persblog.be – Verhalen uit en over Gent – naar hoofdpagina
VOLK – 21 februari 2016 – Laat hem aan het woord over elektronische muziek, en de ernstige plooi in zijn gezicht ontspant tot een brede glimlach. Patrick Vanhecke is gepassioneerd door het producen van sounds, tunes, riffs en van complete muzikale composities met behulp van elektronica.
Elektronica voor composities en commerce
In zijn appartement vlakbij de Franse Vaart in Ledeberg houdt hij al een paar jaar ‘repetities’ met een handvol generatiegenoten en zielgenoten. Samen vormen ze een niet-klassieke ‘music band’ die experimenteert met synthesizers met de bedoeling om van elektronicaklanken composities te maken.
Daarnaast ontwikkelt Patrick ook nog elektronische effecten ter ondersteuning van het spel van de conventionele instrumenten. Neem als voorbeeld een muzikant op een podium. Een gitarist, een drummer… Met zijn handen bespeelt hij een instrument, maar bij zijn voeten is soms een pedaaltje wat hij nu en dan indrukt, waarna een extra geluid vrijkomt. “Dat maak ik op vraag van de muzikant” glundert Patrick.
We zitten over een grote kom dagsoep in Kunstencentrum Vooruit en we zijn vertrokken voor een twee uur durend gesprek. Wie mensen gloedvol over hun passie hoort spreken, raakt gemakkelijk geboeid en vergeet de tijd.
“Het gaat dus over twee dingen” preciseert Patrick, “een kunstencollectief en een commerciële component.”
Rustige ‘black metal’
“Binnen onze vriendenclub experimenteren we met klanken en akkoorden, wat resulteert in muzikale composities. Dat doen we nu al twee jaar. Zo goed als elk weekend komen we samen in mijn appartement, dat dient als een soort lab. We vormen een muzikaal kunstenaarscollectief dat werkt onder de naam Akai.”
We menen ons een producent van hifiapparatuur te herinneren die deze naam als merk voert. Patrick lacht. “Akai betekent bij ons ‘Also Known As I’.” Noem het collectief de optelsom van individuen. Die individuen zorgen voor synergie door hun diverse inbreng, zoals bv. synthesizer voor orgel- en gitaargeluiden, en keydrums. Zelfs vocals: iemand produceert donkere stemgeluiden.
Ondanks het feit dat het collectief haar muziek als ‘black metal’ omschrijft, maakt ze eerder rustige muziek, met verrassende breekpunten, dat wel.
Patrick: “Ik heb een belangrijke kanttekening bij de omschrijving ‘black metal’. Dit – hardere – genre dekt echt de volledige lading niet. Wel is dit een subgenre dat ons werk beïnvloedt. Een preciezere omschrijving is kraut doom. ‘Kraut’ (‘kruid’) omdat dit verwijst naar een periode van ongebreideld technisch experimenteren, terwijl ‘doom’ (‘lot’) eerder het rustige karakter weergeeft. Alhoewel alles wel ingekapseld wordt door het zieke ondertoontje dat men bijvoorbeeld aantreft in black metal… De omschrijving rustige ‘black metal’ kan dus nog net. Zelfs de hiervoor vernoemde ‘kraut doom‘, komt nog maar net in de buurt. Het is alleszins geen Techno of Electropop of zo, daar zijn ze bij ‘Akai’ geen voorstander van. De muziek is ook niet dansbaar. Ze houden het kabbelend, met breekpunten – een eigen genre, feitelijk.
Vergelijk ons werk met een compositie als Euroshima War Dance verduidelijkt Patrick.
Snowy Red
Het virus voor elektronische muziek liep Patrick op in Brussel. Het bleek ongeneeslijk. “Ik schreef me als student in voor een opleiding aan het RITCS” vertelt hij. “Maar mijn interesse lag al snel buiten de schoolmuren. Ik zat op kot en een schoolvriend sleepte oude synthesizers aan die hij bij hem thuis van zolder had gehaald. Daar begon de fascinatie en het werd een passie.”
Patrick is net veertig geworden. Hij hoort tot de generatie, van welke, elektronische muziek al in de huiskamer hing via Radio2, toen zijn/haar wieg daar stond. New Wave, en alles wat volgde in het genre, ontsproot in de vroege jaren ’80. Tenminste, als we abstractie maken van de Duitse elektronische muziekmakers – de zogenaamde Krautrockbands – die tien jaar eerder synthesizermuziek met succes introduceerden. Een ervan geldt nog steeds als referentie, met name: Kraftwerk. Persoonlijk heeft hij bewondering voor het werk van de Belgische groep van wijlen Jean-Pierre Poirier: ‘Snowy Red‘, roerganger van New Wave. En ook van het Britse ‘Depeche Mode‘.
Spiritualiteit voor niet-gelovigen
“Wat ons drijft?” Patrick herhaalt onze vraag en spreekt ze een octaaf hoger uit, alsof ze hem verrast. Patrick:“Met onze composities zijn we op zoek naar de uitdrukking van een kosmisch bewustzijn. Wie er open voor staat, kan er een gemoedstoestand in vinden waarbij men zichzelf overstijgt.”
Patrick en de overige Akai-leden ervaren het haast als een religie. Patrick: “Als we ons op een weekenddag onderdompelen in onze experimenten, lijkt het na afloop wel alsof we op een andere planeet gezeten hebben. We laten ons meevoeren door de muzikale golven die we creëren en die ons in hogere sferen brengen. Ik noem het graag een spirituele ervaring voor niet-gelovigen.”
Het Akai-collectief overweegt om dit jaar met haar composities naar buiten te komen. “Ik kijk uit naar een zaaloptreden met een vijftigtal mensen in het publiek” stelt Patrick
Tot op dit punt perste het collectief nog geen composities op CD. Evenmin is iets te vinden op Youtube. “We doen het rustig aan en willen slechts verkopen en performen als we van onszelf vinden dat onze muziek af is” zegt Patrick. “We zijn misschien hobbyisten, maar hebben dezelfde beroepsfierheid als professionele muzikanten.”
Patrick onderhoudt ook contacten met muziekartiesten van buiten het eigen collectief. Regelmatig klopt er een muzikant bij hem aan met de vraag om een stukje muziek te ontwikkelen waarmee de hij een speciaal effect kan laten horen, bv. ter ondersteuning van het gitaarspel.
Omdat dit de jongste tijd vaker gebeurt, besloot Patrick een vennootschapje op te richten dat luistert naar de naam ‘Kaske‘. Deze activiteit voert hij uit in bijberoep – hij heeft in een Gents grootwarenhuis een money job, zoals dit bij artiesten heet.
Het helpt dat Patrick een elektronica-opleiding genoten heeft. Zo houdt hij het hele ontwikkelingsproces in eigen handen. Dat proces doorloopt meerdere stadia. Eerst is er het uitwerken van een creatief idee. Om het resultaat daarvan ter beschikking te stellen van de artiest op het podium, moet er een stuk hardware ontwikkeld worden. Patrick etst elektronische schakelingen op moederborden, soudeert elektronische componenten en verpakt het geheel in een “kaske”. Ziehier ook de verklaring van zijn vennootschapsnaam. Dat “kaske” kan bediend worden met de handen of de voeten, naargelang de vraag van de artiest. Soms wordt het een pedaal.
Door mond-aan-mond reclame weten de muziekartiesten Patrick te vinden. Vooralsnog werkt hij low-key – om een toepasselijke uitdrukking te gebruiken. Namen van opdrachtgevers wenst hij voor zichzelf te houden, omwille van redenen van discretie. Wat hij wél kwijt wil, is dat een van zijn opdrachtgevers een Gentse jazz- en rockmuzikant is.
Patrick blijft niet alleen discreet ten aanzien van zijn opdrachtgevers, hij is het ook als het zijn persoon betreft. Hij maakt er zelfs een punt van dat er geen foto’s van hem op het internet circuleren. Patrick staat op zijn privacy. “Als er ooit nog een foto van mij zal gepubliceerd worden, dan zal dat op mijn doodsprentje zijn” lacht hij. Hij meent het. Zowel persblog.be als Big Brother hebben pech. F.D.
Euroshima War Dance
De volgende composities zijn ook vergelijkbaar met Patrick’s en Akai’s werk, maar dan moet je die vier keer trager afspelen.
Patrick: info.kaske@gmail.com
Lees ook in de bijlage van deze blog: The Belgian ‘New Beat’ scene
Lees ook op deze blog:
