Kouter struinen met nieuwsgierige ogen naar wat de openluchtbeurs ‘Gentse Lente‘ zoal in petto heeft. Op het vroege middaguur liet de karrenvracht kijklustigen nog even op zich wachten.
Tot slot van de zaterdag: met de bus naar de Zwijnaardsesteenweg reizen. Om daar in de Sint-Coletakerk een kijkje te nemen. Daar, waar theatermaker Stijn Brouns ook met dit mooie weer, het mooie weer maakt met zijn theatergezelschap.
Nu echter: in de donkerte van zijn theaterkerk plaatsvervangend handelend in tweedehandsboeken, platen en cd’s. Plaatsvervangend, voor het Dierenasiel, dat van de opbrengst eten moet.
Of beter: haar viervoetige bewoners, die er zitten als wezen, moeten van de opbrengst eten. Maar vooral: de baasjes van de vzw Koninklijke Maatschappij voor Dierenbescherming – een hongerige mond vol – hebben appetijt voor centen, dienend voor hun nieuwbouw aan de Watersportbaan. Zo mag een zaterdag wezen.
Weze het dat de zondag ook niet mis was
Hoewel de weersvoorspelling negatiever was dan wat uiteindelijk bleek, kozen we voor een indoor event in het ICC aan de Familie Van Rysselberghedreef bij het Citadelpark en de Ledeganckstraat. We overwogen eerst om daar een lege koffer achter te laten, zodat maandag 1 april niet meer stuk zou kunnen. LOL
Struinend langs de verkoopstalletjes van collectioneurs van diverse kleinoden: die van legermaterieel, die van speelgoed, die van fotografiespullen, en die van cd’s, platen en boeken. In de ICC-hallen stond de hemel vol sterren bij klaarlichte dag.
En dit kwam niet enkel door de aanwezigheid van de militairen. Of beter: de liefhebbers van militair materieel. Die sterrenhemel spruit voort uit de plafondverlichting. Daaronder schitterden vele miniatuurautootjes uit de tijd van toen, waar elke jongen die vandaag al een echt stuur in handen heeft, toch nog van droomt. The difference between men and boys is the size of their toys. Wie herinnert zich bv. nog dat de Citroën DS ook nog in een break-versie heeft bestaan? Die heeft het nog tot een flink stuk in de jaren 1970 uitgezongen.
Over zingen gesproken. Verkopers van platen en cd’s waren massaal aanwezig. Toch wel gek dat al die oude muziekdragers weer in de mode zijn. En niet in het minst: de artiesten van toen die op die dragers nog hun ding doen, als waren ze gisteren nog sterren.
En wie van oud fotomaterieel houdt, kon zich vergapen op die oude kastjes waar zogezegd een vogeltje uit moest komen – “kijk eens naar het vogeltje“. In dit verband deed het vooroorlogse fototoestel nog het meest denken aan een kooi waarmee aan vinkenzetting werd gedaan. Ook daar zag je geen vogeltje.
Tegenwoordig moet je naar de moderne camera’s “cheese” roepen. “Kaas” is minder geschikt, omdat ze dan minder bloot zijn: de tanden die de foto doen schitteren. F.D.
Lees ook op deze blog:
