persblog.be – Verhalen uit en over Gent – naar hoofdpagina
Deze en méér modelauto’s in Blogman’s etalagekasten – Deel 2
De vorige editie van dit verhaal over de inhoud van Blogman’s etalagekasten – modelauto’s op schaal 1/18 – handelde in grote mate over de auto’s van de buren in het straatje van Blogman’s jeugd, in de wijk de ‘Blauwe Poorte’ in Kortrijk. Die zijn dus object voor Blogman’s verzamelwoede, zij het in miniatuurvorm.
OLDTIMERS – 14 februari 2025 – Over de Mercedessen, de BMW’s, de Audi’s (DKW’s NSU’s…) en de Volkswagens in de 1/18-verzameling van de Blogman.
Mercedessen had je niet in de straat van de Blogman. Het was eerder een volkse straat. Ze lag niet in een rijke buurt. Familie en kennissen reden evenmin in een Mercedes-Benz. Dit is dus niet de reden waarom de Blogman er een paar in zijn etalagekasten in de living heeft staan.
Maurice en Madame Vervaecke reden in een Mercedes
Een oud model uit het eind van de jaren vijftig deed hem denken aan buren van zijn oma en opa uit het landelijke Meulebeke. Daar reed de heer met een Mercedes 220 SE. Zijn dame had geen rijbewijs. De heer – eigenlijk een zeer simpele mens – was marchand in patatten. Hij verhandelde aardappelen tussen landbouwers en winkeliers. Dat leverde hem de nodige centen op om zich die wagen te kunnen permitteren. Verder woonde het koppel maar in een gewoon rijhuis, naast dit van mijn opa en oma.
Het bijzondere is dat die heer zich daar gewoon met zijn voornaam Maurice liet noemen, wat niet meer of minder dan normaal is tussen buren. Zij, echter, haar stand benadrukkend, liet zich Madame Vervaecke noemen, wat de familienaam van haar man was. Met haar voornaam heette ze Aline, maar die werd nooit uitgesproken. Zo gebeurde het dat we op bezoek waren bij de opa en de oma, en dat het-koppel-van-naast-de-deur toevallig over de vloer kwam, en zich liet begroeten als “dag Maurice en Madame Vervaecke”. Mijn opa en mijn oma werden terug gegroet als Jeanneke en Gerard. Het was een tafereel uit absurdistan. Maurice had dus een Mercedes uit één van Blogman’s etalagekasten. Maar dan een échte.
De ongelooflijk unieke ‘BMW 1600 GT’
Voor BMW geldt de vaststelling dat niemand in de buurt er eentje had evenzeer. Met als grote uitzondering… dat Blogman’s ouders’ eerste autootje een BMW-ke was. We schreven er al over op deze blog.
Het wagentje, een ‘BMW 700 LS’ staat netjes in een etalagekast bij de Blogman. Dit model werd in hoofdzaak in de eerste helft van de jaren zestig geproduceerd. Omdat het zo’n mooi wagentje is, kocht de Blogman nog een rally-variant: de ‘BMW 700 Coupé Rennsport’. Dit laatste is nogal prijzig op de markt van de automodellen.
Evenzeer prijzig is het unieke automodel dat ‘BMW 1600 GT’ heet. Het is een model dat door BMW werd overgenomen van autoconstructeur ‘GLAS’. Het model werd “ge-BMW-tiseerd“, waarmee vooral bedoeld wordt dat het typische BMW-radiatorrooster ter vervanging van het oorspronkelijke kwam. Die auto is uit 1967.
Herinneringen aan ‘Chocolade Jacques’
Van de andere BMW-modellen die de Blogman staan heeft, reden evenmin buren, familie of kennissen in. Er staan er wel twee die een andere betekenis hebben voor de Blogman: hij had ze als kind als speelgoed in een schaal van 1/24, een slagje kleiner dan de 1/18. Je kon 1/24 automodellen gratis krijgen bij chocoladeproducent ‘Jacques’ uit Luik. Op voorwaarde dat je naar de fabriek een aantal wikkels van geconsumeerde chocoladerepen stuurde.
Zo gedaan, bezat de Blogman-kind een ‘BMW 1800’ (later hernoemd naar ‘2000’) en een ‘BMW 2000 CS’. De eerstgenoemde is bekend omdat hij tot de ‘Neue Klasse’ hoorde in de tweede helft van de jaren zestig. De tweede, uit dezelfde periode, is legendarisch omwille van zijn design en prestaties. ‘CS’ staat voor ‘Competition Sport’. Het was een koersauto.
De ‘VW-Porsche 914’ uit Sainte-Cécile
Op een etalageplank bij ‘Volkswagen’ staat nog een auto die de Blogman als kind als speelgoed op schaal 1/24 heeft gehad. Het is een co-productie tussen VW en Porsche, de ‘914’ uit 1973. Het speelgoed autootje werd gekocht op vakantie in het Ardense Sainte Cécile, een dorp dat één winkeltje rijk was, en waar zich tussen de salami’s, de zuivel en het bier, een rekje met speelgoed bevond. Stond daar niet een geel exemplaar met zwart afneembaar dak van het genoemde model! Het was een sportmodel.
Nog niet zo vreselijk lang geleden stond de échte auto in Sint-Amandsberg op het terrein van een garage, in welke aan oldtimers wordt gewerkt.
De Blogman was een jaar of 11. Zij zussen 10 en 7. Moeder had ons een cadeautje beloofd omdat de vakantie in het water was gevallen. Letterlijk. Het had de hele week van het verblijf in een chambre d’hôte in Sainte Cécile geregend dat het goot. De Blogman en zijn zussen zaten daar op een kamertje in d’Aardige Dennen honderd-en-één gezelschapsspelletjes te spelen… tot het hen de strot uitkwam.
Een nieuw speelgoedje voor elk van de kinderen zou voor wat afleiding zorgen. De Blogman-kind mocht een autootje kiezen.
Moeder had, gewiekst, als voorwaarde gesteld dat haar zoon die zélf ,én in het Frans zou moeten bestellen bij de winkeldame. Immers had de Blogman-kind in het vijfde leerjaar net een jaar Franse les achter de rug. Zo bestelde hij in de winkel hortend en stotend, en wijzend met de vinger, een “jaune voîture” met een “noir toît“. De winkeldame verbeterde hem, pakte de auto op schaal 1/24 in, en zie het geluk kon niet op!
Vandaag staat zo’n model op schaal 1/18 in een etalagekast in de living.
Die oefening om de kinderen in het Frans te laten bestellen in de winkel gold ook voor Blogman’s oudste zus. Zij slaagde erin om een “Jacquet de cadé de cadotte” te bestellen, terwijl moeder haar had voorgezegd: “un paquet de café de Jacqmotte”.
De ‘VW Karmann-Ghia’ was een echte “Johnny-bak”
Over Volkswagen gesproken. Er reden er natuurlijk heel wat daar in de buurt van de wijk ‘Blauwe Poorte’ in Kortrijk – buurt van Blogman’s jeugd.
Niet zo’n ‘VW Porsche 914’ natuurlijk. Wel: redelijk wat Kevers, VW 1600’s en één hoge-ogen-gooiende ‘VW Karmann-Ghia’.
Die laatste stond een straat verderop, waar de bewoners groene opritten voor het alleenstaande villaatje of bungalow hadden. De betere buurt… Hij werd bereden door een jongeling, op wie de Blogman zeer afgunstig was, omwille van zijn auto, die naast een vervoermiddel, tevens een verleidingsinstrument was dat kon tellen! De ‘Karmann-Ghia’ is een prachtige verschijning. Het was in de jaren eind vijftig tot begin zeventig een “Johnny-bak”.
Van beide decennia staat nu een modelauto bij de Blogman! Er bestaan eigenlijk drie modellen van. Het Italiaanse bureau ‘Ghia’ ontwierp de auto, de Duitse carrosseriebouwer Karmann bouwde hem. De versie uit de jaren zestig is lichtjes bijgewerkt: aan het smoelwerk – koplampen en neusgaten – werd wat cosmetica gebruikt.
De ‘VW 1600’ kwam in de straat ook voor. Een overbuurjongen – Johnny, getrouwd met zijn buurmeisje Annie – had er een. Hij woonde niet meer in de straat, maar als hij op bezoek kwam, ging dit altijd gepaard met een hels lawaai als gevolg van “overdreven snelheid“. Je moet weten dat zo’n Volkswagentype een luchtgekoelde motor had die uit zichzelf al vrij lawaaierig was. Als je te hard op de gasplank trapte, werd dit nog erger. Misschien zag de jongeling zichzelf in gedachten aan een rallywedstrijd deelnemen?
De ‘1600’ had een mooi gebogen rug, omwille van de hatch back, in tegenstelling tot de ‘1500’ (later ‘1600’ genoemd) die een klassieke ‘sedan-lijn’ had.
Van die ‘1500’ heeft de Blogman een schaalmodel. Naar die eerste, de ‘1600’, is hij nog steeds op zoek. Die met de gebogen rug. Hij is niet gemakkelijk te vinden. Dit komt omdat hij niet meer gemaakt wordt, hetgeen voor vele genoemde modellen geldt. Bijgevolg zijn die modellen schaars op de tweedehandsmarkt en heel prijzig.
De bakker, die elke dag zijn broden achterliet aan voordeuren in de straat, vervoerde zijn waren in een ‘VW 1600 Variant’. Dit is de naam voor de break-versie. De kleine ronde, goedlachse, welvarende man had zeven dochters! Dit had geen uiststaans met zijn auto 😀 Voor die ‘Variant’ is de vorige opmerking evenzeer van toepassing.
In de etalagekast van de Blogman staat bij VW, een model dat ‘VW 411’ heet en stamt uit de late jaren zestig tot begin de jaren zeventig. Dit model zou beschouwd kunnen worden als de opvolger van de ‘1600’. Hij is wat breder, heeft dubbele koplampen, maar evenzeer die hatch back. Het is een mooi exemplaar, dat de Blogman zich voordelig heeft kunnen aanschaffen op de tweedehandsmarkt.
Zeg niet: ‘Deutsche Kinder Wagen‘
In de vorige editie van dit verhaal hadden we het terloops over de ‘DKW’: de ‘Deutsche Dampkraft Wagen’, niet ‘Deutsche Kinderwagen‘ zoals soms spottend gezegd werd. Met zo’n ‘DKW Junior’ reden de overburen Roger en Denise. Het was hun eerste auto. Schuin tegenover hun huis, dus in de rij van Blogman’s huis, reed een dame met een ‘DKW 1000 S’. Dat was een groter model. De modellen werden geproduceerd in de jaren zestig…
De ‘DKW 1000 S’ had een grote ronde bolle vorm, gelijk een ballon. De dame in kwestie – steeds in trois-pièce gekleed – werkte als secretaresse ergens in een bedrijf. Het was in die tijd, in dat volkse milieu, erg uitzonderijk dat een getrouwde vrouw haar eigen auto had. Wat haar man voor werk deed, weet de Blogman niet meer. Evenmin hoe hun namen waren. Ze hebben niet lang in de straat gewoond…
Wel herinnert de Blogman zich nog de nick name van de dame. In de straat werd ze heimlijk “Madame Mayonnaise” genoemd. (In het Frans is dit met dubbele ‘n’.) Dat kwam omdat de Blogman-kind eens – komende van de winkel met de fiets – een volle pot mayonaise op haar arduinen trap bij de voordeur heeft laten vallen. Per ongeluk. De pot was opengespat en die vettige mayonaise had diepe sporen in het arduin getrokken… De dame was daar ontzettend boos over, en het euvel heeft ook een flinke stuiver gekost aan herstellingen.
Laat ons nog opmerken dat ‘DKW’ een van de automerken is die als voorloper van de huidige ‘Audi’ beschouwd wordt. Eerst was er ‘Auto-Union’ als resultaat van de fusie in 1932 van de merken Audi, DKW, Horch en Wanderer.
Jaren geleden “spotte” de Blogman een ‘Wanderer’ uit 1931 op de Groentenmarkt !!!
Na de oorlog kwam ‘Auto-Union’ in handen van Mercedes-Benz. De eerste Audi was dan ook een “Mercedes”: de reeks ‘F103’ met o.a. de ‘Audi 60’.
In 1965 kocht Volkswagen het merk van Mercedes. In 1969 werd daar nog ‘NSU’ aan toegevoegd. De moderne Audi was geboren, met de ‘F104’ reeks, w.o. de ‘Audi 100 C1’.
Van al die modellen bezit de Blogman de miniaturen van twee DKW’s (‘Junior’ en ‘1000 S’), twee ‘NSU’s (‘1000 TT’ en ‘Ro80′) en twee “VW-Audi’s” (’80’ en ‘100 Coupé’) uit de jaren zeventig.
De ‘NSU Ro80’ uit 1972 was een opmerkelijke wagen. Niet alleen had hij een futuristisch design voor zijn tijd, hij had ook een Wankelmotor aan boord. Dit is een vooruitstrevend concept, waarbij de zuigers vervangen waren door een rotorsysteem. De Blogman zag er eentje staan in het ‘Mahymobiles museum‘.
Bekijk ook op deze blog:
Lees ook op deze blog:
