persblog.be – Verhalen uit en over Gent – naar hoofdpagina
Deze en méér modelauto’s in Blogman’s etalagekasten
OLDTIMERS – 12 februari 2025 –Met ouder worden gaat het geheugen wat krimpen en komen de beelden uit de jeugd prominenter naar voren. Deze vaststelling ondersteunt de hobbyactiviteiten die de Blogman de jongste maanden ontwikkeld heeft.
Hij is namelijk helemaal bezig – als hij niet zijn blog aan het schrijven is – met een zoektocht naar modellen (schaal 1/18) van auto’s die hij in zijn jeugd op straat heeft zien staan. En dan nog vaak: auto’s die hij in zijn jeugd in zijn straat heeft geweten: die van de buren! De straat van zijn jeugd is een straatje in de Blauwe Poorte in Kortrijk. De auto’s die in ogenschouw worden genomen dateren van de jaren 1950 tot 1979.
Het straatje telde nog geen 25 huizen. Van bijna elke buur weet de Blogman nog welke auto ze voor de eigen deur hadden staan. Zeker als het hun eerste auto betrof, maar vaak ook nog de tweede… Het bezitten van een auto was in die jaren immers een noviteit! En de toen jonge Blogman beminde ze als het licht van zijn ogen.
De zoektocht naar modelauto’s is deels de zoektocht naar de auto’s van weleer van die buren van toen. Of van familieleden. Maar niet exclusief. Er zijn er ook
bij die lossstaan van het gegeven.
In de jaren 1960 – zeker in de tweede helft van het decennium – werd de voorspoed onder de gezinnen in de Blauwe Poorte groter en – konden de buren zich een eerste auto permitteren. Het waren tweedehands- of derdehandsauto’s waardoor de gekochte automobielen in den beginne soms hun oorsprong hadden in de jaren 1950.
Uit de losse pols herinnert de Blogman zich de oudste modellen als die van bv. de stadhuisklerk, Claude, die met “iets Engels” in de garage stond. De Blogman is de auto nog van dichtbij in die garage gaan bewonderen, maar de naam van het merk ontsnapt hem nu. Hij durft er zijn hand niet voor in het vuur te steken, maar het zou een Ford Zephyr uit de jaren vijftig kunnen geweest zijn.
Een paar huizen verderop stond er een oude Engelse auto van ‘Hillman’ op de oprit van de boekhouder van een bekend textielbedrijf van badhanddoeken. Hij heette Gilbert, zijn echtgenote Josée. Hun jongste zoon was Blogman’s beste maat! En naast die laatste hun deur reed een man met een beroep dat hem ontgaan is – de man heette Oscar – met een ‘Skoda’ uit de jaren vijftig.
Die auto’s staan vooralsnog niet in de etalagekasten van de Blogman.
Die modellen worden ook niet alle door modelautomakers gemaakt...
Nonkel Michel reed even in een sierlijke Fiat 850 Sport Spider
Laat ons even kijken wat we dan wél in de kasten staan hebben waar de buren nog mee gereden hebben. Vooreerst de kleine FIAT 600. Twee buren hebben er zo eentje gehad. Allebei wit van kleur. De ene was facteur, Roger, echtgenoot van Jacqueline, hebbende twee kinderen, en de andere politieagent, Marcel, echtgenoot van Jeannine, hebbende drie kinderen.
De facteur is naderhand met Fiat blijven rijden. Achtereenvolgens had hij (en zijn zoon) later nog een Fiat 128 en een Fiat 131 Mirafiori. De laatste genoemde staat in modelvorm in de Blogman’s kast. De eerst genoemde zoekt hij nog, want het model is uiterst zeldzaam en prijzig op de automodelmarkt.
Wat er bij de Blogman ook nog in de kast staat aan Fiat… Onder meer: de sierlijke 850 Sport Spider uit 1968. Met deze auto heeft Blogman’s nonkel Michel nog even gereden. Pracht van een sportwagentje met open dak.
De miniatuurcollectie bevat ook de elegante ‘Fiat 124 Sport Spider’.
De ‘DKW Junior’ maakte een “brompot”-geluid
Een andere Roger, ook politieagent en buurman gehuwd met Denise, hebbende drie kinderen, had in de jaren zeventig een Fiat 124. Dit was een grotere, maar nog steeds bescheiden gezinswagen. Dat was de tweede auto.
De eerste was een ‘DKW Junior’, gebouwd tussen 1959 en 1963. Die had een tweetactmotor – rijdend op een mengsel van olie en benzine – voorzien van slechts drie cilinders. Die combinatie bracht een soort “Trabant”-geluid voort dat je kan nabootsen door voortdurend en luidop achter mekaar “brompot” te zeggen. Zowel de Fiat 124 als de DKW Junior staan in modelvorm bij de Blogman in een etalagekast.
Fiat brengt ons bij Lada, want dit was in oorsprong een concessiemerk van Fiat. Vermelden we nog dat een ex-schoonbroer in de late jaren zeventig zich als eerste auto een ‘Lada 1500’ aanschafte. Dit is die vierkante met de dubbele koplampen. In tegenstelling tot het kleinere model gebaseerd op de ‘Fiat 124′ met de enkele koplampen. Schoonbroer’s auto was groen. Die in de kast is geel.
Politieagent Marcel en zijn vrouw Jeannine zijn na hun eerste Fiatje 600 (in de jaren zestig) overgestapt op een Ford Taunus 17m (begin de jaren zeventig).
Dit is het model met de ovale koplampen en de rondige vormen. In het Duits – hij werd in Duitsland geproduceerd – heette men dit model de “Badewanne” ofte “badkuip“. Daarna is het gezin bij Taunus gebleven, want later kwam daar een Ford Taunus TC L voor de deur te staan.
Noteer dat de Blogman de genoemde modellen in miniatuurvorm in de etalagekast heeft staan.
De ‘Ford Lotus Cortina’ eindigde tegen de buren hun garagepoort
Het merk Ford was een populair merk in die tijd, net zoals Opel en Volkswagen. Alle drie de merken werden in Duitsland gemaakt, maar Ford werd ook in Engeland vervaardigd.
Dat land had zijn eigen Ford-modellen. Een andere Roger in de straat, beroepsmilitair en gehuwd met Ludwine, hebbende drie kinderen, had een ‘Ford Escort’. Dit autootje, een eenvoudig gezinswagentje, werd razend populair door het succes in de rallysport.
Hun overburen – die daar niet lang hebben gewoond en wier namen de Blogman ontsnapt, een dochter heette Darline – reden er een tijd met een ‘Ford Capri 1700’. Beide Ford-modellen vonden hun oorsprong in de jaren zestig.
En jawel hoor, de miniaturen staan in de kast ten huize van de Blogman. Van de ‘Capri’ heeft de Blogman er zelfs eentje op overschot (te koop!).
Dan was er nog de inmiddels legendarisch geworden ‘Ford Lotus Cortina’. Een alleenstaande buurvrouw, weduwe – heette naar alle waarschijnlijkheid Cécile – had er een! Een kleine anekdote. Gezien de vrouw in kwestie erom bekend stond omvan een frivole levensstijl te genieten, gebeurde het dat ze ’s avonds in beschonken toestand van haar stamcafé – rendez-vouscafé – naar huis reed. Eenmaal gebeurde het dat ze in de straat haar bocht naar de eigen garage miste en ze de auto door de gesloten garagepoort van een buur boorde. Gelukkig werd niemand gewond.
De Blogman is er bijzonder trots op dat hij een dergelijk exemplaar in miniatuurvorm in een etalagekast heeft staan. Samen met… de even legendarisch geworden Ford Anglia, die omwille van de ‘Harry Potter rage’ moeilijk vindbaar en uiterst duur geworden is op de miniatuurmarkt der modelauto’s. Alle genoemd Engelse Ford-modellen stammen uit de jaren zestig.
In een andere kast staan de in Duitsland gebouwde Ford-modellen. We hadden het al over de Ford Taunus TC L van Marcel en Jeannine. En hun eerdere 17m – “badkuip”.
Overigens heeft Blogman’s nonkel & tante Gaby en Cécile ook zo’n auto gehad. Verder meer hierover.
De oudste in Duitsland gebouwde Ford die de Blogman zich herinnert is die van zijn “meester” Karel uit het vijfde leerjaar. Les gevend in een bijgebouw langs de straat, een paviljoen naast het grote gebouw achter een grote speelplaats, parkeerde hij die Amerikaans-uitziende auto, met vleugeltjes aan de staart, pal voor het klaslokaal, zodat hij die tijdens het lesgeven door het raam kon zien staan. De auto had een gelig-crèmekleur in combinatie met wit. En diezelfde kleur heeft ook de miniatuurauto die de Blogman in een kast heeft staan. Kenners kennen het model als ‘P2’.
Nog even melding maken van nog twee in Duitsland gebouwde Ford-modellen waar de Blogman erg blij is om die in zijn collectie te hebben. De ‘P7a’ en de ‘P5’
Beide modellen komen voor in de ‘Suske & Wiske’-albums van welke de Blogman fan was. De ‘P7a’ was een groot model dat nauwelijks twee jaar geproduceerd werd. Een burenpaar – voornamen van de ouders vergeten, de dochter heette Ghislaine – reden met zo’n exemplaar. Omdat die onder hun bel-etage woning een diepe keldergarage, annex steile oprit, hadden, moest de eigenaar een stuk van het trottoir laten uitgraven – illegaal ! – teneinde de helling minder steil te maken. Zoniet kon de lange auto niet in- en uitrijden zonder over de hoek van het trottoir en de oprit te schuren. Those were the days. Tante Sidonia reed er in een album met een witte. Exact de kleur als die van het model in de kast.
Het Ford ‘P5′-model had niemand in de straat. De roodkleurige miniatuur in de Blogman’s kast is echter identiek aan het getekende exemplaar in ‘De Apenplaneet’ van ‘Suske & Wiske’. Lambik reed er met zo een model.
Nonkel en tante’s eerste auto had precies haaientanden!
Nog even terug naar Blogman’s nonkel Gaby en tante Cécile. Die reden dus op gegeven moment met een Ford Taunus 17m (‘P3’). Eerder – al in de jaren zestig – hadden die echter een prachtige ‘Opel Olympia’. Een voorloper van de ‘Rekord’, gebouwd in de vroege jaren vijftig. De Blogman herinnert zich dat hij als kind gefascineerd was door het radiatorrooster dat precies de vorm had van een haaienmuil. Ook dit model kon niet ontbreken in de modelcollectie. Noteer dat dit model erg moeilijk te vinden is.
Het model staat in de kast naast een ‘Opel Rekord P1’ en ‘P2′. De eerstgenoemde is van eind de jaren vijftig. De andere is van begin de jaren zestig. Blogman’s andere nonkel, Michel, had even een ‘P2’. De ‘P1’ leerde de Blogman kennen tijdens de creanamiddagen in het college op woensdag, waar één van de mogelijke activiteiten ‘automechaniek’ was en van welke de Blogman nog weet dat daar een wrak van een ‘P1’ diende als lesmateriaal.
Hierbij werd een proevertje van Blogman’s collectie geserveerd. Hier houdt de collectie echter niet op. De lezer leerde nog niets over de overige Duitse merken die in de kasten pronken: de BMW’s en de VW’s. Dit is voor de volgende keer!
Bekijk ook op deze blog:
Lees ook op deze blog:
