persblog.be – Verhalen uit en over Gent – naar hoofdpagina
OPINIE – 18 april 2018 – Over ’t woater, in de zusterstede ’t Stad van A, wordt niet alleen een cocaïneoorlog uitgevochten. Ook in de politiek aldaar is het duizend bommen en granaten.
In de regel houden we ons ver weg van de politiek, tenzij het echt te gortig wordt.
Het meest recente débâcle: Toen hij met zijn wijsvinger naar zijn voorhoofd aan het wijzen was, in de zin van: “kijk eens hoe slim ik hier bezig ben met mijn verruimingskandidaat”, stak de voormalige minister-president die vinger vervolgens in zijn oog. Nog voor die verruimingskandidaat officieel werd voorgesteld, kwam die zelf al schokkend uit de hoek.
Ware het niet intriest – nog nooit zagen we de aspirant-burgemeester afgaan als een gieter in het tv-programma Terzake – het ware komisch. Wat een stunt had moeten zijn om zijn entrée in ’t stad van A gewicht te geven, werd een afgang voor hemzelven en zijn oranje partij. Op nationaal vlak gaat het hem/ de partij niet voor de wind aangaande een dossier over een aandeelhoudersclubje in de vacht van een gedupeerde belegger.
Tellen we daarbij de mislukte herprofileringen van de partij van de roos in Antwerpen, inclusief de breuk van het kartel met groen – al of niet op de achtergrond gemanipuleerd door de partij van de burgemeester – dan lijkt het of de politiek van het midden zich heeft gezelfmoord of wordt gezelfmoord.
Na een rondje ‘wie foefelt met wie in Het Fornuis?‘, werd ’toevallig’ een oud dossier in de bus- & trammaatschappij gevonden dat vervolgens gerechtelijk werd geactiveerd. Het dossier doorkruist het lijsttrekkerschap en daarna ook de intrede van een verruimingskandidaat.
De commotie wordt verder gezet met een onthulling van een oude love story die vervelend is voor beide protagonisten en hun partijen. Ook voor de partij van de burgemeester, die – we waren we al bijna vergeten – de Kempisch Kampioen van de Mandaten herbergt, verliest hierdoor opnieuw glans. De burgemeester zelf is overigens een parlementair die nooit naar het Parlement gaat.
In de eigen Gentse stede herinneren we ons dan weer hoe de Kamervoorzitter, met zitje in de gemeenteraad, zich in de voet schoot als het over de mandatenkwestie ging.
Maar zoals bekend, heeft de doorsnee kiezer een kort geheugen, en in politieke termen duurt de strijd naar de gemeenteraadsverkiezingen nog een halve eeuw. Zich herpakken is nog steeds mogelijk, maar die knulligheid mag nu wel ophouden.
‘Tenenkrullend’ heeft twee betekenissen. Eén ervan is ergernis en een tweede is plaatsvervangende schaamte. F.D.
Klap op de vuurpijl:
Nog voor de officiële introductie van de kandidaat voor de gemeenteraadsverkiezingen plaats vond, bracht Gazet van Antwerpen uit dat de man die zijn hand niet aan vrouwen reikte, wel een maand eerder voor de rechtbank had moeten verschijnen omdat zijn hand tot in andermans portefeuille had gereikt. De man trok daarop zijn kandidatuur in.
Lees ook op deze blog:
