persblog.be – Verhalen uit en over Gent – naar hoofdpagina
UPDATE: Inmiddels is het vijftien jaar geleden…
STAD – 30 maart 2018 – 10 jaar geleden – op 30 maart 2008 – riepen jonge rebellen de vrije ‘Stadstaat Gent’ uit! Tegelijk werd aan West-Vlamingen bashing gedaan. Het was zo écht, dat sommigen niet zagen dat het om een politieke satire ging.
Het begon te broeien eind oktober 2007. In het café van de Sphinx – van de gelijknamige cinema tegenover de Korenmarkt – ontkiemde er aan de toog een stoute gedachte in de hoofden van jonge Westmalle-consumenten. Hun hersenspinsel: Gent moest een onafhankelijke stadstaat worden! In de nacht van 26 en 27 oktober schreven de jonge rebellen op het terras van café Het Damberd een officiële beginselverklaring. Met o.a: de nationalisering van de Volvo, de Sidmar (thans ArcelorMittal) en danscafé Charlatan. In een volgende fase werden de West-Vlamingen tot zondebok uitgeroepen.
Na de Sphinx, het Anarchistisch Centrum en het Damberd, trokken de vrijheidsstrijders naar het keldercafé ’t Gouden Mandeken – een slijterij in een deel van Het Kleine Spijker. Elke vrijdagavond kwamen ze er samen. Het gezelschap groeide. De parodie kreeg vorm. De N-GA (Nieuw Gentse Alliantie) werd versterkt met de GMO (Gentse Militanten Orde). Die laatste moest de eerste beschermen tegen – dixit de rebelse snoodaards – “het West-Vlaams crapuul”.
Een West-Vlaamse Gentenaar stelde voor om meteen ook een tegenbeweging op te richten: de ‘N-GA busters‘. Kwestie van alle mogelijke kritiek in eigen zak te steken, en meteen zelf overal op het net onrust te kunnen stoken.” Daarnaast ontstonden al snel de West-Vlaamse varianten van FDF en AEL. Toen enkele makers van het tv-programma ‘Neveneffecten’ (de voorloper van ‘De Ideale Wereld’) neerstreken, kwam er een nieuwe strijdkreet: “Wulder iere, zieder hunter!”
Vrij naar Daniël Termont in het boek ‘Gent Onafhankelijk’: “De N-GA, haar streven naar autonomie van de stad en haar strijd tegen de West-Vlamingen werd een mediahype. Het was angstwekkend te zien hoe snel totalitarisme, haat en afgunst zich installeren. Veel mensen vonden dat ik dat als burgemeester toch niet zo maar kon laten gebeuren. Ze waren verontwaardigd en dat was een geruststelling. Maar ze beseften niet dat het niét echt was. En dat was verdomd ontnuchterend.”
Termont: “Het betrof hier de grootste jongensstreek in Gent ooit, maar met de onderliggende boodschap om onverdraagzaamheid aan de kaak te stellen.”
De geregisseerde nep-hetze tegen de West-Vlamingen mag niet doen vergeten dat de N-GA in de eerste plaats een onafhankelijke vrijstaat wilde oprichten. Herinner u de hilarische video waarin Jan Matthys Gentse deelgemeenten annexeerde.
Gent was in de geschiedenis al eens de facto een stadstaat geweest onder Jacob van Artevelde en ook, in de feiten, onder het Calvinistische Bewind.
Het zou de derde keer zijn dat Gent de status van stadstaat bereikte. Alleen was het dit keer allemaal nep.
Guido De Leeuw van Trefpunt vzw in het boek: “En het werd zondag 30 maart en het weer was schitterend. Geen regen en veel zon. Ik keek nog even, voor ik naar het Sint-Jacobsplein vertrok, naar ‘De Zevende Dag’, die een rechtstreekse flits bracht van op een zonnig plein met een interview van een enthousiaste Burgemeester Termont. Op de achtergrond het podium met een spandoek “GENT ONAFHANKELIJK”. Ik dacht: dat kan alleen in Gent.”
Guido De Leeuw: “Op Sint-Jacobs aangekomen bleek alles bijna klaar te zijn. (…) Bij de voorbereiding had men mij gevraagd of ze mijn bureau konden gebruiken voor de organisatie en coördinatie. Toen ik boven kwam leek het wel dat een comité van nationale redding mijn bureau bezet had. (…) De danszaal was ondertussen omgebouwd tot artiestenfoyer met veel eten en drank. Ik zag Jan Hoet en Walter De Buck broederlijk naast elkaar zitten, omringd door veel schoon en jong volk.” Het was D-Day. Hoet en De Buck werden als gezagsdragers naar voor geschoven.
We draaien de klok nog even terug. Een week na de jaarlijkse volkse nieuwjaarsreceptie van de Stad kwamen drie kopstukken van de N-GA in de krant met een opruiende boodschap: “op 30 maart [2008] breekt de revolutie uit, we nemen het stadhuis in en roepen de onafhankelijkheid van Gent uit”. De drie die hierbij hun nek uitstaken, waren: Jan Beke, zoon van de oud-burgemeester, Edmond Cocquyt jr, zoon van de Veldstraat-deken, en Arne Loccufier.
Jonas Geirnaert, bekend van ‘Neveneffecten’ en thans ‘De Ideale Wereld’: “Op een koude winteravond wandelde ik café ’t Gouden Mandeken binnen (…). Ik herinner me vooral de brainstorm waarop beslist werd de West-Vlamingen te viseren, als bevolkingsgroep die zich halsstarrig weigerde aan te passen aan onze Gentse taal en eigenheid.”
Op 30 maart 2008 was het zover: de Gentse onafhankelijkheid werd officieel geproclameerd. Het was een politieke satire als één grote grap en aanklacht tegen overdreven Vlaams nationalisme en racisme, maar de jonge rebellen pakten het dermate ernstig aan dat een deel van pers en publiek er mee weg was. Het project haalde de media en resulteerde in een volksfeest.
Twee jaar geleden schreef De Krant van West-Vlaanderen: “De man achter de ‘Nieuw-Gentse Alliantie’ heeft intussen 2 kindjes… met een meisje uit de Westhoek”. Edmond Cocquyt, ideoloog van het hele project: “We vonden het gewoon grappig om met een uitgestreken gezicht racistische praat uit te kramen en al die zever zo te verkopen”. Hij relativeert: “Daarvoor was er eigenlijk nooit echt een ‘strijd’ tussen Gentenaars en West-Vlamingen”. En of het waar is dat er in werkelijkheid geen haat in het spel is? Edmond is al een klein decennium samen met een West-Vlaamse! “We liepen elkaar tegen het lijf in de Charlatan, ze pakte mij vast en zei ‘gij zij mijne vent.” F.D.
Lees ook op deze blog:
Gent, Calvinistische stadstaat tussen 1577 en 1584
Lees ook op deze blog:
