persblog.be – Verhalen uit en over Gent – naar hoofdpagina
VOLK – 20 februari 2021 – Tijdens zijn eerste weerpraatje op tv schreef hij op de weerkaart met lipstift. Hij had de mond vol over de straalstroom, isotopen en isobaren. Aan het eind van zijn weerbericht toverde hij één of andere exotische wortel uit zijn hoed.
Tsjernobyl achtervolgde hem zijn hele leven. En aan de kust verfoeide men zijn weerbericht. Dit was Armand Pien. De man was al tijdens zijn leven een “levende legende”.
Hij smulde van sterrenkunde en van ruimtevaart. Hij liet zich in 1990 op tv uitwuiven door een piepjonge Martine Tanghe met staartjes in heur haar. Er bestaat nog een video van, ook al is de kwaliteit slecht, toch is de video het bekijken waard.→
Armand Pien (Gent, 2 januari 1920 – Ukkel, 22 september 2003). Deze geboren Gentenaar, later inwoner van Hoeilaart, was gedurende 37 jaar het gezicht van het weerbericht op de Vlaamse televisie: van 1953 tot 1990. En dit, als medewerker van het KMI. Hij heeft gedurende de tweede helft van de jaren ’70 tot begin ’80 ook het Brussels planetarium geleid.
Misschien ben je allang vergeten wat dat was, de ‘straalstroom’, waar hij graag zo kwistig zijn programma mee vulde. Wel: het is een wind van meer dan honderd km per uur die op een 10-tal kilometer hoogte waait. En dan zijn andere stokpaardjes niet te vergeten: zijn eeuwige ‘isotopen’ (atomen van hetzelfde chemische element) en de ‘isobaren’ (punten van gelijke druk).
Volgens wikipedia hield hij 5.000 tv-praatjes en 3.000 radio-praatjes. Voor de radio zat hij in het programma Platenpoets van de onlangs overleden Lutgart Simoens op de vrijdagochtend op BRT-2 radio.
Naast zijn “weer”werk had hij interesse voor sterrenkunde en ruimtevaart, maar ook voor de grootste patat of raarst gevormde wortel of biet die een landbouwer had geoogst.
Er kon altijd wel gelachen worden met Pien, en dit maakte hem onsterfelijk populair op de buis.
Zijn naam werd verleend aan de sterrenwacht van Ugent aan de Gezusters Lovelingstraat. Daar hangt zijn naambordje bij de deur. Dit is ook het geval aan de poort van het Van Crombrugghe’s Genootschap – ook bekend als theater ‘De Groote Avond’ aan de Huidevetterskaai. Pien heeft daar in zijn Gentse periode nog theater gespeeld.
In 1988 kwam er een liedje over Pien. ‘Frank Dingenen & Zijn 4 Windpokken’ (Bart De Pauw, Tars Lootens, Bart Tauwenberg, Frank Bervoets) zongen: ‘Liever Armand Pien‘.
Iedereen herinnert zich nog dat Pien moest zwijgen tijdens zijn weerbericht over de mogelijke impact van de nucleaire wolk die over België passeerde na het ongeval in de kerncentrale in het Oekraïnse Tsjernobyl op 26 april 1986.
Of althans… moest hij de zaken minimaliseren. Op bevel van “hogerhand”.
De wind had de Tsjernobylwolk in de nacht van 1 op 2 mei 1986 over ons land geblazen. Niets aan de hand had Pien gemeld. De volgende nacht werd opnieuw verhoogde straling vastgesteld… Geen gevaar voor de volksgezondheid had het bevoegde kabinet laten weten. Maar Pien had hele hoge radioactiviteit gemeten, wat later door anderen werd betwist. Tijdens de uitzending “hield hij zijn kak in“. De krant De Morgen beschreef het “incident”.
Pien zei hierover aan de krant: “Ik was een gevaarlijk persoon. Kinderen speelden buiten die dag. Ik had paniek kunnen zaaien, ik moest me bij de feiten houden. We hebben veel geluk gehad dat het niet geregend heeft.” Het bleef zijn hele leven aan hem knagen: had hij de bevolking niet duidelijker moeten waarschuwen zonder paniek te veroorzaken? Voor dit laatste hadden de politici immers schrik.
En dan was er nog de kust… Omdat hij de kust niet genoeg “in het zonnetje” zette, kreeg hij er geregeld van langs. Spreekwoordelijk natuurlijk. Weerman Frank Deboosere herinnert er ons nog aan op zijn website.
De kust heeft een microklimaat en dit betekent soms dat indien het in het binnenland slecht weer is, dit niet noodzakelijk zo is aan de kust. En omgekeerd. Zelfs politici gingen er zich mee bemoeien. Ook in 2016. In 2017 lanceerde Toerisme Oostende een eigen weerbericht.
Armand Pien werd geboren in Gent.
