CURSIEF – Wat in Gent met de kerselaar, notelaar, perelaar, appelaar?


header copie - aangepast persblog.be - kopie (2)persblog.be – Verhalen uit en over Gent – naar hoofdpagina

‘CURSIEF’  16 maart 2022 – Freewheelen over vruchtenbomen en hun siervariant. Een culinaire en a-culinaire “cursieve jacht”.

KERS

Het is niet zo dat je er elk jaar je klok kunt op gelijk zetten. Echter is de komst van de bloei van de Japanse kerselaar een jaarlijks lenteverschijnsel van welke je kunt inschatten wanneer het ongeveer komt: begin april, eind april? Naar gelang de eerdere weersomstandigheden.

Wonende bij een laan waarlangs Japanse kerselaars gedijen, moet het nu zowat de tiende keer zijn dat ik dit fenomeen zal gadeslaan: knoppen die ontpoppen aan de takken, vervolgens bloemen die ontluiken, en uiteindelijk bloesems die tot wasdom komen.
En als ‘de tijd van de kersen’ aanbreekt (juli), dan alreeds, strooit ‘De Japanse’ zijn bloemdelen als roze schulpjes op de straat.

In mijn jongere jaren kon geen enkele bloem noch bloesem mij iets schelen. Ik keek niet, en als ik keek, zag ik niet. En omkijken, deed ik alzeker niet.
Met ouder worden merk ik dat ik niet alleen goed observeer, ik kijk er nu ook naar uit! En dit laatste: voor de eerste keer in mijn leven!

Een sierkers, dames en heren, is evengoed een Japanse kerselaar, zij het dat diezelfde boom in Holland werd geplant. Evenmin draagt hij vruchten als daar worden bezongen in het lied ‘Le temps des cérises’, wat zelfs Walter De Buck op smaak zette voor zijn Gentse cultuurconsumenten.

Het lied was niet de kers op de taart van zijn repertoire, maar wel een lekkere kersentaart an sich.

Maar goed: geen vruchten dus aan de Japanse kerselaar.
Zou dit ook zo zijn voor de Japanse notelaar?

NOOT

De Japanse notenboom: hij bestaat!!! Alginds wordt hij met ‘Gingko biloba’ aangesproken. En ja hoor: de zaden van die sierboom – die zijn vruchten zijn –  worden in Japan en in China beschouwd als een delicatesse!

Wie streng is, besluit: hij mag dan wel zaden dragen, het zijn géén noten.
Je gelooft het nooit. Hij bestaat in Wetteren: het restaurant ‘De Noteloze Notelaar’!

De gewone notelaar van bij ons bloeit in april, mei, afhankelijk van de weercondities ervoor. “Tijdens de bloei vallen duizenden bloesems af, in september komen de noten en bijbehorende duizenden schillen.” Zo lezen we op Internet.
Kan ook een gewone notelaar van bij ons “notenloos” zijn, zult u zich ongetwijfeld (niet) afvragen. Het antwoord is: ‘ja’!
Het is immers zo dat een notenboom de eerste vijftien jaar van zijn leven geen bloei kent, en dus ook geen vruchten – zijnde de okkernoot – aflevert.
Kan een noot hard zijn om te kraken, zult u zich (allicht niet) afvragen? Het antwoord is: ‘ja’, luidens het bekende spreekwoord.

Klein Turkije – Noot Noot – pic Lenie VH

Het bruin café met zijn middeleeuwse kelder aan Klein Turkije, bij het Goudenleeuwplein, heet tegenwoordig ‘Noot Noot’. Zal het dan waarschijnlijk verwijzen naar ‘muzieknoot’… Je kan er niet eten!
Echter in Oudenaarde bestaat restaurant ‘Okkernoot’ – en dan nog met een schuine streep door de ‘O’.

Bijzonder is dat in Gent, op een hoek van het Sint-Pietersplein aan de studentenkant, een café ‘Pi-nuts’, wat op zich ook naar een noot verwijst, zij het een volledig verwaarloosbare. Want “pea nuts” betekent in het Engels (pinda)noot, maar tegelijk ook zoveel als: ‘onbelangrijk’.
Echter wordt het op de gevel reclamekundig gemaakt middels het wiskundige teken ‘Pi’. Allicht moet dit voor wiskundestudenten aantrekkelijk zijn. Ga dan tussen het drinken van de pinten door maar vakkundig in de toiletten ‘2×3.14’ doen.

Sint-Pietersplein – hoek Abt Florbertusstraat – Arnulfstraat – Pi-Nuts

Geen restaurant ‘De Notelaar’ gevonden in Gent.
Echter wel een restaurant ‘De Kersentuin’, in Gentbrugge, aan de Brusselsesteenweg. Die is helaas dicht sinds eind vorig jaar. De heren-eigenaars waren het zwoegen beu. “Eerder zoete kersen dan zure krieken” schreef Tripadvisor ooit in haar beoordeling van de geserveerde gerechten. “Kwaad kersen eten” moet het daar dus met die heren niet geweest zijn.

Even terug bij de les: het ging dus over de kersenloze kerselaar en de noteloze notelaar… Vruchtenloze bomen dus. Zijn er nog andere vruchtenloze “vrucht”bomen?
Komt de perelaar in aanmerking?

PEER

Je gelooft het nooit. Hij bestaat: de sierperelaar, die dus geen peren draagt. Hij draagt wel vroeg in het voorjaar weelderige witte bloemtrossen. Zo schrijft het Internet.
Opgepast. Correctie. De sierperelaar draagt geen EETBARE peren aan zijn takken, tenzij u een vogel bent. Zijn peren lijken ook niet op peren. De roodbruine vruchten zijn niet peervormig, maar lijken op roodbruine erwtjes. Ze zijn vaak bitter en worden alleen door vogels gegeten.

Bij een eerste snelle zoektocht op het Internet, niet direct een Gents restaurant gevonden met een ‘peer’ in de handelsnaam. Nochtans zou dit niet gek zijn, het spreekwoord ‘een peer stoven’ indachtig. Het klinkt als eten bereiden, en een stoof kan daar dienstig voor zijn.
Dit is een gratis idee, u aangeboden door deze blog: start een restaurant ‘De gestoofde peer’ in de Stoofstraat, een zijstraat van de Recollettenlei!

Wel wijst het Internet op iets grappigs in verband met peren en met Gentse restaurants. Het Nieuwsblad kopt in een editie uit 2014: “In Onderbergen regent het peren op terras van restaurant.”

Onderbergen – restaurant ‘Lepelblad’ – pic visit gent

De tekst luidde zo: “In Onderbergen regent het peren op straat. Op het terras van restaurant ‘Lepelblad’ vallen ze zelfs op het hoofd van de klanten. Bij de herinrichting van de straat werden vier perenbomen geplant. Het moesten steriele bomen zijn, die geen vruchten dragen. De Groendienst zal ze begin volgend jaar vervangen.”
De bomen droegen dus wél vruchten. En daar hadden sommige plaatselijke neringdoeners problemen mee.

De restauranthouder van ‘Lepelblad’, (op de hoek met de Zwarte Zusterstraat):  “Woensdag kregen klanten die op het terras zaten peertjes op hun hoofd”.
Wat bleek nu bij de Groendienst? De verkeerde soort werd geleverd. Het moesten peerloze perebomen zijn!
Welke “Peerke Peerlala” heeft dit nu aan de Groendienst gelapt? De leverancier! Die had de verkeerde soort geleverd! Akkerdjie.

“PIERELAAR”

Nog een weetje van het Internet. Naast een ‘perelaar’ bestaat ook een ‘pierelaar, zij het niet in restaurant- noch in cafévorm.
Zo lezen we – middels het Internet – in de stokoude gazet ‘Het Ypersche’ op 21 januari 1922: “… en naar huis keeren gansch bekliesterd, ofwel dat ze eenen pierelaar maken over eenen steenhoop, het geen echt plaisant is.” Uit die zinsnede leidt u af, beste lezer, dat een ‘pierelaar’ geenszins een boom is, laat staan een boom die vruchten draagt, of een boom die als vruchtenboom bekend is maar als sierboom door het leven gaat!

Evenmin als restaurant ‘De gestoofde peer’ bestaat, vindt u in Gent ook niet restaurant ‘De gestoofde appel’.

APPEL

De appelaar…, hij ontbrak nog aan dit betoog.
Hij bevindt zich niet aan het Appelbrugje, restaurant ‘De Appelier’. Wel langsheen de Citadellaan.
(Het Appelbrugje, met haar parkje, ligt tussen Jan Breydelstraat en Oude Vismijn).
Sinds eeuwen” is dit restaurant gekend voor zijn vegetarische gerechten. Tegenwoordig ook ‘veganistisch’, zo las ik. “Vegan” of “veggie” zegt de jeugd tegenwoordig.

Citadellaan – vegetarisch restaurant ‘De Appelier’

Blozend als een appel kom je daar na je gezonde maaltijd weer naar buiten.
‘Appelier’ zou appelkweker betekenen, hoewel ik die tijdens mijn “eenmaligste” bezoek aan de dit restaurant niet gezien heb. Om een cliché te gebruiken: in de plaats van aan een kweker van appelen, dacht ik aldaar tijdens het eten eerder aan een zeewierkweker. In een neologisme zou ik het restaurant in gedachten ‘De zeewierderier’ genoemd hebben.

Je gelooft het nooit. In Gent, aan de Kalandeberg, had je café ‘In de Peer’, en dit sinds “mensenheugenis”. Circa 1950 werd dit café vereeuwigd middels een foto. Het lag op de hoek van de Borreputsteeg en de Koestraat.
En dan had je nog café ‘Den Appel’ naast de deur!
Omdat de pret er grenzen kende, tekende Het Laatste Nieuws in 1994 het volgende op in haar gazet: dat het een café was voor verzopen gasten, dat het er vies was, maar tegelijk oergezellig…

Kalandeberg – cafe ‘Den appel’, 1970 – pic muntenroute.stad.gent
[/one_half]
Kalandeberg – cafe ‘In de Peer’, ca 1950 – pic muntenroute.stad.gent

Allemaal goed en wel, hoor ik u denken, maar bestaat er ook een appeloze appelaar?
Een pereloze perelaar – zij het met oneetbare siervruchtjes, bestaat wel.
Als een sierperelaar bestaat, dan bestaat waarschijnlijk ook een sierappelaar. Correct!
Kun je sierappels eten? We vragen het aan het Internet: “Zoals de naam al aangeeft draagt een sierappel vooral appeltjes voor de sier, niet voor de consumptie. De vruchten zijn wel eetbaar, maar meestal niet erg lekker.” Dus à la limite draagt de sierappelboom eetbare appeltjes! Da’s toch even schrikken…
Erg lekker zijn ze niet. Dat weten zelfs de vogels blijkbaar al. Zo lezen we: “Vogels snoepen er regelmatig van, maar wachten met massaal oogsten tot er weinig anders meer te eten is.” Erg lekker zijn ze zelfs niet voor een vogel! Ze eten ze “met lange tanden“! Een restaurant moet je er dus niet naar vernoemen, zelfs geen vogelrestaurant.

Serpentstraat

Vanzelfsprekend zult u in restoland eerder een resturant in de culinaire maag gesplitst krijgen die ‘appel’ in Franse taal in het vaandel draagt. Iets met ‘pomme’.
Hoewel, ‘pomme’ komt in het restaurantwezen vaak in combinatie met aardappel of friet. Bv.: ‘Pomme et Terre’ in de Serpentstraat, bij de Vrijdagmarkt. Intussen is dit restaurant gesloten.
U hebt ook restaurant ‘Pomodoré’ aan de Kasteellaan, maar dit betekent niet ‘appel’, dan wel ’tomaat’.

En ook sluipt “Vruchtenland” ook geruisloos in onze actualiteit.
Het Russische oorlogsgedrag is voor ons, Europeanen, een harde noot om te kraken. Rusland, een rotte appel in Europa. Zijn president zoudt ge het beste een peer tegen zijn muil verkopen. Handelsboycots bezorgen de streek van Sint-Truiden, richting oosten, steeds voor perenloze exportjaren. Hoorde ik daar iemand “kut met peren” roepen? Of was het: “kust mijn noten“.

Krijgsgasthuisstraat – café ‘Dikken Boom’

Nog een tip voor de uitbater van café ‘Dikken boom’ in de Krijgsgasthuisstraat in Ekkergem. Maak er de naam van een vruchtenboom van, al of niet voor sierteelt, het zal Gent groener en gezelliger maken! 😉

De Blogman

 

Lees ook op deze blog:

Vroeger op de kermis: rariteiten troef

 

 

Een toerke doen: Langerbrugge lonkt

 

 

Over “den Duits” en versbakken luxe in ’60

 

 

Het ‘Buurtblad.com’, voorloper van deze blog

 

 

Middagje Muide-Meulestede

 

 

Hoe het jaareinde tegelijk hartverwarmend en troublerend werd

 

 

Terug naar hoofdpagina

Naar Facebook

Lees ook op deze blog:

CURSIEF – ARTIKELOVERZICHT 2016-2017-2018-2019-2020-2021-2022