STAD – Gent door de ogen van een Amerikaan

In juli 2014 ontdekte Amerikaans John Aravosis Gent. Gekomen van Parijs naar Brussel, nodigden enkele van zijn Brusselse vrienden hem uit om naar de Gentse Feesten af te zakken. En vervolgens schreef hij op zijn blog: “Who knew Ghent, Belgium was the prettiest city in the world?” of  “Wie wist dat Gent de mooiste stad ter wereld was?” Hierna een samenvatting…

“Het eerste wat me opviel wanneer ik Gent binnenkwam, waren de jongens en de meisjes. Ze zijn erg sexy. Zeker wanneer je hen vergelijkt met de Brusselaars, die ik – net terug van een bezoek aan Parijs – een beetje teleurstellend vond op het vlak van “personal beauty“. De Gentenaars daarentegen, zijn “smoking“. En ook ongelooflijk vriendelijk. De lokale schoonheden even terzijde gelaten: de stad is simpelweg wondermooi! De stad lijkt heel erg op Amsterdam; zelfs mooier, naar mijn bescheiden mening. Een schitterend tafereel ontvouwt zich voor mij, straat na straat, plein na plein. Dit is zonder twijfel één van die “ik-kan-niet-geloven-dat-mensen-hier-zo-mogen-leven ervaringen.”

In Gent vindt elk jaar een eerder groot, en eerder bekend feest plaats. En de feesten zijn groots! Het valt moeilijk te schatten hoeveel bezoekers er waren. We wandelden uren aan een stuk, en we bleven al die tijd midden in de feesten. Indien dit Washington DC zou zijn, dan zouden de feesten zich uitstrekken van ‘Adams Morgan’ [Spaanse immigrantenwijk in Washington DC) tot aan ‘Witte Huis’. Het is te gek voor woorden hoe groot en mooi die feesten zijn.

Gent is “Amsterdam-merig“. Zoals ik al schreef, heeft de stad Gent heel wat invloed ondergaan van de Amsterdamse “look“: omwille van de leien en omwille van die wonderbaarlijke dunne huizen met hun puntige dakfronten. [persblog.be: Niet Gent onderging veel invloed van Amsterdan, maar andersom. Gent bloeide op zijn minst honderd jaar eerder dan Amsterdam, en zorgde tijdens de Spaanse Inquisitie daar voor een mensentoevloed.]

Ik kan niet ophouden over Gent. Ik liet me vertellen dat Brugge eveneens “pretty amazing” is. Het is merkwaardig: naarmate je meer gereisd hebt, beginnen nieuwe ontdekkingen minder opwindend te worden. Het heeft ook met leeftijd te maken. Waarschijnlijk, en jammer genoeg, omdat je “het” als eens gedaan hebt. Je verliest een beetje dat gevoel van “oh my god, I’m going to Europe!” dat je had toen je als kind voor het eerst op reis ging. Dit geldt niet voor Gent, wat mij betreft. Ik ervoer opnieuw kinderlijke verwondering voor de stad – en ook verdriet omdat ik er niet woon.”