CURSIEF – Spontane begroetingen op het Sint-Baafsplein

Typisch voor facebook: ineens word je geconfronteerd met je schrijfsels van vroeger, zoals Gertjie Henderick 

‘CURSIEF’/ VOLK – 19 januari 2022 – Op een winterse januaridag op het Sint-Baafsplein, tien jaar geleden, raakte Gertjie Henderick spontaan aan de praat, aan de bubbels en aan de hapjes. Eerst met kennissen, daarna met jan en alleman… tuupe tegoare.

“Ik ben niet iemand die zijn hart en gedachten zo maar bloot legt op facebook. Vandaag een uitzondering. Kom net van de nieuwjaarsdrink in Gent. Ik had verleden jaar afgesproken met vrienden (rechts van de trappen van het NTG).

Toen ik al op de bus zat kreeg ik een berichtje “kunnen niet komen”… en daar stond ik dan, met bubbels, chips en hapjes. Na eventjes rondkijken vond ik toch andere vrienden die al aan de bubbels waren. Ik was niet van plan mijn bubbels weer naar huis mee te nemen. En zo.. kon ik ze delen met Herman en Josianne.

En de hapjes die gingen maar rond tot ik weet niet hoe ver. Eerst krijg je een bescheiden “Nee, dank je, of, ja, eentje” maar na een half uurtje zie je dan dat  iedereen er zich met plezier aan te goed doet. En dat schept een band, en van een glimlach en een dankje, raak je aan het praten. Zonder dat je er erg in hebt zit je op de filosofische toer, en dit met mensen die je van haar nog pluimen kent. Goed toch???

“Ze babbelt mee nen hond mee nen hoed op“

Het is niet voor het eerst dat ik dit in Gent beleef. Ligt dit aan de Gentenaar? Of ligt het aan mij (al ben ik dan ook een Gentenaar). Ik weet het niet. Mijn familie zegt: “ze babbelt mee nen hond mee nen hoed op“. Vandaag heb ik nog eens ervaren dat, als je je openstelt voor anderen, je er zelf ook van geniet.

Ik heb genoten : vrienden die je zo maar tegenkomt, vreemden met wie je eten, drank en gedachten deelt, zon, 8 graden, het Belfort tegen een staalblauwe lucht en dat op het mooiste plein van …. …. ….

Na ‘Boven Gent rijst‘ loopt het plein stilletjes (heel stilletjes) leeg . Ik hoor het: velen gaan nog een hapje eten (ook de horeca deelt in de vreugd). En ik koop mij op de Groentenmarkt een lekkere Luikse wafel (dit doe ik maar twee maal per jaar .. teveel suiker, maar deze was fantastisch). Dan nog een koffietje op de Graslei, op een terrasje in de zon met een fleece dekentje binnen handbereik.
Daarna: met de bus naar huis, en daar een houtvuur ontsteken, een boek op de schoot leggen, de tv aanfloepen en nagenieten.”

© Gertjie Henderick