persblog.be – Verhalen uit en over Gent – naar hoofdpagina
EVENT/GENTSE WINTER – 08 januari 2017 – persblog.be – Verhalen uit en over Gent schrijft een nieuwjaarsbrief, doorspekt met weetjes en kanttekeningen, aan zijn liefste dooppeter en doopmeter. Over: een prinses in het Gravensteen, Studenten ‘Tegen de 10.000’, ‘Flanders Technology’ en de oude Post…
Gent, 8 januari 2017
Liefste meter en peter,
Een witte kerst zat er niet in. Er lag eind vorig jaar al eens een wit tapijtje voor de deur, maar zaterdagochtend leek de sneeuw iets voller.
Jedoch, het bleef niet lang liggen, het sneeuwtapijtje. Net lang genoeg om er, desgevallend, een naar Mekka gerichte smeekbede op te maken. Smeekbede, voor méér sneeuw. Vruchteloos! Een kaars voor de Heilige Jozef hielp ook niet. En het branden van wierookstokjes voor Boeddha bleek evenzeer een ijdele daad. Van Jahweh hadden we niets in huis. Ook niet van die Hindoes. Maar daar gaat deze nieuwjaarsbrief niet over. Wél: wat herinneren Uw grijze hersencellen onder die witte haren nog over de Blandijn tijdens het studentenprotest van 1979? En over de De Post aan de Korenmarkt? En over het ICC ten tijde van de eerste Flanders Technology beurs? En meer van dadde. Luistert dan naar mijn “nieuwjaarsbrief”… ◊
Terug naar hoofdpagina
Liefste meter,
Meisjes waren dikwijls het lijdende voorwerp in sprookjes, waar ze enkel een schoentje dienden te passen of een erwt onder een matras dienden te voelen of in slaap dienden te vallen na een speldenprik van een spinwiel… Een tuttebellerige sproet op een leuke snoet bleek al voldoende om een prins te behagen. Ze dienden vooral te dienen...
Dit waren de “goede” oude tijden. In het Wonderkasteel ofte Gravensteen beleefde ik echter een “moderne” herinterpretatie van die eeuwenoude sprookjes in de vorm van ‘Het Zwanenmeer’. Over een prins en een prinses; en een galabal in het Wonderkasteel. En weet je wat, liefste meter? Die seut van een prinses stuurde haar kat naar het bal! Want, wat bleek? Zij was niet verliefd op de prins! Dat haar frang pas viel als de feestelijkheden, voorbereid en al, goe bezig waren, pleit helemaal niet voor haar besluitvaardigheid c.q. beginselvastheid! En de prins? Die wist van de prins geen kwaad!
Tenzij ze in een gearrangeerd huwelijk gedwongen werd... dan had die prinses wel gelijk! Ge weet natuurlijk nooit. In oude tijden – zo weet gij zeker nog liefste meter, huwden prinselijke kozijnen met prinselijke nichten om de landerijen, waar hun vazallen zwoegden, binnen de familie te houden – bv. van Maere tot Aertrycke, weet je wel. En daarom kregen ze misvormde kindjes ofte soms debiele kindjes. Dan is het maar beter dat ge – zelfs te elfder ure – die familiale druk van U afgooit alvorens die idiotie begint! In dit geval was de prinses geen trut, maar een ballenwijf, genre Sarah Vandeursen!
En de prins en de prinses, zij leefden nog lang en gelukkig, zij het niet met elkaar in het Gravensteen. Dit had Graaf Arnulf I van Vlaanderen niet kunnen voorzien toen hij als eerste aan het Gravensteen timmerde. Ja, het Gravensteen werd oorspronkelijk in hout gebouwd. Overigens kwam daar recent geruisloos een straatnaampje bij dat naar hem verwijst, in het bijzonder... aan de Blandijn. Wist ge dat?
Het nadeel van dit zuur afgelopen balverhaal – waar de prins overigens nauwelijks aan bod kwam, laat staan dat naar zijn gevoelens gepeild werd – is dat er geen nieuwe boelekes gemaakt werden! Hoe moet dat zo verder in Gent? Mogen die “geboortelantaarns” op het Veerleplein nog bloeien?
Laat ons hopen, liefste meter, dat Uw koekenhart dit jaar nog harder mag kloppen bij de komst in onze stad van vele nieuwe “tsiepmuilekes” van Mieke-met-de-pet mama’s en Jan-met-de-schort papa’s. Want als je op die wispelturige prinsessen moet rekenen, komt er niet veel van in huis. ◊
Terug naar hoofdpagina
Liefste peter,
Het hek was van de dam, ofte Vandam(me) riep een oude gekte bij U op. Uw tijdgenoot en Wondelgemnaar Geert Vandamme, ripste het op zijn facebookpagina op — gelijk een stevige boer na een studentikoze zuippartij in het oercafé Krawietelke aan de Graaf Arnulf I straat, nota bene. Het betreft een intentieverklaring om op zijn blog het verhaal te brengen over zijn jaren ’80 in Gent.
Gij, liefste peter, leek geroerd over herinneringen aan 1979, aan de “goede” oude tijden van het studentenprotest “tegen de 10.000” aan de Blandijn – wat overigens “een berg die relatief steil afdaalt naar de oevers van de twee Gentse waterlopen” betekent.
Afgelopen zomer, in d’Aardige Dennen, vertelde gij er nog over bij het kampvuur. Gezeten op een bak Stropke’s, zat gij er te stoefen dat gij toen in de gazette gestaan had, terwijl ge een kassei gooide naar de muile van de flikken! Van welke ge, liefste peter, vandaag verwacht dat ze, in deze terroristische tijden, voor Uw veiligheid zullen zorgen! Ahum. Net zoals Geert Vandamme in zijn blog had gij het ook nog over de muurbekladding "oh oh, ik heb wormen" op de gevel van een verkrotte woning nabij het Rectoraat in de Sint-Pietersnieuwstraat. Dit, om de sfeer van toen te schetsen. Die indianenverhalen van U bij dat kampvuur deden mijn nekharen overeind staan.
En ge vertelde en vertelde. Waar de Sint-Amandsstraat naar beneden helt, om de Sint-Kwintensberg te worden, sloopte ge met Uw rode makkers een groot reclamepaneel dat op massieve houten voeten stond. De duisternis was gevallen en overal in de studentenbuurt was er nog tumult. De houtbrokken en papierresten van het reclamepaneel gooiden gulder daar dwars op straat om een barricade op te werpen tegen de aldaar bivakkerende flikken. Vervolgens stak gulder die ook nog in brand. Onderwijl lieten gij en Uw makkers het kasseien regenen richting de flikken, die aan de lage kant, zijnde Sint-Kwintensberg, van plan waren te chargeren. Tot Uw grote verbazing, zo vertelde gij, liefste peter, zag gij tussen de betogers ook een jonge docent van Uw hogeschool staan!
En ge vertelde over de korte bezetting van de Blandijn, waar uit de vensters alles wat niet te zwaar was op de daken van de politiecombi’s terecht kwam. Combi’s, overigens nog met een oranje streep in de voor-, achter- en langszijde. Gedeukte combi’s, kapotte combiruiten… als gevolg. En dan was er nog de korte bezetting van het Rectoraat, waar Uw makkers uit de vensters van de hoogste verdiepingen dossiers naar beneden gooiden... Ge zag ze nog met Uw eigen ogen als keigrote sneeuwvlokken naar beneden dwarrelen. En op dat moment – zo vertelde ge – kwam daar reporter Walter De Bock het politiekordon rond het Rectoraat breken, door met zijn Volvo een stopbevel te negeren en rabiaat er door te toeteren tot aan de deur van zijn krant De Morgen, toen nog in de oude gebouwen van de Vooruit. En dat De Bock daar door de flikken uit zijn auto werd gesleurd en op zijn muile kreeg!
En ge vertelde over televisiejournalist Paul Muys die als een grijze muis met angstige ogen achter de brillenglazen bij valavond door de Rozier sloop om te komen loeren hoe de flikken op hun muile kregen. Toen stonden nog die bouwvallige huisjes aan de Boekentoren. “Rood was toen nog niet dood” tierde ge na de zoveelste Strop. Hoe moet dat verder met het “demokraties” onderwijs? Dat kopte studentenpamfletblad Schamper toen in vette letters, zeit ge.
En wat heeft het opgebracht zeg, die wekenlange actie “tegen de 10.000” van toen, liefste peter!? Thans kost het inschrijvingsgeld al meer dan het dubbele! Maar gedane zaken nemen geen keer. ◊
Terug naar hoofdpagina
Liefste peter,
Het waren nogal eens tijden..., die oude tijden. Een klein bericht in de gazet over het ICC riep andere herinneringen van glorieuze momenten bij U op. “Het ICC, ge weet wel” zeide, ‘dat Congrescentrum in het Citadelpark – in de volksmond: het homopark”. “Kent ge da?” Ja, dat kende ik. Het is daar waar sinds “eeuwen” de Jaarbeurs staat, en daar waar sinds “eeuwen” de Floraliën welig tieren – zij het afgelopen jaar niet helemaal – en ook bij de plek waar Flandriens tegen elkander zeggen “Ik ben thuis waar mijn Kuipke staat”.
Wel, uitgerekend daar, liefste peter, hebt gij schitterende herinneringen aan de allereerste technologiebeurs Flanders Technology, aan … het FTI! Ge waart nog niet zo lang aan het werk als jonge reporter. Weet dat nog? Niet 10.000 maar 100.000 bezoekers passeerden de standen op de woensdag! Het werd in de hallen zelfs omgeroepen: “honderdduizend!”. En gij stond daar tussen met je technologieboekske. Top voor Uw verslaggeving!