De Gentsche Sosseteit vat de loopbaan van Armand Pien als volgt samen, in sappig Gents: “Pien was sinds 1948 assistent aan ’t K.M.I. Van 1953 tot 1990 hield hij zijn weerproatse op den televieze. In 1957 kreegt hij den iesten T.V.-Oscar veur ’t popularizere van ’t weerbericht.
In 1972 wordt hij wirkleider in ’t K.M.I. In 1975 krijgt hij de Simon Stevinprijs, in 1984 de gèwe Gallilieopenning. In 1984 krijgt planetoïde 2816 de noame ‘Pien’. In 1985 goat hij mee pensioen. In 1989 krijgt hij den Paul Vandenbusscheprijs (Gouden Bertje van de BRT) veur guul zijn luupboane. In 1990 brengt hij zijn loaste weerproatse moar vanaf den 1e meie 1992 krijgt jij een weerproatse op Radio 2 Uust-Vloandere. Uuk in 1992 krijgt de Volkssterrewacht van de Gentsch’ Universiteit de noame ‘Volkssterrewacht Armand Pien’.
Tot 1961 weundeg’ hij in Gent en Sintemansbirg, sinsdien in Hoeilaart neefest zijne moat en ander Handsje Marc Sleen. Doar overlede op za. den 20e september 2003 in de leeftijd van 83 joar.”
De Gentsche Sosseteit maakte ook een postzegel over hem (net zaols voor vele andere bekende Gentenaren).
Schrijfster Margot Vanderstraeten interviewde Armand Pien in 2002, voor de uitgeversgroep Corelio, uitgever van de krantengroep rond De Standaard.
Daar leren we o.a. dat hij als jongeling in Gent les volgde aan de ‘Ecole Moyenne’ op de Bisdomkaai. En later: aan het Koninklijk Atheneum van Gent, aan de Ottogracht.
Opmerkelijk is ook dat hij aan de schrijfster vertelde dat hij, volgens zijn leeftijd van toen, als soldaat zou moeten gediend hebben tijdens WO II, maar dat hij vrijgesteld was omdat hij voor de provincie werkte. Hij herinnert zich wel nog de honger tijdens die periode. Hij haalt de anekdote op van Duitsers die teveel haring hadden gevangen en die uitdeelden aan hongerige Gentenaars.
Aan de schrijftster vertelde hij waarschijnlijk de mooste anekdote uit de begindagen van zijn loopbaan als weerman op de tv. Pien: “Ik herinner me dat ik tijdens mijn eerste weerpraatje aantekeningen wilde maken op de weerkaart.
Het enige wat ik bij me had, was een vulinktpotlood. Algauw bleek dat ik daar niets mee kon aanvangen, want als je een vulinktpotlood met de punt naar boven houdt, schrijft het gewoonweg niet. Die eerste uitzending ging gepaard met afschuwelijk veel gekras en gepiep,
en de hoge- en lagedrukgebieden heb ik pas dankzij het snelwerkende brein van de schminker van het NIR [vroegere naam van de VRT] kunnen tekenen. Die gaf me een lipstick. Vanaf dat moment werkte ik dus elke dag met ‘rouge baiser’. Je kunt ervan op aan dat heel veel mannen me daarom hebben benijd, want als ik ‘s avonds thuiskwam en onder de lipstick zat, dan was de verklaring volkomen onschuldig, haha.” Pien had humor.
Er is een planetoïde naar hem vernoemd: ‘2816 Pien’.
Hij begon zijn allerlaatste tv-weerbericht met de woorden: “Zoals gewoonlijk zal ik weer een juist weerbericht geven”. Hiermee gaf hij een figuurlijke knipoog naar de volkse lachers die hem schertsend een leugenaar noemden als zijn weersvoorspelling eens niet klopte. Nochtans was hij bij de eersten om zich te beroepen op de gegevens van weercomputers. Hij besloot zijn laatste optreden met het schenken van een druivenmand uit Hoeilaart aan Martine Tanghe en de andere collega’s…
Had hij nog geleefd, hij was vorig jaar honderd jaar geworden. Naar verluidt is zijn as uitgestrooid in Vlaams-Brabant. F.D.
de vrt-weerman met ‘Méér weer’, is er na vanavond niet meer.
Armand Pien hield zijn laatste tv-weerpraatje eind augustus 1990. – pic vrt Mensen vragen ook: 1. Waar precies in Gent werd Pien geboren? Antwoord: in de Karel Mirystraat, een zijstraat van de Sleepstraat. 2. Is Bob De Richter (eerste van links op de foto) overleden? Het antwoord: ja, in 2015.
3. Wie is die vrouw naast Frank Deboosere? Antwoord: Het is zijn vrouw Hilde Simons. Zij was ook tv-weervrouw, maar hield daar snel mee op.
Lees ook op deze blog:
20j geleden zetten Hoet & co de stad op stelten
De Fonteine, de Minard en Romain Deconinck
Lees ook op deze blog:
