VOLK – De blogman geblogd, door de ogen van een kennis


header copie - aangepast persblog.be - kopie (2)persblog.be – Verhalen uit en over Gent – naar hoofdpagina

Adieu wereld van poen, pose en poespas

VOLK – 01 november 2018 – Hij lacht wat onzeker als ik het hem voorstel: wat als ik nu eens over jou een tekst voor je blog schrijf?

Het verbaast mij niet echt dat hij “ja” zegt. Ik denk dat Frank wel houdt van routine breken. En ook dat hij mij wel vertrouwt, of tenminste enigszins. Het moet een lastig dilemma zijn. Het lijkt een leuke uitdaging voor hem om zelf als blogonderwerp te fungeren én wat verrassend voor zijn blogvolgers. Maar “ja” zeggen, staat gelijk aan mijn schets van hem aanvaarden. En wat als die confronterend is? Of niet waarheidsgetrouw? Want zo goed ken ik Frank niet natuurlijk, en overigens wat betekent kennen? Ik ken mijzelf niet eens helemaal.

Door Edgard Eeckman, voor persblog.be

De Dampoort

We zitten in resto De Dampoort en het is 11 uur ’s morgens. We hebben samen elk al twee koffies binnen en hij heeft twee koffies voorsprong. “Het is al sinds januari 2010 dat ik nog een druppel alcohol heb gedronken”, zegt hij. Ik geloof het met graagte, want ik weet dat het ooit anders was.

Student
Wining & dining

Dat heb je als je zoals Frank in de communicatiewereld actief was in een periode dat wining & dining schering en inslag was, al heette het networking. Frank was eerst journalist en daarna communicatieadviseur en in beide was hij erg bedreven. Ik was wel eens in het communicatieadviesbureau aan de Tervurenlaan in Brussel waar hij mede-aandeelhouder was in het bureau van een gemeenschappelijke kennis. Die gemeenschappelijke kennis, Frank en ik waren alle drie afgestudeerden van de onafhankelijke hogeschool aan de Sint-Pietersnieuwstraat, die toen nog Hoger Instituut voor Bedrijfsopleiding heette (thans een onderdeel van de Arteveldehogeschool) en we studeerden in dezelfde periode public relations. Zij studeerden in goede orde af en ik besliste er een jaar langer over te doen, kwestie van zeker niets te vergeten.

“In de jaren ’90 kon alles…”

InTrends magazine over expertise voor organisaties

De 1990’s waren hoogtijden voor public relations-bureaus – benaming, die wij als experten haatten, omdat we eigenlijk aan consultancy deden. In die jaren ’90 kon ook alles, en dat tijdperk verschilde grondig met de budgetarme tijden van vandaag. Als communicatieman/vrouw had je aantoonbaar kennisvoorsprong op je klanten.

Het was communicatief ook een duidelijke tijd: met identificeerbare massamedia en journalisten en opinieleiders, en controleerbare communicatiemiddelen zoals persberichten en persconferenties. Helemaal anders dan de hedendaagse digitale wereld met ook communicatief goed opgeleide CEO’s, massamedia die bijna het onderspit moeten delven voor sociale media en communicatiekanalen die elk moment kunnen opkomen en weer verdwijnen waardoor voor een organisatie een dreiging van overal en op ieder moment kan komen.

Perceptie-management

Frank kende de knepen van persrelaties, mediatraining en crisiscommunicatie. Hij had ervaring met presenteren op televisie en met zakenbladen maken. En hij kende veel mensen in die wereld van perceptiemanagement met chique kostuums en trendy dassen, en zelf droeg hij er met stijl ook één. “De wereld van poen, pose en poespas…” zoals hij die schertsend noemt.

Tegelijk werd hij met dezelfde gemeenschappelijke kennis ook nog aandeelhouder bij een uitgeverijtje dat compacte reisgidsen uitgaf.  ‘Gent binnenste buiten‘ kwam uit die stal.

“Consultancy en mediatrainingen”

Blogman, Frank
Met de collega’s in De Tijd

Na vijf jaar in het Brussel’s bureau had hij het bilan opgemaakt: méér aandelen van het bestaande bureau inkopen of er zelf een ander beginnen. Hij verliet Brussel als spreekwoordelijke helihaven en vestigde hij zich – samen met een ‘Ollander‘ en een ‘Hokke-Kneistenaar‘ – in Sint-Denijs-Westrem, aan de “propere” kant van de Kortrijksesteenweg. Hij was vertrokken voor nog eens vijftien jaar als zelfstandige consultant. Vanuit Gent bleef hij het hele Vlaamse land en de Zuid-Nederlandse markt bewerken. Met een Brussel’s associé werkte hij tegelijk ook in een Europees netwerk.

Geïnterviewd over mediatraining in De Standaard
Mediatraining affiche

De tweede helft van de jaren ’90 boomde de  economie even hard als daarvoor. Naast communicatie consultancy, ontwikkelde hij samen met zijn nieuwe vennoten een concept van mediatrainingen voor woordvoerders van organisaties. Ze organiseerden alles van naaldje tot draadje en ze gaven ook nog eens zelf les. Ze waren daar heel succesvol in. De sessies vonden plaats in Gent, Antwerpen en Brussel. De zaal zat altijd vol. Menig keer strikten ze hoog geprezen journalisten als gastsprekers. De gazetten openden hun columns voor hun expertise. In de jaren 2000 werd het echter lastiger, en ineens werd het heel lastig, niet in het minst door familiale omstandigheden.

“Back to basics”

Blogman, Frank
Kortfilm,rechts Bruce Moerman
Kortfilm, buitenopname

Frank zit recht tegenover mij in nonchalante, onopgemerkte kleding die niets over zijn professioneel verleden zegt. We zitten elk op een kruk in het café. Ik vertel en hij noteert nu en dan wat. Frank is toch ook altijd journalist gebleven. Dit beroep beoefende hij in zijn twintiger jaren, de jaren ’80. Observerend. Nu en dan stelt hij vriendelijk een vraag die kritisch denken verraadt. Frank is niet naïef, hij heeft veel meegemaakt. Veel daarvan weet ik niet. Ik weet wel dat hij jaren geleden plots zijn vrouw verloor; vlak voor die met een trendy soepbedrijfje zou beginnen. En dat hij ineens alleen voor zijn jongste zoon moest zorgen. Hij heeft twee zonen uit twee relaties, én is intussen ook al bompa. “Bompa laweit” lacht hij. Die jongste zoon heb ik ontmoet toen ik destijds van Frank in zijn bungalow in Sint-Denijs-Westrem een kortfilm mocht draaien. Wie ervaring heeft met een filmploeg weet dat dan een soort overweldigende machine bij je neerdaalt die alles naar het beeld zet. Maar dat kon in zijn huis, omdat er niet zoveel stond en er al niet veel orde was. Het was het huis van een man alleen met een zoon alleen. Een mooie filmlocatie waar een laag verdriet over lag. Maar ik voel bij Frank rust nu en alleen zijn karakterkop vertelt iets over eerdere worstelingen. 

“persblog.be is een jongensdroom…”

Blogman, Frank
Blogman, Frank

Na twintig jaar zelfstandige consultancy op hoog bedrijfsniveau is hij inmiddels verveld tot de no-nonsense cultuur. Een wereld die in niets verschilt van die van zijn jeugd. Geen wereld van poen, pose en poespas meer. Einde van de stressende files naar stressende meetings. Adieu. De hergeboorte berustte op de kracht van authenticiteit, en leidde onder andere tot deze blog die nu al vier jaar loopt: persblog.be – Verhalen uit en over Gent. Eerst had hij een Engelstalige blog met een aardig bereik in elk werelddeel. Ook deze Gentse blog loopt goed. Goeie cijfers in Google Analytics, goeie Google ranking. De naam ‘persblog‘ is een restant van zijn website uit de consultancy-periode.

Het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Schrijven en uitgeven is zijn passie. En een eigen (blog)magazine maken, én het feit dat het over Gent gaat, is het waarmaken van een jongensdroom. Die droom moest hij dertig jaar opbergen, omdat hij voor professionele redenen meer tijd in Brussel en Antwerpen doorbracht dan in Gent, waar hij al decennia woont.

Ik houd van mensen met een woelig verleden. Een deel daarvan heeft hij verwerkt in zijn thriller over de pers en de zakenwereld ‘Brussels Calling’ die ik onlangs met zowel plezier als herkenning heb gelezen. Zijn leven is een boeiend verhaal zoals hij er als professional vaak voor anderen heeft gecreëerd.

Zijn pen glijdt zoals steeds vlotjes over de bladzijden van zijn notitieboekje. Vanuit de zelfzekerheid dat hij degene is die analyseert en rapporteert. Dan stel ik hem voor om de rollen occasioneel om te draaien. Hij is verrast en twijfelt. Op het risico af dat hij nu door zijn lezers als een eikel zal bekeken worden die zelf het initiatief genomen heeft om dit portret te laten maken – niets in minder waar – accepteert hij.

Interview door Edgard EeckmanGentenaar, woont in Merelbeke, edgardeeckman.be

 Naar Facebook

Terug naar hoofdpagina

NAAR ARCHIEVEN

Lees ook op deze blog:

STAD in 2016 - ARTIKELOVERZICHT
VOLK in 2016-2017-2018 – ARTIKELOVERZICHT