Twee jaar later verhuisde de FTI-beurs naar Flanders Expo in Sint-Denijs-Westrem, alwaar het militaire vliegveld sneuvelde onder de betonnieuwbouw van de kersverse hallen. En gij mocht daar toen officiële speaker zijn voor het intern televisiecircuit. Overal – in elke uithoek van elke hal – werd Uw televisiestudiopresentatie aldaar uitgezonden! Toen ging het niet om “tegen de 10.000 activisme”, neen liefste peter, dat ging daar over interviews met belangrijke personen en met personen die zichzelf belangrijk achten! Zo bv. een jongeling met poedelhaar, genaamd Dirk Frimout, geboren in Poperinge, die daar over ruimtereizen kwam spreken. “Tussen ons gezegd en gezwegen” vertrouwde gij mij toe “na afloop van de uitzending verklaarde ik die man voor gek.” Maar “’t Kan verkeren”, zei Bredero. ◊
Terug naar hoofdpagina
Liefste meter,
Vandaag beleven we de afsluiter van het feeërieke midwinterseizoen, van het Wonderkasteel, van de kerstmarkt en haar feestelijke verlichting en haar reuzenrad, haar “Winterwonderdorp” in het voorportaal van de Sint-Niklaaskerk… Ze breken hun kersthutten op, de neringdoeners.
Neen, hun deelname aan de kerstmarkt heeft sommige neringdoeners ofte handelaars niet het zuur opgebroken noch windeieren gelegd. Sommigen onder hen waren blijkbaar na één week, van de vier in totaal, al uit de kosten. Zo bv. G. met zijn juwelen op de Poeljemarkt. De uitbaters van de foodtrucks – die tijdens de laatste twee weken op het Sint-Veerleplein parkeerden – hadden gelijk minder chance. “Want” zei bv. J., uitbater van een koffiebar: “er was niet voldoende passage”. Tijdens de solden kuierde of snelwandelde iedereen van Langemunt naar Veldstraat en omgekeerd.
De teringdoeners ofte koopvee zijn echter nog niet noodzakelijk al uit de koopjesroes geklommen. Liefste meter, ge kunt Uw koopwoede nog botvieren in de gewone winkels van de Veldstraat tot de Langemunt en omgeving.
Ook De Post blijft op post, in haar vernieuwde gedaante van winkelcentrum. Terzijde, liefste meter, wie minder oog heeft voor het aangeprezene, zoals gij, zal misschien zijn of haar oog laten vallen hebben op een futiel detail in dat winkelcentrum aan de Korenmarkt.
De oorspronkelijke lambrisering is gedeeltelijk bewaard gebleven in de vernieuwde binnenhuisinrichting. Het moest nu lukken dat we daar nog oude foto’s van hadden… uit de jaren ’70 nota bene! Ge ziet er medewerkers van De Post en van de RTT in overleg – want de RTT, die had daar ook een bureau; ons opa was daar eigenlijk de baas. Door het raampje rechtsboven piept het Borluuthuis aan de Korenmarkt. De foto die wij namen op dezelfde plek, maar in het huidige Le Pain Quotidien, is vanuit een andere hoek gemaakt, en toont achter het gelambriseerde glas de Sint-Niklaaskerk. ◊
Terug naar hoofdpagina
Liefste meter en peter,
Moge dit jaar de Gesel Gods niet toeslaan in uldere levensherfst. De Gesel God’s betreft tegenwoordig rare ziektes die met ouderdom te maken hebben. Eentje ervan heet Alzheimer. Het doet wat met het spinwiel in Uw hoofd: ge wordt er vergeetachtig door. Ge zoudt er bv. Uw weg in Gent kunnen door kwijt geraken. Ja, er zijn er die verdwalen in ulder eigen stad!
Omdat een Wijze zei dat het geheugen van oudere mensen “terugplooit” zodat ze eerder in het verleden leven dan in het heden, heb ik voor ulder iets meegebracht, een cadeautje… Een oud stadsplan van onze stad uit de jaren 1300, voor als ge Uw weg naar huis niet meer zou terug vinden.
Verder zou ik graag de jaarwissel symbolisch illustreren met een andere schone foto uit het STAM. Als onderdeel van een luchtfoto van de stad die over de volledige lengte en breedte van een grote zaal aldaar als vloerbedekking dient, heb ik de junctie van de treinsporen vanuit Gent-Sint-Pieters richting Antwerpen en Brussel meegebracht. Symbolisch? Ja, want het kan alle kanten uit in 2017. ◊
Terug naar hoofdpagina
Bij deze sluit deze onconventionele nieuwjaarsbrief af. Laat de taart nu maar aanrukken. ◊
Heel genegen,
Uw liefste petekind,
persblog.be - Verhalen uit en over Gent
◊◊◊ F.D.
Lees meer over EVENT op deze blog:
Lees ook op deze blog: