persblog.be – Verhalen uit en over Gent – naar hoofdpagina
Noch bloemen noch kransen, wél kruisen zonder graven
STAD – 10 juni 2022 – Grafkruisen bij de spoorwegberm in Oostakker blijken niet te verwijzen naar een bominslag tijdens WO II, maar staan daar als objecten uit een verzameling.
MYSTERIE DER KRUISEN
Een paar weken geleden. Tussen het voormalige station in Oostakker en het containerpark, langsheen de Lourdesstraat, staan tussen heg en spoorlijn meerdere grafkruisen op een stukje weide. Niemand merkt ze op vanaf de straatkant omdat de heg nogal dicht aaneengegroeid is.
Ze lijken op de grond te staan die lijkt te behoren bij een hangar. Daar zijn de hekkens gesloten. Aan de kant van het voormalige station, thans design- en plantenwinkel, kan de weide ook niet betreden worden. Dit gingen we navragen in de winkel.
We konden op geen enkele wijze op het terrein dat langs alle kanten hermetisch is afgesloten met hekkens. Ook langs de kant van de spoorlijn.
HET PEETJE
Na even rondgehangen te hebben rond de hangar, waar schijnbaar niemand aanwezig was, zagen we een peetje een hekje sluiten en aanstalten maken om met zijn brommertje weg te rijden. Hij heeft blijkbaar toegang tot de hangar. Hij wou ons echter niet zonder toestemming van de eigenaar op het terrein laten gaan. Na iets te hebben gemompeld, zette hij koers naar zijn bestemming.
Turend door de heg, die toch redelijk ver verwijderd staat van de eerste grafkruisen – een kleine tien in totaal – konden we nauwelijks namen lezen en jaartallen onderscheiden.
Uitgezonderd één: dit op een smeedijzeren kruis, waar Elodie Stuyvaert op prijkt. We moeten onze ogen pijn doen om te lezen dat ze overleed in het gezegende jaar 1942?
De opschriften op de overige grafkruisen, in hoofdzaak eenvoudige in hout, kunnen we niets lezen. We hebben op dat moment ook geen camera met telelens bij. Dit zou helpen. (Dit euvel werd later opgelost door Frederik, lees hieronder)
BOMBARDEMENT ZONDER DODEN
Nu moet je weten dat op de plek van de hangar voorheen een hoeve stond en dat die tijdens WO II gebombardeerd werd.
Info van hangarflying.eu: “In de nacht van 24 op 25 februari 1945 (om 1u32, dus op 25 februari, volgens het verslag ‘Bommen op België 1940-1945’ van het Commissariaat Generaal voor de Passieve Luchtbescherming, 1948) viel een V-1 op de boerderij van de familie (…) aan de Lourdesstraat, ongeveer tegenover het station. De boerderij werd volledig vernield en verscheidene andere huizen beschadigd. De materiële schade was erg groot maar er vielen geen doden, wel acht gekwetsten.”
Deze informatie sluit al uit dat de grafkruisen iets met gesneuvelden als gevolg van een bombardement zouden te maken hebben. Er waren geen doden. Overigens zou in het andere geval hiermee ook niet de sterfdatum 1942 te verklaren vallen.
Misschien was het toch een ander voorval die tot de kruistekens leidde?
Zijn het misschien haastig gegraven graven van geëxecuteerde spoorwegmedewerkers? Of van verzetslieden?
SINT-MARGRIETE
“Hallo Werner?” We contacteren Werner, medewerker aan ‘De Heemkundige Kring De Oost-Oudburg‘.
Uit een eerste opzoeking blijkt al dat het grafkruis van Elodie Stuyvaert daar niet thuishoort. Uiteraard mag niemand in een berm begraven worden, maar los daarvan: Elodie was iemand uit Sint-Margriete … Wat deed dat kruis dan in Oostakker?
Nu kwamen we te weten dat de eigenaar van de hangar dezelfde familienaam draagt als toen de eigenaar van de gebombardeerde hoeve. Allicht een zoon?
We besluiten verder ons licht op te steken bij de Heemkundige Kring, alwaar we een paar dagen geleden Werner, Frederik en Louis ontmoetten. Zij huizen met hun Heemkundige Kring in het Groot Begijnhof in Sint-Amandsberg.
Frederik is in tussen zelf al ter plaatse geweest, gewapend met een camera die voorzien is van een telelens. Hij heeft op de andere grafkruisen méér namen kunnen ontwaren.
Na genealogisch onderzoek in de Kring, bleek dat de meeste namen die voorkomen op de kruisen familie zijn van elkaar, én… dat ze allen uit de streek van Oost-Eeklo komen…
LOUIS LOST HET OP
In ons bijzijn zoekt en vindt Louis, die Oostakker als zijn werkgebied heeft, het telefoonnummer van de eigenaar van de hangar, en belt hem vervolgens op.
In één klap wordt het nep-mysterie van de grafkruisen opgelost. De eigenaar heet Jozef. De man had na het verlopen van de concessie van enkele der graven de kruistekens mee naar zijn weide genomen, en heeft ze daar in de aarde rechtop gezet. Daardoor leek alsof er mensen begraven lagen, maar dit is niet zo. Het zijn enkel kruisen.
Na verloop van tijd heeft de man, van enkele kennissen, spontaan meer grafkruisen ontvangen uit concessies die verlopen waren. Na een tijd leek dit op een verzameling, of beter: op een kerkhof.
HET GEMOMPEL VAN HET PEETJE
Het gemompel van het peetje op zijn brommertje indachtig, herinnerden wij ons dat hij iets zei over een verzameling… Een verzameling van grafkruisen… Hij had gelijk. Wij konden en wilden hem toen niet geloven, omdat het zo bizar is: grafkruisen verzamelen en rechtopzetten in je weide!?
HERDENKINGSTEKEN ONDER HET GRAS
In de weide, tussen de grafkruisen, staat nog een herdenkingszuiltje aan het bombardement.
Info van hangarflying.eu: “In 1995, vijftig jaar na die gebeurtenis, werd door het Herdenkingscomité een blauwe hardstenen herinneringszuil opgericht aan de trappen naar het stationsgebouw in Oostakker. De steen werd geschonken door Restaurant ’t Boerenhof, de kunstenaar die de zuil ontwierp was Arthur Vermeulen.”
Thans is dit gedenkteken zowat onder het gras verdwenen.
Lees ook op deze blog:
Lees ook op deze blog:
